Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Το “Breaking” είναι το μόνο νέο άθλημα που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες Παρίσι 2024. Το Breaking είναι ίσως πιο γνωστό στους περισσότερους ως breakdancing ή απλά break dance. Γιατί λοιπόν το νέο “άθλημα” ονομάζεται επίσημα “breaking”, και πώς κάτι τόσο ατίθασο, ελεύθερο και υποκειμενικό ως “άθλημα” θα μπει σε καλούπια, κανόνες και μέτρηση βαθμολογίας στο Παρίσι αυτό το καλοκαίρι;
Η προέλευση του breaking είναι κάπως αμφισβητήσιμη, αν και οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι ρίζες του εντοπίζονται στα house parties των ’70s στην περιοχή Bronx της Νέας Υόρκης, με διοργανωτή τον DJ Kool Herc, τον “πατέρα” του hip-hop. Το Breaking παρουσιαζόταν στην πίστα χορού των clubs από τα λεγόμενα B-boys και B-girls, στο “breaking” των μουσικών κομματιών, δηλαδή στο σημείο που ακούγονταν τα κρουστά.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 το φαινόμενο breaking απέκτησε διεθνή προβολή κι εμβέλεια μέσα από video clips και ταινίες όπως το Flashdance (1983), το Breakin’ (1984) και το Beat Street (1984). Τότε ξεκίνησε να χρησιμοποιείται και ο όρος “breakdancing” από τα media της εποχής. Ωστόσο, οι breakers δεν προσθέτουν ποτέ τη λέξη “dance” ή “dancing” στο τέλος, καθώς αυτός ο όρος προέκυψε εκτός της κοινότητας του hip-hop, όπως έχει επισημάνει ο Crazy Legs, ένας από τους πρωτοπόρους του breaking.
Ενώ η ιδέα του να δοκιμάζονται σε ελεύθερα “cyphers” (όταν οι χορευτές μαζεύονται σε κύκλο και κάποιος χορεύει freestyle στη μέση του σχηματισμού), ήταν πάντα θεμελιώδης για τους breakers, η σημασία και ο αριθμός των οργανωμένων διαγωνισμών breaking αυξανόταν σταθερά. Παράλληλα το breaking γινόταν ολοένα και πιο “εμπορικό” και άρχισε να αποκτά συγκεκριμένη κωδικοποίηση.
Υπήρχαν πάντα δύο βασικές κατηγορίες: οι διαγωνισμοί ομάδων (crews) και οι σόλο μάχες (solo battles one-on-one), όπου εκδηλωνόταν η δημιουργικότητα και η προσωπική έκφραση των συμμετεχόντων. Ωστόσο, όπως συμβαίνει και με άλλες “εναλλακτικές” δραστηριότητες που εξελίσσονται σε αθλήματα, όπως το skateboard και το surfing, το επίσημο αγωνιστικό και κανονιστικό πλαίσιο δεν ήταν ένα, μέχρι και πρόσφατα.
Μόλις το 2018 το breaking μπήκε επίσημα κάτω από την ομπρέλα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αθλητικού Χορού (World DanceSport Federation). Εξακολουθούν βέβαια να υπάρχουν σημαντικοί διαγωνισμοί εκτός της επίσημης ομπρέλας, όπως το Red Bull BC One και το Battle of the Year, που αναμφισβήτητα προσθέτουν αξία εντός της κοινότητας του breaking.
Γιατί στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Από τη σύνταξη και υιοθέτηση της Ολυμπιακής Ατζέντας 2020 που βασίζεται στους τρεις πυλώνες της αξιοπιστίας, της βιωσιμότητας και των νέων, η ΔΟΕ συνέχισε να εκσυγχρονίζει το Ολυμπιακό πρόγραμμα με σκοπό να γίνει πιο ελκυστικό σε ένα ευρύτερο και πιο νεανικό κοινό.
Χωρίς καμία αμφιβολία, η συμπερίληψη του breaking ταιριάζει απόλυτα με αυτή τη στρατηγική, καθώς δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο με αυτό στο Ολυμπιακό πρόγραμμα όσον αφορά στη δημιουργικότητα, στο πόσο προσιτό είναι (δεν χρειάζεται εξοπλισμός) και στην αστική κουλτούρα που το περιβάλλει. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι το breaking έφτασε τελικά στο Παρίσι 2024 χάρη στη μεγάλη επιμονή της διοργανώτριας χώρας.
Εκτός από το συνηθισμένο βασικό Ολυμπιακό πρόγραμμα, κάθε διοργανώτρια χώρα έχει τη δυνατότητα να συμπληρώσει πέντε επιπλέον αθλήματα της προτίμησής της. Για παράδειγμα, αναλύοντας τους Αγώνες του Τόκιο 2020 διαπιστώνουμε ότι όσον αφορά στον απολογισμό των μεταλλίων της, η Ιαπωνία ωφελήθηκε από τοπικά αγαπημένα αθλήματα όπως το καράτε, το skateboarding, το baseball και το softball.
Το Λος Άντζελες 2028 προτίθεται να προσθέσει το flag football (μια παραλλαγή του αμερικανικού ποδοσφαίρου), το lacrosse, το cricket και το squash. Παραδόξως, οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού μπορεί να είναι και η μοναδική φορά που θα δούμε το breaking… Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Αθλητικού Χορού (WDSF) βέβαια είναι αποφασισμένη να διασφαλίσει ότι το νέο Ολυμπιακό “άθλημα” θα επιστρέψει στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, στην Ολυμπιάδα 2032.
Τι θα δούμε στο Παρίσι;
Μείνετε συντονισμένοι στην παρέα του blog μας για να μάθετε περισσότερα! Θα επανέλθω στο θέμα, καθώς ξέρετε πόση αγάπη και αδυναμία έχω στον χορό…!
Αν και κατά την προσωπική μου άποψη το breaking, που έχει κλείσει πια τα 50α του γενέθλια, ίσως δεν θα έπρεπε να μεταφραστεί σε άθλημα αλλά να παραμείνει κουλτούρα – τέχνη και τρόπος έκφρασης, έχω την περιέργεια να δω το ντεμπούτο του στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Με πληροφορίες από theconversation.com