Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Ένας 16χρονος Ρομά έβαλε 20 ευρώ βενζίνη και έφυγε χωρίς να πληρώσει. Η τιμωρία του μικροαπατεωνίσκου ήταν να πυροβοληθεί στο κεφάλι από αστυνομικούς που τον κυνηγούσαν. Ο αστυνομικός που με ευθεία βολή τραυμάτισε σοβαρά τον Ρομά.. συνελήφθη και κατηγορείτε για ανθρωποκτονία.. ενώ τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Κατόπιν.. οι Ρομά μαζεύτηκαν.. έκαψαν στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας τους δημόσια περιουσία.. και τραυμάτισαν αστυνομικό στο πρόσωπο από πυροβολισμό με καραμπίνα. Κανείς δεν θα τιμωρηθεί για τον τραυματισμό του αστυνομικού.. μιας και η πολιτική και η ένστολη ηγεσία.. θα το θεωρήσουν αυτό ως παράπλευρη απώλεια.!
Καταρχάς να πούμε ότι η δικαιοσύνη κρίνει τον αστυνομικό και τον οδηγεί σε δικαστήριο για κακούργημα. Το παιδί εφόσον δεν ζήσει μιας και χαροπαλεύει.. θα γυρίσει πίσω; Για μια μικροκλοπή.. δεν είναι άδικο να πεθάνει; Ναι ναι – θα πουν πολλοί – μόνο μια μικροκλοπή θα έκανε αυτός; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Η όποια άλλη απάντηση και γενικά ο όποιος άλλος χαρακτηρισμός.. σίγουρα και αναμφισβήτητα.. παραπέμπει σε ρατσιστική αντιμετώπιση.. ρατσιστική στάση στο θέμα και προβληματική κοινωνική πεποίθηση.
Κακά τα ψέματα. Οι Ρομά.. οι γύφτοι.. οι τσιγγάνοι.. είναι οι άλλοι.. οι διαφορετικοί. Βλέπουμε ένα γυφτάκι στο δρόμο και είναι αποκρουστικό το θέαμα. Δεν βλέπουμε ότι είναι ένα παιδάκι.. μια ζωούλα.. αλλά βλέπουμε τη βρώμα.. τη μυρωδιά.. και γενικά την ατημέλητη εμφάνιση.. Όλοι λίγο πολύ.. τους έχουμε στο περιθώριο.. Κι αυτοί.. ζώντας σ’ αυτό το περιθώριο.. αναγνωρίζοντας δε ότι είναι σαν ξένοι στον τόπο που ζουν όταν βρίσκονται μακριά από τον καταυλισμό.. από τη γειτονιά τους.. συμπεριφέρονται με τρόπο ξένο για εμάς.
Δεν είναι σαν εμάς.. σίγουρα. Δεν μας αρέσει όπως είναι.. σίγουρα. Δεν τους εμπιστευόμαστε.. σίγουρα. Δεν τους θέλουμε.. σίγουρα. Τους χρεώνουμε την πονηριά.. την παρανομία.. την κλεψιά.. και την κακομεταχείριση ιδίως στα παιδιά. Εμείς έχουμε τα δικά μας στάνταρ.. και ότι άλλο.. μας σοκάρει και δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε.
Πρέπει να διαχωρίζουμε αυτό που επιλέγουμε με αυτό που δεχόμαστε. Επιλέγουμε τον τρόπο που θα ζούμε.. πρέπει όμως και να δεχόμαστε τον τρόπο που επιλέγουν κάποιοι άλλοι να ζουν. Αυτό δεν είναι στο πλαίσιο της πολυπολιτισμικότητας.. άλλη μια μπαρούφα που έχτισε η ναζιστική προπαγάνδα. Λες και δεν υπήρχε από μόνη της η πολυπολιτισμικότητα στη χώρα μας.. όταν από τα χωριά όλοι κατεβήκαμε στις πόλεις.. όταν ο Κρητικός συνάντησε στον Θεσσαλό.. όταν ο βλάχος συνάντησε τον πρωτευουσιάνο..
Ας επιστρέψω όμως στην υπόθεση. Ο αστυνομικός έχει ένα όπλο. Του δόθηκε μαζί με την εκπαίδευση.. προκειμένου να διασφαλίζει το νόμο. Η χρήση του όπλου είναι μια σοβαρή υπόθεση. Δεν πρέπει να υπόκειται στην ευχέρεια εκείνου που καταχράται την εξουσία που του δίνει η κατοχή του. Ο υπερβάλλον ζήλος για να πιάσεις τον κλέφτη δεν μπορεί να ξεπερνά το νόμο και τις διατάξεις για τη χρήση του όπλου. Γι αυτό θα δικαστεί ο αστυνομικός. Θέλησε να κάνει τη δουλειά του.. δεν θέλησε να του ξεφύγει ο κλέφτης.. ωστόσο.. βρέθηκε μπλεγμένος.. χωρίς να έχει τα χρήματα για έναν δικηγόρο.. χωρίς την προστασία του αστυνομικού σώματος.. και το βασικό.. με το φόβο των αντιποίνων προς την οικογένειά του. Γιατί το έκανε τότε; Προφανώς η υπερένταση τον οδήγησε εκεί.. και προφανέστατα.. η ανεπαρκής εκπαίδευση..
Αυτή η ανεπαρκής εκπαίδευση πυροβόλησε ένα παιδί.. Αυτή η ανωριμότητα σήκωσε το όπλο σε ευθεία βολή. Και από την άλλη.. η ανωριμότητα των Ρομά.. η παραβατική σε πολλές περιπτώσεις φύση της φυλής τους και το χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο.. προκάλεσε τις γνωστές αντιδράσεις και το αποκορύφωμα αυτών.. ο σοβαρός τραυματισμός αστυνομικού που ενδεχομένως να χάσει την όρασή του.
Αυτά εξελίχθηκαν στο πεδίο.. ενώ όλοι οι υπόλοιποι.. μένουμε να σχολιάζουμε έχοντας ο καθένας τις πεποιθήσεις του.. στήνοντας δικαστήρια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σ’ αυτούς τους σχολιασμούς περισσεύει ο κοινωνικός ρατσισμός.. εκατέρωθεν. Κάποιοι τα βάζουν με τους μπάτσους και κάποιοι με τους γύφτους! Δεν μας νοιάζει τι λέει και τι θα πει η δικαιοσύνη.. εμείς τους κρίναμε.