Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Είμαι σίγουρη ότι έχετε στο περιβάλλον σας άτομο που “φοβάται” τους κλόουν… Με αφορμή τις Απόκριες και τις μεταμφιέσεις που κορυφώνονται αυτές τις μέρες θυμήθηκα ότι ποτέ δεν μου άρεσαν οι κλόουν…
Δεν τους φοβάμαι αλλά δεν μου αρέσουν κιόλας… Πριν λίγα χρόνια είχα “υποδυθεί” τον κλόουν σε μια παράσταση χορού και τότε ήταν που τον “πλησίασα” λίγο παραπάνω κι επιχείρησα να δω τι κρύβεται πίσω από τα έντονα χρώματα της στολής του, την αδέξια κίνησή του και το τεράστιο βαμμένο του χαμόγελο.
Στην περίπτωση της χορογραφίας μου, ο κλόουν έκρυβε τη λύπη και τη δυστυχία του πίσω από το υπερβολικά τραβηγμένο χαμόγελό του. Μπορεί να αισθανόταν απαίσια ωστόσο έπρεπε να διασκεδάσει τα παιδιά… Γελωτοποιός λέγεται άλλωστε, πρέπει να δημιουργεί γέλια.
Ψάχνοντας λίγο παραπάνω και θορυβημένη αρκετά που ο μικρός μου γιος δεν ήθελε να με βλέπει βαμμένη κλόουν αλλά ούτε να βλέπει και άλλους κλόουν γενικότερα, βρήκα ότι υπάρχει σχετική φοβία η οποία μάλιστα έχει όνομα και λέγεται Coulrophobia!
Η “κουλροφοβία” είναι μια σχετικά σπάνια φοβία που προκαλεί σε ένα άτομο στρες και αγωνία όταν βλέπει, φαντάζεται ή αλληλεπιδρά με κλόουν. Οι περισσότεροι τη συνδέουν με μικρά παιδιά ωστόσο, είναι επίσης κοινή και στους ενήλικες.
Πόσο συνηθισμένη είναι; Λόγω της έλλειψης σχετικών ερευνών, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς πόσο διαδεδομένη είναι η κουλροφοβία. Ορισμένοι ειδικοί έχουν υποθέσει ότι περίπου 1 στα 100 παιδιά φοβάται τους κλόουν. Μάλιστα, κάποιοι εκτιμούν ότι ο αριθμός είναι πιο κοντά στον 1 στους 10 όταν πρόκειται για ενήλικες!
Οι αιτίες και πάλι είναι δύσκολο να προσδιοριστούν. Οι φοβίες, γενικά, προκαλούνται συχνά από αρνητικές εμπειρίες, ειδικά σε νεαρή ηλικία. Εάν είχατε μια τραυματική εμπειρία με έναν κλόουν στην παιδική σας ηλικία, μπορεί αργότερα να εξελιχθεί σε κουλροφοβία.
Ομοίως, τα παιδιά μπορούν να μιμηθούν ή να αισθανθούν τη συμπεριφορά των γονιών τους, πράγμα που σημαίνει ότι οι φοβίες μπορούν να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά.
Υπάρχουν και κάποιες αιτίες πιο ειδικές. Για παράδειγμα, η παράξενη επίδραση πραγμάτων / καταστάσεων που φαίνονται οικεία αλλά και άγνωστα ταυτόχρονα. Οι κλόουν, λόγω του έντονου μακιγιάζ και της αδέξιας κίνησής τους, μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα για τέτοια επίδραση. Το να βλέπεις κάτι τόσο ανθρώπινο που ταυτόχρονα δεν μοιάζει με άνθρωπο μπορεί να σε κάνει να νιώθεις περίεργα, ανήσυχα και άβολα.
Τέλος, η ποπ κουλτούρα μπορεί επίσης να επηρεάσει τη φοβία για τους κλόουν. Ταινίες όπως το It μπορούν να απεικονίσουν τους κλόουν ως κακούς, κάτι που μερικές φορές μεταφράζεται σε κουλροφοβία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά, τα οποία μπορεί να υποστούν τραύματα αφού δουν ταινίες τρόμου.
Απίστευτο έτσι; Τι μπορεί να μας κάνει ένας φαινομενικά αθώος κλόουν – γελωτοποιός!
Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιέζουμε τα παιδιά μας να “αποδεχθούν” τους κλόουν αν δούμε ότι έχουν συμπτώματα φοβίας (κρίσεις πανικού, εφίδρωση, ταχυπαλμία, τρέμουλο).
Ας είμαστε λίγο προσεχτικοί αυτές τις μέρες λοιπόν με τους κλόουν και τις πολύ τρομακτικές μεταμφιέσεις! Δεν θέλουμε να τρομοκρατήσουμε κανένα μικρό παιδί άλλωστε και να μισεί για πάντα τις Απόκριες!
Κλείνοντας, δείτε ένα βίντεο με τον Tommy the Clown ο οποίος θεωρείται ο “πατέρας” του χορευτικού street style με το όνομα “krumping” και του “clowning” φυσικά!