Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Είτε δεξιός είτε αριστερός.. το ψωμί το ίδιο χρώμα έχει! Με αυτήν την πεποίθηση συνεχίζω την αρθρογραφία μου για τις εκλογές. Και συνεχίζω.. με αυτή την τάση μηδενισμού και εξομοίωσης.. καθόσον το να ακούμε όλες αυτές τις υποσχέσεις για την ερχόμενη 4ετία.. έχοντας φάει επί 13 και πλέον χρόνια απανωτές σφαλιάρες.. είναι ύβρις και προσβολή εκείνων που διαχρονικά φταίνε.. προς εκείνους.. προς εμάς.. που διαχρονικά πληρώνουμε τα λάθη τους.. τα αλισβερίσια τους με εργολάβους και βιομήχανους.. τα αλαζονικά τους σχέδια.. τα προβληματικά τους μυαλά!
Οπότε.. εφόσον το ψωμί θα έχει πιστεύω το ίδιο χρώμα και στην ερχόμενη 4ετία.. δηλαδή το χρώμα του ιδρώτα του εργαζομένου και της αδικίας εις βάρους του.. ποια η σημασία του να επιλέξουμε τον νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη.. με τον γιαλαντζί σοσιαλιστή Τσίπρα (και μη χαίρεστε οι πασόκοι.. γιατί μαθές εσείς και ο σοσιαλισμός τα τελευταία χρόνια δεν κολλάτε); Προσωπικά πιστεύω ότι όσον αφορά την οικονομία.. η μάχη Μητσοτάκη με Τσίπρα.. είναι μάχη νεοφιλελεύθερης δεξιάς με λαϊκή δεξιά.
Πριν με κράξετε.. ας δούμε μαζί τι εκφράζει ο σοσιαλισμός. Ο σοσιαλισμός είναι ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από την κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και τη συνεταιριστική διαχείριση της οικονομίας. Στον σοσιαλισμό η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αντικαθιστά σταδιακά την ατομική ιδιοκτησία. Αυτό θα κάνει ο Τσίπρας; Δε νομίζω. Το πολύ να το κάνει σε ρεύμα και νερό.. αν και θα παίξουν κι εκεί εργολαβίες!
Το καλύτερο μέλλον λοιπόν το φτιάχνουμε μόνο ο λαός. Μέσα από τη συμμετοχή σε όργανα που εκπροσωπούν τον εργαζόμενο.. μέσα από την ενημέρωση.. μέσα από την αμφισβήτηση.. μέσα από τις πλατείες.. από τις δημόσιες τοποθετήσεις.. από αναρτήσεις.. από συζητήσεις.. από μαζικές – κλαδικές ενέργειες..
Ναι – δυστυχώς – πρέπει να επιλέξουμε τον λιγότερο χειρότερο από αυτούς τους δυο άντρες για πρωθυπουργό. Ναι ελπίζουμε ότι την ερχόμενη τετραετία ίσως κάτι να αλλάξει. Ναι δεν μπορούμε να βγούμε εκτός κύκλου εξουσίας αυτών των δυο διεκδικητών.. καθώς πέρα από τα κόμματα εξουσίας.. η εφαρμογή της πολιτικής στην κοινωνία.. μοιάζει ουτοπική! Ναι είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε το ίδιο έργο. Ναι θα ξαναπιαστούμε κορόιδα.
Κι όμως.. κάποια στιγμή.. κάτι θα αλλάξει. Κάποια στιγμή η νεότερη γενιά.. θα απαιτήσει και θα αξιώσει ένα κράτος δικαίου.. και μια οικονομία αναπτυσσόμενη με την ανάπτυξη να την αισθάνεται στη ζωή του ο μέσος πολίτης.. ο εργαζόμενος.. ο φοιτητής.. ο αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας.. ο καλλιτέχνης.. ο αγρότης.. η νοικοκυρά.. ακόμα κι εμείς όντας συνταξιούχοι.. παρά του ότι θα φέρουμε την ευθύνη της σημερινής κατάστασης και του κληροδοτήματός μας στις επόμενες γενιές.
«Λένε, ο λαός θα μιλήσει. Μα αυτός έχει καταντήσει σαν μουγκός. Λένε ο λαός δεν ξεχνά. Μα έχει πάθει αμνησία. Η ένταση και τα θέματα δημοσιότητας δεν κρατούν πάνω από τρεις μέρες». Αυτό το έχει πει ο Θύμιος Καρακατσάνης!