Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις: η Αποκριά είναι μια χαρά γιορτή… για άλλους. Γιατί για μένα, είναι γεμάτη αμηχανία, τραγούδια που έχω σιχαθεί και υπερβολική ποσότητα σερπαντίνας και χαρτοπόλεμου που με καταδιώκει για μήνες μετά την ρίψη της…
Η γνωστή βαρετή και αναμενόμενη ερώτηση «Τι θα ντυθείς φέτος;» παίρνει μόνο ξενέρωτες απαντήσεις, τύπου:
«άνθρωπος με κανονικά ρούχα»
«ντυμένη είμαι»
Για να πυροδοτήσει την επόμενη απόκριση, τύπου: «πολύ πρωτότυπο».
Μήπως είμαι ο Grinch της Αποκριάς;
Και γιατί παρακαλώ, για λόγους οικονομίας, βιωσιμότητας κι επαναχρησιμοποίησης, δεν αξιοποιούμε τις χριστουγεννιάτικες φορεσιές για τις Απόκριες, όπως Άγιος Βασίλης, ξωτικό, χριστουγεννιάτικο δέντρο;
Παραδεχτείτε το σας παρακαλώ ότι κι εσείς, έχετε βαρεθεί οικτρά τις ίδιες και τις ίδιες μεταμφιέσεις σε παιδιά και σε μεγάλους, όπως μάγισσα, ζορό, σούπερμαν, σπάιντερμαν, αστυνομικός, πριγκίπισσα, μπαλαρίνα, μίκι μάους, ιππότης, πολεμιστής, διαβολάκι, μωρό, ζόμπι, γριά και γέρος.
Επίσης έχω βαρεθεί τρομερά το concept «δεν είχα όρεξη να ντυθώ κάτι ολοκληρωμένα γι’ αυτό έβαλα ό, τι βρήκα μπροστά μου, χα-χα…» Δηλαδή ένα mix & match από περούκα, άσχετο καπέλο, τίποτα κερατάκια, μεγάλα γυαλιά, κανένα μούσι / μουστάκι και κάτι με στρας (είναι απαραίτητο το αστραφτερό της υπόθεσης). Όλα αυτά μαζί συνθέτουν το απόλυτο κιτς που είναι άλλωστε κύριο χαρακτηριστικό ενός καρναβαλιού. Προτιμώ το «τίποτα» λοιπόν από το «γύφτος».
Σιχαίνομαι κι άλλα πράγματα σχετικά με τους εορτασμούς των ημερών αυτών:
Τα κακής ποιότητας προϊόντα μακιγιάζ και γκλίτερ που κυκλοφορούν στα (κινέζικα) πολυκαταστήματα, τα απαίσια σπρέι και τους αφρούς από τα οποία δεν παίζει να γλιτώσει άνθρωπος, τη φασαρία – ηχορύπανση από τα μεγάφωνα της πόλης που παίζουν σε επανάληψη «κετελαπόνγκο» και «μακαρένα», τη βρωμιά που αφήνουμε όλοι πίσω μας σε ήδη επιβαρυμένη και βρώμικη πόλη.
Επίσης, απεχθάνομαι τις τρομακτικές μάσκες τύπου scream που μπορούν εύκολα να προκαλέσουν ψυχολογικό τραύμα!
Δεν ξέρω αν είμαι ξενέρωτη ή απλά ελαφρώς αγοραφοβική… Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι όταν ήμουν μικρή ντυνόμουν πάντα με μια στολή μπαλέτου (που είχα ήδη δηλαδή, λόγω μαθημάτων – παραστάσεων), αλλά μια μέρα πριν το μασκέ του σχολείου έπεφτα ξερή με ίωση.
Πάντως, μετά την Αποκριά, εκεί την Καθαρά Δευτέρα, χρειάζομαι κι εγώ την Κάθαρση, την αποτοξίνωσή μου ή καλύτερα μια περίοδο αποθεραπείας:
Πρέπει να αφαιρέσω τα υπολείμματα χαρτοπόλεμου, να ξεφορτωθώ τις περούκες που προκαλούν φαγούρα, να σβήσω από τη μνήμη μου το “Volare”, το “Boooomba” και τις τσιρίδες των “Las Ketchup” και να καθίσω αναπαυτικά να χωνέψω το ξιδάτο χταποδάκι και το χαλβά.
Αν έχετε να μου προτείνετε κανένα εναλλακτικό καρναβάλι, χωρίς να με στείλετε Βενετία, περιμένω να το ακούσω!
Καλό Σαββατοκύριακο! 🎭🚫