Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Η ελληνική Αποκριά είναι μια πολύβουη γιορτή γεμάτη χρώματα, μουσικές, μασκαρέματα και ξέφρενα γλέντια.
Αν με ρωτάτε, δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα ούτε για την τσικνοπέμπτη, ούτε για τα μασκέ πάρτι και τις παρελάσεις. Ίσως στα πλαίσια κάποιου concept με κάποια ομάδα ή μιας παρέας να ακολουθήσω κι εγώ, αλλά από μόνη μου δεν συμμετέχω ποτέ. Μάλιστα, μία μόνο φορά βρέθηκα στην Πάτρα και τρόμαξα κυριολεκτικά.
Τα μασκαρέματα, οι μεταμφιέσεις και όλο αυτό το παιχνίδι ρόλων, προσφέρει μια ευκαιρία στους ανθρώπους να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να υιοθετήσουν άλλες ταυτότητες, έστω και για λίγες ώρες. Και όλα αυτά έχουν ρίζες από την αρχαιότητα. Στη σύγχρονη εποχή, αν και δεν υπάρχει η ανάγκη να φάμε κρέας την τσικνοπέμπτη (κάθε μέρα τρώμε) ή να βγούμε να γλεντήσουμε δίχως αύριο (δεν είμαστε και κλεισμένοι μέσα), κρατάμε αυτά τα έθιμα και τα ενισχύουμε με εκδηλώσεις, καρναβάλια, μουσικές του δρόμου, λευκές νύχτες και άλλα πολλά.
Αν προσπαθήσω να βρω την ανάγκη μας μέσα σε όλα αυτά θα σταθώ στο ότι μάλλον τα μασκαρέματα και η καρναβαλική διασκέδαση είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος να αναδείξει κανείς μια πιο ατίθαση, αστεία ή ακόμα και προκλητική πλευρά του εαυτού του.
Στη χώρα μας, από τα μεγάλα καρναβάλια της Πάτρας, της Ξάνθης και του Ρεθύμνου μέχρι τις μικρότερες τοπικές γιορτές, οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους χορεύοντας, τραγουδώντας και απολαμβάνοντας την ελευθερία που τους δίνει η μεταμφίεση. Ίσως στο σύγχρονο κόσμο, όπου η τεχνολογία κυριαρχεί και οι ανθρώπινες επαφές γίνονται συχνά ψηφιακές, η Αποκριά υπενθυμίζει την αξία της φυσικής παρουσίας και της συλλογικής χαράς. Είναι μια περίοδος όπου όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, αφήνουν στην άκρη τις κοινωνικές συμβάσεις και επιτρέπουν στον εαυτό τους να είναι αυθόρμητοι.
Και ίσως, τελικά, αυτό να είναι το πιο μαγικό στοιχείο της Αποκριάς – η ελευθερία να είμαστε ό,τι θέλουμε, χωρίς περιορισμούς.
Γι’ αυτό, ας φορέσουμε τη μάσκα μας, όχι για να κρυφτούμε, αλλά για να αποκαλύψουμε τον πιο χαρούμενο και ξέγνοιαστο εαυτό μας!
