Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Ζητώ συγγνώμη για τις φωτογραφίες που θα δείτε παρακάτω και τραβήχτηκαν τις τελευταίες ημέρες στον πόλεμο που ξεκίνησε στη λωρίδα της Γάζας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.. παλαιστινιακής οργάνωσης που ελέγχει την περιοχή. Όμως αυτήν είναι η αλήθεια.. αυτός είναι ο πόλεμος.. αυτοί είναι τα θύματα.. οι άνθρωποι που δεν φταίνε αλλά η μοίρα τους είναι τόσο σκοτεινή.. πολύ χειρότερη από τους πιο σκοτεινούς μας εφιάλτες! Οι φωτογραφίες είναι τόσο ασύνδετες όσο και συνδεδεμένες με τα γραφόμενα.. τους στοχασμούς μου.. τα ιστορικά μου συμπεράσματα!
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γάζα δεν είναι πρωτόγνωρο.. είναι ο πόλεμος! Ο πόλεμος φέρνει την ίδια δυστυχία.. ότι αίμα.. ότι χαρακτηριστικά.. ότι κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο φέρουν τα θύματά του. Είτε τα θύματα είναι Ισραηλινοί.. ή Παλαιστίνιοι.. ή Ουκρανοί.. ή Ρώσοι.. ή παλιότερα και οι Έλληνες.. γιατί περάσαμε κι εμείς από πολέμους δυστυχώς!
Υπάρχουν σήμερα οι Παλαιστίνιοι. Δυστυχώς υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και οι Έλληνες. Υπάρχουν παρά του ότι το 1821 οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ήταν αντίθετοι.. ήταν κατά της ελληνικής επανάστασης.. και η θέση τους άλλαξε με δυσκολία και με πολλούς Έλληνες και φιλέλληνες να ευαισθητοποιούν τους «μη μου χαλάτε την ησυχία μου» Ευρωπαίους.
Θεωρώ ότι αν η Ελλάδα δεν είχε αυτήν την ιστορία.. αυτήν την ιστορική – πολιτισμική κληρονομιά.. ότι αν οι δυτικοί δεν φοβόταν την επεκτατική διάθεση των μουσουλμάνων Οθωμανών που εκτός των άλλων ήταν και είναι φονταμενταλιστές.. και ότι αν η Ελλάδα δεν ήταν «φιλέτο» της λεκάνης της Μεσογείου με πολυσήμαντη γεωστρατηγική σημασία.. η ελληνική επανάσταση δεν θα είχε καμιά τύχη και ο Κολοκοτρώνης.. ο Καραϊσκάκης.. η Μπουμπουλίνα.. και όλοι οι ήρωές μας.. θα χαρακτηρίζονταν ως τρομοκράτες!
Σε λίγες ημέρες γιορτάζουμε το «ΟΧΙ» κατά του ναζισμού. Οι πράξεις ηρωισμού των ενόπλων της αντίστασης.. ήταν κυρίως δολιοφθορές και ενέδρες.. δηλαδή επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου κατά του ισχυρού και οργανωμένου ναζιστικού στρατού! Από τους ναζιστές χαρακτηρίζονταν οι πράξεις όπως φερειπείν η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.. ως τρομοκρατικές ενέργειες.. οι ήρωες αντιστασιακοί ως τρομοκράτες και τα αντίποινα ήταν απάνθρωπα και πολλές φορές κατά άμαχου πληθυσμού. Έκαιγαν ολόκληρα χωριά.. σκότωναν αδιακρίτως.. βίαζαν γυναίκες μπροστά στα παιδιά τους.. έκλεβαν τα σπίτια.. βασάνιζαν παιδιά και ηλικιωμένους διασκεδάζοντας με τον φόβο που αντίκριζαν.
