Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Αυτές τις μέρες που βλέπουμε και πάλι καταστροφές, ήρθα αντιμέτωπη με το ερώτημα εάν τα παλιά χρόνια γίνονταν τόσες καταστροφές.
Και θα μου πείτε ναι, φυσικά και υπήρχαν!
Όμως τόσες πυρκαγιές;
Μπορεί και όχι! Γιατί όμως;
Γιατί παλαιότερα ο κόσμος σεβόταν το περιβάλλον αφού από αυτό ζούσε.
Ο κόσμος έβγαζε την καθημερινότητα του από το περιβάλλον. Εκεί είχε τα ζώα του, εκεί έσπειρε, εκεί θέριζε, εκεί μεγάλωνε τα παιδια του.
Το περιβάλλον για εμάς όμως πια είναι ένας ωραίος περίπατος; Είναι η βόλτα στη φύση;
Όχι! Είναι το οξυγόνο μας, είναι η ζωή μας, είναι αυτό που αφήνουμε στην επόμενη γενιά.
Μήπως πρέπει να το δούμε όλοι και να παλέψουμε για αυτό;
Μήπως πρέπει να οργανώσουμε δράσεις; Να αντιδράσουμε για όσα γίνονται;
Με μια μόνο σκέψη πυροδοτούμαστε! Τι θα μείνει πίσω μας για να έχουν οι επόμενοι; Στάχτες ή πράσινα;