Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Με αφορμή την ανάρτηση της Δημάρχου Χαλκιδέων κας Βάκα Έλενας, στο προφίλ της στο Facebook χθες, σχετικά με το βανδαλισμό με «ταγκιές» που υπέστησαν οι νέες στάσεις λεωφορείων της πόλης μας (εισαγωγικό κολάζ με φωτογραφίες), θα σας διηγηθώ μια ιστορία και θα γράψω τις σκέψεις μου (όπως συνηθίζω…):
Τη σχολική χρονιά 2000-2001 φοίτησα στο, καινούριο τότε, Γενικό Λύκειο Ψαχνών. Ήμουν στην πρώτη Γ’ Λυκείου που φοίτησε στο νέο σχολικό κτίριο. Μέχρι τότε, Γυμνάσιο και Λύκειο συστεγάζονταν, μάλιστα κάναμε μάθημα και σε container λόγω έλλειψης χώρου (ναι, είναι διαχρονικό φαινόμενο).
Όταν πήγαμε στο καινούριο σχολείο λοιπόν, ήμασταν ενθουσιασμένοι! Ένα μεγάλο, φρεσκοβαμμένο, καθαρό περιβάλλον μας υποδέχτηκε. Ευρύχωρο προαύλιο, μεγάλες αίθουσες, καινούριοι πίνακες, άγραφα θρανία (άντε να κρύψεις το σκονάκι!). Πόση χαρά; Πόσο τυχεροί που το προλάβαμε;
Βέβαια, δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη…
Μια μέρα, βγαίνοντας διάλειμμα, σε έναν τοίχο του διαδρόμου του 1ου ορόφου, αντικρύσαμε γραμμένο ένα τεράστιο «Γ@@@@ΣΤΕ» απ’ άκρη σ’ άκρη.
ΣΟΚ…
Μα καλά, ποιο παιδί θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο στο καθαρό και περιποιημένο καινούριο μας σχολείο, που ντρεπόσουν να λερώσεις;;; Αν και άλλες εποχές, η αντίδραση των εκπαιδευτικών και του Διευθυντή ήταν άμεση και αποδείχθηκε αποτελεσματική:
Η αυτοψία έδειξε ότι το όπλο του «εγκλήματος» ήταν «σοκολάτα». Ναι, ο ένοχος είχε γράψει τη βρισιά με σοκολάτα (ίσως δεν είχε τότε δυνατότητα να βρει spray, ευτυχώς).
Φυσικά, ο ένοχος βρέθηκε, ήταν εύκολη υπόθεση άλλωστε:
Δεν χρειαζόταν να είσαι ο Ντετέκτιβ Κλουζ για να ρίξεις μια ματιά στα απουσιολόγια και να κάνεις μια ερώτηση «ποιος αγόρασε σοκολάτα» από το κυλικείο.
Την επόμενη ώρα, ο δράστης με τη σοκολάτα, υποχρεώθηκε να γεμίσει έναν κουβά με νερό και απορρυπαντικό και να τρίψει με σφουγγάρι τη βρισιά, μέχρι να καθαρίσει τελείως. Έκτοτε, και μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά, δεν τόλμησε άλλος να κάνει κάτι αντίστοιχο.
Από κει κι έπειτα μη με ρωτάτε, δεν ξέρω τι έγινε αγαπητοί φίλοι. Μετά, μπήκα σε ένα πανεπιστήμιο με τραγικά βρώμικους χώρους, τοίχους γεμάτους αμέτρητες αφίσες από τις νεολαίες των κομμάτων και αμφιθέατρα 250 θέσεων όπου οι μισοί, τουλάχιστον, κάπνιζαν εν ώρα μαθήματος.
Ναι, προφανώς είναι θέμα παιδείας πρωτίστως. Επίσης, το πρόβλημα δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.
Η λύση της «τιμωρίας» των υπευθύνων είναι η πιο συχνή – κοινή απάντηση στην ανάρτηση της Δημάρχου. Υπάρχουν πολλά είδη τιμωρίας βέβαια, και σε άλλες χώρες, με πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από βανδαλισμούς λόγω graffiti, η ιστορία έχει δείξει ότι τα πρόστιμα και η απειλή φυλάκισης δε δίνουν την οριστική λύση.
Ευτυχώς στη σημερινή εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας οι δυνατότητές μας είναι άπειρες. Προτείνω στην κα Δήμαρχο και στην ομάδα της, να κάνουν ό, τι έκανα κι εγώ, μετά την προτροπή της να σχολιάσουμε το φαινόμενο:
Άνοιξα μια σελίδα Google και πληκτρολόγησα:
- How to remove graffiti and tags from walls / glass efficiently
- How to prevent future tagging
Έτσι, έρευνες, αληθινά κοινωνικά πειράματα και ιστορίες, μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε μια εφικτή – εφαρμόσιμη, στα δικά μας δεδομένα, λύση, χωρίς το μανδύα της παραδειγματικής τιμωρίας, με διάθεση για διαπαιδαγώγηση και ευκαιρίες έκφρασης κι δημιουργικής εκτόνωσης στους νέους ανθρώπους.
“As soon as I got into something more productive in my life, I stopped” TAKI 183
Η παραπάνω πρόταση είναι απόσπασμα από συνέντευξη του διάσημου Ελληνο-Αμερικανού «γκραφιτά» με το ψευδόνυμο TAKI 183 (από το Δημητράκη και τον αριθμό της οδού που έμενε στη Νέα Υόρκη, όπου και έκανε «ταγκιές», βανδαλίζοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία, τις δεκαετίες ’60 και ’70. (Πηγή: Wikipedia)
Ο TAKI, δεξιά, σε έκθεση με τα έργα του
Η Χαλκίδα είναι ένα ταπεινό χωριουδάκι μπροστά στη Νέα Υόρκη. Τα παιδιά που «ταγκάρουν» ξέρουμε ποια είναι ή μπορούν εύκολα να βρεθούν. Ίσως το ζητούμενο είναι να τα φωνάξουμε, να τα βάλουμε να καθαρίσουν τις ταγκιές τους και μετά να τους βρούμε κάτι πιο παραγωγικό να κάνουν…
Υ.Γ.1 Προσέξατε; Ελληνικής καταγωγής ο TAKI 183, λέτε να είναι στο αίμα μας;;;
Υ.Γ.2 Αιώνια απορία: Είναι δυνατόν κάποιος να αγοράσει σοκολάτα και αντί να τη φάει να πάει να κάνει με αυτή «ταγκιά»;;; Για όνομα του Θεού!