Η ιστορία αυτό που σίγουρα διδάσκει είναι.. πως πάντα θα υπάρχουν δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν τον πόλεμο. Για τη μια πλευρά μπορεί ο πόλεμος να είναι η απάντηση στην τρομοκρατία.. και για την άλλη πλευρά να είναι η αντίσταση απέναντι στην κατοχή! Τι συμβαίνει στη Γάζα; Ποια είναι η αλήθεια του ενός και ποια του άλλου; Μπορεί να σταματήσει ο πόλεμος και πότε σταματάει ένας πόλεμος; Υπάρχει το απόλυτο δίκαιο ή πάντα υπερισχύει το δίκαιο του ισχυρού;
Η επίσημη θέση της χώρας μας απέναντι σε αυτά τα γεγονότα είναι ότι το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Είναι συμφέρουσα θέση καθόσον Ελλάδα – Ισραήλ – Αίγυπτος είναι μια μεγάλη συμμαχία στην περιοχή που εγγυάται την ασφάλεια.. μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατά μια έννοια. Λέμε δηλαδή ότι το Ισραήλ καλώς πολεμά κατά της Χαμάς.. αλλά λέμε ότι θα πρέπει να προστατευθούν και οι άμαχοι.
Το σχέδιο κατάληψης της Γάζας από το Ισραήλ προβλέπει την εισχώρηση από βορρά προς νότο του στρατού στη λωρίδα πλάτους 15χλμ περίπου και κομμάτι κομμάτι να κινούνται προς το νότο.. καταλαμβάνοντας και εκκαθαρίζοντας κάθε κτίριο. Έτσι πιστεύεται ότι θα πιεστούν και οι άμαχοι να εγκαταλείψουν από χαραγμένη διαδρομή προς Αίγυπτο.
Μένει να δούμε τι θα γίνει και το πόσο αυτή η επιχείρηση θα είναι εύκολη ή θα δοθούν σφοδρές μάχες με πολλά θύματα.. και θύματα όχι μόνο από στρατιώτες.. αλλά και από ανθρώπους που δεν έχουν ελεύθερη την επιλογή της αυτοδιάθεσης.
Ο πόλεμος αυτός.. όπως και οι περισσότεροι.. γίνεται για την ειρήνη! Το Ισραήλ θέλει να σκοτώσει ότι μέλος της Χαμάς υπάρχει για να συνεχίσει με ειρήνη να κατέχει τα Παλαιστινιακά εδάφη. Η Χαμάς θέλει να σκοτώσει όλους τους Ισραηλινούς στρατιώτες ώστε να εξουσιάσει στην περιοχή και με ειρήνη να συνεχίζει να παράγει τρομοκράτες και ισλαμιστές φονταμενταλιστές που θα φροντίσουν για την επέκταση του Ισλάμ ανά τον κόσμο.. φορώντας τα γνωστά γιλέκα με τα εκρηκτικά..
Χρησιμοποιούν το όνομα της ειρήνης για να κάνουν πόλεμο. Ναι οι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν αυτό.. να αλλάζουν τα νοήματα των λέξεων! Άνθρωπος.. το χειρότερο ον στον πλανήτη μας..
Το 1ο αντικείμενο που θα έπρεπε να διδάσκουν στα παιδιά.. είναι να μάθουν να αγαπούν τους ανθρώπους.
Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο
δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας
με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του, είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
κ’ ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα, είναι η ειρήνη.
Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο
μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ’ οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού
που παγώνει το νερό στο παράθυρο, είναι η ειρήνη.
Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές
κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που ‘σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που ‘καψε η πυρκαϊά
δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ’ οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους
και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου, είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο
δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας
με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του, είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
κ’ ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ’ άλλο
λέγοντας: το φως το φως, το φως,
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως είναι η ειρήνη.
Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει
από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας
φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης
το Σαββατόβραδο είναι η ειρήνη.
Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ’ είναι μια κερδισμένη μέρα κ’ ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων
στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου — όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε είναι η ειρήνη.
Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά
κ’ οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής
κι ο προλετάριος είναι η ειρήνη.
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό. Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθειές αυλακιές σ’ όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν: Ειρήνη. Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη.
Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα είναι η ειρήνη.
Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δόστε τα χέρια, αδέρφια μου, αυτό ‘ναι η ειρήνη.
“Ειρήνη”
Γιάννης Ρίτσος