Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Ο κόσμος μας είναι γεμάτος αφεντικά… Που να δείτε και ο επιχειρηματικός κόσμος δηλαδή… Εκεί κι αν γίνεται χαμός από managers οι οποίοι συνήθως είναι άσχετοι με το αντικείμενο του management αλλά τι να κάνουμε τώρα, στην Ελλάδα ζούμε… Εδώ μπορείς να είσαι manager κι ας μην ξέρεις να το ορίσεις.
Κι ενώ έχουμε γεμίσει αφεντικά, συχνά πολλά περισσότερα από όσα μας αναλογούν και μπορούμε να αντέξουμε, δεν συναντάμε (ή συναντάμε σπάνια) ηγέτες… Leader vs Manager λοιπόν είναι το σημερινό θέμα που με απασχολεί εδώ στο blog.
Είμαι σίγουρη ότι ξέρετε πολύ καλά τις διαφορές γι’ αυτό και δεν θα σταθώ στα κλασικά. Θα επιχειρήσω να “φωτίσω” τις δύο πλευρές περαιτέρω.
1. Ζωντανό Παράδειγμα
Ο ηγέτης δεν λέει απλώς στους ανθρώπους τι να κάνουν, αλλά γίνεται ο ίδιος το ζωντανό παράδειγμα.
“Είναι εντελώς παράλογο να κάνεις κήρυγμα σε άλλους να διαβάσουν κανένα βιβλίο, ενώ ο εσύ δεν διαβάζεις ποτέ” – Άγνωστος
Ο προϊστάμενος δίνει εντολές, οδηγίες, ζητάει αποτελέσματα. Λέει και αποφασίζει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις. Σπάνια κάνει πράγματα μόνος του. Αναθέτει αρμοδιότητες, καθήκοντα, ευθύνες, το λεγόμενο “delegation” που είναι και της μόδας τελευταία. Τι κακό έχει όλο αυτό θα μου πείτε, δεν είναι αυτή η δουλειά του; Περίπου, θα σας απαντήσω. Κάτι τέτοιο μπορούν όλοι να κάνουν ή έστω οι περισσότεροι. Λίγο οργανωτικός να είσαι και τσακ – μπαμ μοίρασες τις εργασίες.
Αν θέλεις να είσαι ηγέτης όμως οφείλεις να εργάζεσαι με την ομάδα σου και σπάνια να δίνεις εντολές. Οφείλεις να είσαι εσύ ο πιο εργατικός από όλους, τόσο που όλοι να θέλουν να σου μοιάσουν και να σε “αντιγράψουν”. Γιατί; Διότι, εκπέμπεις τέτοια ενέργεια που εξαπλώνεται στο χώρο εργασίας και επηρεάζει τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται την αύρα, βλέπουν τη δύναμη και αποκτούν κίνητρα να εργάζονται πιο αποτελεσματικά. Σε έχουν πρότυπο δηλαδή…
Με αντίστοιχο τρόπο εξαπλώνεται και η μιζέρια, η αχαριστία, η έλλειψη παρακίνησης. Όλα είναι μεταδοτικά. Και μπορεί να ξεκινούν από εσένα τον ίδιο!
Πολλά λέγονται στις μέρες μας για τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα και κακό κλίμα στο χώρο εργασίας. Ποιος δημιουργεί το κλίμα όμως; Ποιος καλλιεργεί το περιβάλλον; Μα οι εργαζόμενοι, οι ίδιοι οι άνθρωποι, managers ή όχι. Δεν έρχεται κάποια ανώτερη δύναμη μια μέρα, δημιουργεί ένα τοξικό εργασιακό κλίμα και σε βάζει μέσα να τα βγάλεις πέρα.
Όλα αυτά βρίσκουν εφαρμογή παντού. Αν θέλετε το παιδί σας να είναι πιο πειθαρχημένο και οργανωμένο, εσείς ως πρώτα ως γονέας πρέπει να ξυπνάτε νωρίς, να διατηρείτε το σπίτι σας καθαρό και οργανωμένο. Εάν θέλετε το παιδί σας να είναι πιο υγιές και να μην τρώει ανθυγιεινά, εσείς δώστε πρώτοι το παράδειγμα με άσκηση και σωστή διατροφή. Αν θέλετε το παιδί σας να διαβάζει βιβλία, διαβάστε εσείς βιβλία.
2. Ενσυναίσθηση
«Μαθαίνοντας να μπαίνεις στη θέση κάποιου άλλου, να βλέπεις μέσα από τα μάτια του, έτσι αρχίζει η ειρήνη. Και είναι στο χέρι σου να το καταφέρεις. Η ενσυναίσθηση είναι μια ποιότητα χαρακτήρα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο». – Μπάρακ Ομπάμα*
Το “αφεντικό” απαιτεί αποτελέσματα συχνά χωρίς να προσφέρει καμία υποστήριξη ή πόρους. Δεν νοιάζεται (αληθινά) για τα συναισθήματα ή τα προσωπικά προβλήματα των ατόμων της ομάδας. Δεν επιθυμεί την εξέλιξή τους και συχνά δεν φέρεται δίκαια αλλά προς το δικό του όφελος – συμφέρον.
Από την άλλη πλευρά, οι μεγάλοι ηγέτες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την ενσυναίσθηση. Προσπαθούν να κατανοήσουν τα μέλη της ομάδας, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, τους αγώνες τους. Έτσι, οδηγούνται στο να χτίζουν ισχυρές σχέσεις σεβασμού κι εμπιστοσύνης. Έτσι συμβάλλουν στη δημιουργία θετικού εργασιακού κλίματος που ενισχύει τη συνεργασία, την καινοτομία και φυσικά την ικανοποίηση στην εργασία.
*“Learning to stand in somebody else’s shoes, to see through their eyes, that’s how peace begins. And it’s up to you to make that happen. Empathy is a quality of character that can change the world.” — Barack Obama