Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σαν σήμερα, 25 Φεβρουαρίου, το 1965, γεννήθηκε στο Παρίσι, μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και επιτυχημένες χορεύτριες της σύγχρονης εποχής, η Sylvie Guillem.
Σίγουρα τη γνωρίζετε για τη μοναδική σκηνική της παρουσία και την εναλλαγή ρόλων σε κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό, ενώ την ξεχωρίζετε για τα διάσημα πόδια της με τα εντυπωσιακά coup-de-pied και τα υπερφυσικά ανοίγματα, τα θαυμάσια μακριά της χέρια που μπορούν να χορεύουν ακόμη και μόνα τους γεμίζοντας μία ολόκληρη σκηνή, τον υπέροχο συντονισμό, τη μουσικότητα και τον έλεγχο της κίνησής της.
Εγώ προσωπικά, την είδα για πρώτη φορά σε ένα poster που διακοσμούσε τον τοίχο της σχολής μπαλέτου όπου φοιτούσα όταν ήμουν παιδί, στη διάσημη πόζα της “6 o’ clock” που αποτέλεσε και διαφήμιση της Rolex. Έκτοτε, την είχα πρότυπο και ενδιαφερόμουν για τη λαμπρή πορεία της, ενώ είχα την τύχη να την παρακολουθήσω και ζωντανά στο Ηρώδειο το 2011..!
Η διάσημη πόζα “6 ακριβώς” που κάθε μπαλαρίνα (της γενιάς μου) είχε σε poster στο δωμάτιό της!
Από την ενόργανη στο κλασικό μπαλέτο..!
Η μητέρα της ήταν γυμνάστρια και την οδήγησε από νωρίς στο δρόμο της άθλησης και στις σκληρές προπονήσεις της ενόργανης γυμναστικής. Το 1976, από την εθνική ομάδα ενόργανης γυμναστικής της Γαλλίας, όπου προετοιμαζόταν για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, εισήχθη για μαθήματα στη σχολή χορού της Όπερας του Παρισιού. Ο τότε Διευθυντής και οι καθηγητές της εντυπωσιάστηκαν με τις φυσικές ευκολίες του σώματός της και την ευλυγισία της και αναγνώρισαν σε εκείνη εξαιρετικές δυνατότητες μιας εν δυνάμει μπαλαρίνας, ενώ από το 1981 ξεκίνησε τις εμφανίσεις της σε παραστάσεις μπαλέτου.
Ο μέντοράς της, Rudolf Nureyev
Το 1983, σε ηλικία 18 ετών, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο διεθνή διαγωνισμό μπαλέτου της Βάρνας, το οποίο την ίδια χρονιά της εξασφάλισε τον πρώτο της σόλο ρόλο στο Δον Κιχώτη του Rudolf Nureyev. Από τότε, η αναγνώριση και οι διακρίσεις είναι συνεχείς για τη Sylvie! Το Δεκέμβριο του 1984, μετά την εμφάνισή της στη «Λίμνη των Κύκνων», ανακηρύχτηκε από τον Nureyev κορυφαία χορεύτρια (danseuse étoile), γράφοντας ιστορία ως η μικρότερη σε ηλικία μπαλαρίνα που αποκτά αυτόν τον τίτλο στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού. Η ίδια παραδέχεται πολύ συχνά σε συνεντεύξεις της ότι ο Nureyev υπήρξε ο «άνθρωπος κλειδί» για την καλλιτεχνική της «διάπλαση», ότι άλλαξε τη ζωή της, τη δίδαξε και την ενέπνευσε με την εξυπνάδα που τον διακατείχε, το πάθος και το όραμα.
το πόδι (κουντεπιέ) της Σιλβί Γκιλέμ
Η ασυμβίβαστη Sylvie που κέρδισε το ψευδώνυμο “Mademoiselle No”
Αυτό που σήμερα μπορεί να μοιάζει φυσιολογικό, ότι επιτυχημένοι χορευτές χορεύουν με πολλές Ballet Companies, διαπραγματεύονται τα συμβόλαιά τους και επιλέγουν ρεπερτόριο και χορογράφους, ήταν σχεδόν ανήκουστο όταν η Guillem άφησε έκπληκτο τον κόσμο του χορού, εγκαταλείποντας το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού το 1988, στα 24 της, αναζητώντας μεγαλύτερη ελευθερία στην επιλογή ρόλων και θέλοντας να προσεγγίσει σε βάθος και το σύγχρονο χορό. Η εφημερίδα Le Monde αποκάλεσε το γεγονός της αποχώρησής της «Εθνική Καταστροφή», ενώ έγινε θέμα συζήτησης και στο γαλλικό κοινοβούλιο!
