Γράφει η Δήμητρα Δήμου.
Πριν από πολλές δεκαετίες, πριν από την εμβληματική φωτογραφία του με τη γλώσσα του στο φωτογραφικό φακό και την αναγνώρισή του στον κόσμο της ποπ κουλτούρας, ο Albert Einstein ήταν ένας νέος θεωρητικός φυσικός που στάθηκε στα πρόθυρα μιας σημαντικής επιστημονικής ανακάλυψης.
Η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Einstein, δημοσιευμένη το 1915, πρότεινε μια νέα άποψη για τη φύση της βαρύτητας ως μια γεωμετρική παραμόρφωση του χωροχρόνου από την παρουσία μάζας. Αλλά πώς θα μπορούσε να αποδειχθεί αυτή η θεωρία;
Η ευκαιρία παρουσιάστηκε με μια ολική έκλειψη του Ηλίου στις 29 Μαΐου 1919. Η Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία της Βρετανίας οργάνωσε αποστολές για να εξετάσουν τη θεωρία του Einstein κατά τη διάρκεια αυτού του σπάνιου φαινομενικού συμβάντος. Μια ομάδα, με επικεφαλής τον φυσικό Arthur Eddington, τοποθετήθηκε στο νησί Πρίνσιπε στη Δυτική Αφρική, ενώ μια άλλη ομάδα πήγε στο Σομπράλ της Βραζιλίας.
Κατά τη διάρκεια της έκλειψης, τα αστέρια που βρίσκονταν κοντά στον ήλιο ήταν ορατά, καθώς το φεγγάρι έκρυβε το φως του ήλιου. Αν η θεωρία του Einstein ήταν σωστή, το βαρύτερο τείνει να καμπυλώνει το φως. Οι παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος ήταν εντυπωσιακές: τα αστέρια φαινόταν να είναι μετακινημένα ένα αρκετά μικρό γωνιακό ποσοστό από τις συνηθισμένες τους θέσεις, ακριβώς όπως προέβλεψε ο Einstein.
Αυτή η επιτυχία οδήγησε τη Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία να αναγνωρίσει επίσημα τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Einstein στις 6 Νοεμβρίου 1919, τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της. Αυτό το πείραμα επιβεβαίωσε ότι η βαρύτητα είναι μια γεωμετρική ιδιότητα του χώρου και του χρόνου, ανοίγοντας το δρόμο για νέες κατανοήσεις στην κοσμολογία και τη φυσική.
Φωτό: Jeshoots, Collab Media, Slidebean, Andrew George (unsplash.com)