«Το χιόνι είναι σαν τη γυναίκα… στην αρχή ερωτεύεσαι τις ιδιαιτερότητές της και όταν πια τις ζεις, γκρινιάζεις γι’ αυτές».. Υπερβολή θα μου πείτε; Όχι αν με προσοχή ρίξετε μια ματιά στα σχόλια φίλων σας στο διαδίκτυο, οι οποίοι αντιμετώπισαν αυτές τις ημέρες αυτές τις «ιδιαιτερότητες» του χιονιά που έπληξε την Εύβοια.
Χιονίζει, μας δημιουργεί προβλήματα στη ζωή μας… και μας φταίνε όλοι, ιθύνοντες και μη, οι οποίοι κατ’ εμάς αδιαφορούν και δεν φροντίζουν να «γιατρέψουν» αυτά τα προβλήματα που δημιουργούνται με την επέλαση του χιονιά.
Αυτοί οι άσχετοι όπως τους λέμε, οι οποίοι δεν ήταν έτοιμοι ενώ τα σημάδια του καιρού τους έδειχναν τα μελλούμενα.. Εκείνοι και μόνο εκείνοι ευθύνονται που δεν είχαμε ρεύμα, εκείνοι που πάγωσαν οι σωλήνες του νερού στα σπίτια μας, εκείνοι που αποκλειστήκαμε στο εξοχικό… στο οποίο πήγαμε να απολαύσουμε τα χιόνια και δεν καθόμασταν στ’ αβγά μας στη Χαλκίδα..
Δυστυχώς όσους γνωστούς κι αγνώστους κι αν ρώτησα…. κανείς δεν έχει προνοήσει για ακραίες καταστάσεις όπως αποκλεισμό, σεισμό, φωτιά κτλ.. Ούτε φακούς, ούτε δοχεία με νερό, ούτε ξηρά τροφή, ούτε φαρμακευτικό υλικό, ούτε πυροσβεστήρες… ούτε τίποτα για κάθε παρόμοια περίπτωση δεν υπάρχει στα σπίτια μας.. Επομένως όταν εμείς οι ίδιοι προκαλούμε την τύχη μας, τότε γιατί ξέρουμε μόνο να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους;
Είδαμε χιόνι και ξεθαρρέψαμε ορισμένοι.. Πήραμε το αυτοκίνητο χωρίς αλυσίδες και ρισκάραμε να πάμε εκδρομή στα βουνά… Πόσα εκχιονιστικά μηχανήματα καθυστέρησαν να εκτελέσουν την αποστολή τους επειδή κάποιος εξυπνάκιας προσπάθησε να μετακινηθεί δίχως αλυσίδες και εξετράπη του δρόμου κλείνοντάς τον επί ώρες.. Να μην αναφέρω τα δυστυχήματα και γίνω μελοδραματικός χρονιάρες μέρες..
Τον καιρό πρέπει να τον σεβόμαστε και όχι να τον φοβόμαστε.. Πρέπει το μυαλό να το χρησιμοποιούμε για την πρόληψη δυσάρεστων καταστάσεων και όχι για να εξάγουμε διαπιστώσεις και κατηγορητήρια..
Να βγούμε και να χαρούμε το χιόνι.. Να φωτογραφηθούμε με χιονάνθρωπους δίπλα στις βάρκες και να πιούμε τις ζεστές μας σοκολάτες. Να τρέξουμε σαν παιδιά… κι αν πέσουμε και χτυπήσουμε να μην νοιαστούμε… Να γίνουμε πάλι παιδιά – έστω για λίγο – το έχουμε τόσο ανάγκη..
Να ερωτευτούμε πάλι τις ιδιαιτερότητες του χιονιά και να μη γκρινιάζουμε γι αυτές. Να είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε λίγο πιο απλά, λίγο πιο παραδοσιακά.. Να το δούμε σαν εμπειρία, αφού προηγουμένως έχουμε εξασφαλίσει ότι αυτή η εμπειρία θα έχει αίσιο τέλος..
«Τι όμορφο να βλέπεις το χιόνι πάνω στο χωριό! Δεν είναι όλα τόσο άσχημα σ’ αυτόν τον κόσμο. Το χιόνι θα μπορούσε να είναι μαύρο», έχει ειπωθεί από έναν Γάλλο δημοσιογράφο.
Νικόλας