Επόμενο «καλλιτεχνικό σπίτι» της έγινε το Royal Ballet στο Λονδίνο. Εκείνη, ζητούσε να γνωρίζει από νωρίς τους ρόλους και το πρόγραμμα της κάθε σεζόν ώστε να μπορεί να συμμετέχει και σε έργα άλλων καλλιτεχνών όπως, των Frederick Ashton και Kenneth MacMillan, καθώς και να δημιουργεί και η ίδια. Για τη Sylvie, τα 19 χρόνια συνεργασίας της με το Royal Ballet, οφείλονται κυρίως στην κατανόηση και την υπομονή του καλλιτεχνικού Διευθυντή Anthony Dowell, ο οποίος την εκτιμούσε πολύ και ας ήταν συχνά «απείθαρχη». Απαιτητική στις συνεργασίες της λοιπόν, η ασυμβίβαστη Sylvie, γρήγορα κέρδισε το ψευδώνυμο “Mademoiselle No” εξαιτίας των πολλών «όχι» που έλεγε!
Ήταν η πρώτη που της απονεμήθηκε βραβείο Nijinsky, το 2001, για «την καλύτερη μπαλαρίνα του κόσμου», η οποία βρήκε την ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί στο λόγο της αφήνοντας άφωνους τους παρευρισκόμενους, λέγοντας ότι τέτοιου είδους βραβεία ενθαρρύνουν «την κουλτούρα και τον πολιτισμό του σουπερμάρκετ»…!
πηγή Wikimedia Commons
«Ο ενιαίος και αδιαίρετος κόσμος του χορού»
Το 2006 ξεκινά να συνεργάζεται με το Sadler’s Wells Theatre, και έκτοτε, έχει σφυρηλατήσει δημιουργικές σχέσεις με κορυφαίους σύγχρονους χορογράφους του κόσμου. Μέσα από τη διάθεση πειραματισμού με το σύγχρονο χορό και τα υπέροχα αποτελέσματα αυτής της αναζήτησης, αναδείχθηκαν πολλά αξιόλογα έργα, ενώ την έκαναν να ισορροπεί αξιοζήλευτα ανάμεσα σε κλασικό και σύγχρονο χορό και να τα καταφέρνει εξίσου εντυπωσιακά παντού!
Η Sylvie επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα και παρουσίασε κλασικά και σύγχρονα έργα: Το 2011 την απολαύσαμε στο Ηρώδειο στο “6000 miles away”. Τo 2013 είχαμε την τιμή να την παρακολουθήσουμε στο κλασικό έργο “Μαργαρίτα και Αρμάνδος”, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μαζί με τον Massimo Murru, πρώτο χορευτή της Σκάλας του Μιλάνου. Επίσης, την είδαμε στο ιδιαίτερο ντουέτο “Sacred Monsters” με τον Akram Khan και στην αποχαιρετιστήρια παράσταση της καριέρας της “Life in progress” το 2015.
Στα 50 της χρόνια αποφάσισε να κατέβει από τη σκηνή όσο ακόμη ένιωθε ευτυχισμένη και όχι υποχρεωμένη να εγκαταλείψει..
Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα…
- Η Sylvie φωτογράφισε τον εαυτό της γυμνό να χορεύει για τη γαλλική Vogue, το 2004, για να παρουσιάσει σύμφωνα με την ίδια: «τον τρόπο που πραγματικά είμαι και τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου».
- Είναι χορτοφάγος και έχει δηλώσει πολλές φορές ότι δεν επιθυμεί κανένα ζώο να πεθάνει για αυτήν. Συμμετέχει ενεργά σε εκστρατείες για την ευαισθητοποίηση του κόσμου υπέρ της καλής διαβίωσης των ζώων και τη διάσωση των ωκεανών και υποστηρίζει την περιβαλλοντική ομάδα “Sea Shepherd”.
- Ο πρώτος τραυματισμός στην καριέρα της συνέβη στα 36 της χρόνια!
- Η τελευταία της αποχαιρετιστήρια περιοδεία κατέληξε στην Ιαπωνία όπου παρουσίασε το Bolero του Maurice Béjart τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου 2015 καθώς το ρολόι έδειξε μεσάνυχτα!
Η ίδια έχει δηλώσει ότι δε μετανιώνει για καμία από τις επιλογές της και ότι δε θεωρεί ότι έκανε θυσίες στη ζωή της για να φθάσει ψηλά: «…Δούλεψα πολύ σκληρά για να διατηρηθώ σε ένα επίπεδο αλλά δεν ήταν θυσία. Ήταν συνειδητή επιλογή…»
Χρόνια πολλά Sylvie Guillem!!!
Ντοκιμαντέρ: Sylvie Guillem – Force of Nature
Ντοκιμαντέρ της ίδιας:
Πηγές και πληροφορίες:
wikipedia