Lifestyle

Η έξυπνη κάμερα Xiaomi C300 αποτελεί μια προηγμένη λύση ασφαλείας που προσφέρει εξαιρετική ποιότητα εικόνας, αναβαθμισμένες δυνατότητες και φιλική προς το χρήστη λειτουργικότητα. Με τις ανώτερες προδιαγραφές και τεχνολογία αιχμής, αυτή η έξυπνη κάμερα θέτει νέα πρότυπα για την επιτήρηση σπιτιού και γραφείου. Η έξυπνη κάμερα Xiaomi C300 προσφέρει εξαιρετικά καθαρή ποιότητα εικόνας 2K, παρέχοντας ευκρινή και λεπτομερή γραφικά για ακριβή παρακολούθηση.
Ο φακός μεγάλου διαφράγματος F1.4 ενισχύει την όραση σε χαμηλό φωτισμό, εξασφαλίζοντας εξαιρετική ευκρίνεια εικόνας ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες φωτισμού.

Εξοπλισμένη με αναβαθμισμένο φακό 6P, αυτή η κάμερα προσφέρει οθόνη υψηλότερης ποιότητας με βελτιωμένη ευκρίνεια και ακρίβεια χρωμάτων. Κάθε λεπτομέρεια αποτυπώνεται με ακρίβεια, επιτρέποντάς σας να παρακολουθείτε στενά το περιβάλλον σας. Το Xiaomi C300 διαθέτει αναβαθμισμένη τεχνολογία ανίχνευσης ανθρώπινης κίνησης με τεχνητή νοημοσύνη, επιτρέποντάς του να εντοπίζει με ακρίβεια και να διαφοροποιεί τις ανθρώπινες κινήσεις από άλλες.
Αυτό το προηγμένο σύστημα ανίχνευσης ελαχιστοποιεί τους ψευδείς συναγερμούς και διασφαλίζει ότι λαμβάνετε ειδοποιήσεις μόνο όταν έχει σημασία. Με τις εκτεταμένες γωνίες θέασης 360° οριζόντια και 108° κάθετες, η κάμερα παρέχει ευρύ οπτικό πεδίο, επιτρέποντάς σας να παρακολουθείτε αποτελεσματικά μεγάλες περιοχές.

Μπορείτε να καλύψετε περισσότερο έδαφος και να παρακολουθείτε στενά κάθε γωνιά του χώρου σας. Με την υποστήριξή του για κάρτες MicroSD έως 256GB και χώρο αποθήκευσης στο cloud, μπορείτε να επιλέξετε τον τρόπο αποθήκευσης που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σας. Επιπλέον, η νέας γενιάς τεχνολογία κωδικοποίησης βίντεο H.265 βελτιστοποιεί την απόδοση αποθήκευσης χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητα του βίντεο.

Γράφει η Δήμητρα Δήμου.

Το “σύνδρομο της μεγάλης αδελφής” αναφέρεται στην ιδέα ότι τα μεγαλύτερα αδέλφια, και ιδιαίτερα τα κορίτσια, αναλαμβάνουν συχνά τον ρόλο της υπερπροστατευτικής ή υπεύθυνης φιγούρας μέσα στην οικογένεια. Αυτός ο όρος δεν είναι επιστημονικός, αλλά περισσότερο περιγραφικός και συνδέεται με τις κοινωνικές και οικογενειακές δυναμικές. Όπως αναφέρυν σχετικά πολλές μελέτες, συχνά συνδέεται με το βάρος της ευθύνης που μπορεί να νιώθουν τα κορίτσια ως πρωτότοκα ή μεγαλύτερα αδέλφια, αλλά υπάρχει διχογνωμία σχετικά με το αν αυτό αποτελεί μύθο ή μια υπαρκτή ψυχολογική κατάσταση.

Μύθος ή αλήθεια;
Αν και δεν υπάρχει επίσημη αναγνώριση του “συνδρόμου” στον ψυχολογικό κόσμο, τα κοινωνικά και πολιτισμικά δεδομένα δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες αδελφές πράγματι συχνά αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες, κάτι που μπορεί να επηρεάσει τη ζωή τους. Η κοινωνία και οι γονείς τείνουν να προσδίδουν στα μεγαλύτερα κορίτσια ρόλους φροντίδας και υπευθυνότητας για τα μικρότερα αδέλφια, κάτι που επηρεάζει την ψυχολογική τους ανάπτυξη.

Αυτό μπορεί να βασίζεται σε πραγματικές εμπειρίες, αλλά το πώς βιώνεται διαφέρει από άτομο σε άτομο. Για κάποιες, το να είναι η μεγαλύτερη αδελφή είναι μια πηγή υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης, ενώ για άλλες, μπορεί να φέρει άγχος και πίεση. Έτσι λοιπόν, το «σύνδρομο» μπορεί να είναι μια γενίκευση που δεν ανταποκρίνεται απόλυτα σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά πολλές φορές αντιστοιχεί σε πραγματικά συναισθήματα και εμπειρίες.

Πώς επηρεάζει τη ζωή των κοριτσιών;
Ανάληψη ευθυνών: Τα μεγαλύτερα κορίτσια συχνά αναλαμβάνουν ρόλους «μικρής μητέρας», φροντίζοντας τα μικρότερα αδέλφια. Αυτό μπορεί να τους δώσει έντονη αίσθηση ευθύνης, αλλά ταυτόχρονα να περιορίσει τον προσωπικό τους χρόνο και τις ανάγκες τους ως παιδιά.

Γράφει η Δήμητρα Δήμου.

Το περιστατικό που συνέβη στη Θεσσαλονίκη με τον stand-up comedian Δημήτρη Αντωνίου προκαλεί θλίψη, θυμό, αλλά και έναν έντονο προβληματισμό για τον παράξενο και δυστυχώς άδικο κόσμο στον οποίο ζούμε. Ο Δημήτρης, άτομο με αναπηρία, αντιμετώπισε μια αδιανόητη συμπεριφορά από αστυνομικό κατά τη διάρκεια διαδικασίας για έκδοση διαβατηρίου. Ο αστυνομικός, αντί να δείξει την απαραίτητη κατανόηση και ευαισθησία, ζήτησε από τον Δημήτρη να αποδείξει ότι έχει ακρωτηριαστεί στο δεξί του χέρι. Μια πράξη όχι μόνο προσβλητική, αλλά και πλήρως απαξιωτική προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Αυτό το περιστατικό αναδεικνύει πόσο συχνά άτομα με αναπηρία βρίσκονται αντιμέτωπα με τις προκαταλήψεις και την έλλειψη σεβασμού από την κοινωνία και τις αρχές. Αντί να διευκολύνονται στις καθημερινές τους υποχρεώσεις, πολλές φορές καλούνται να δώσουν «εξηγήσεις» για το αυτονόητο. Αυτή η συμπεριφορά είναι εξοργιστική και απλώς αναδεικνύει τη βαθιά άγνοια και έλλειψη εκπαίδευσης που υπάρχει σχετικά με τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ΑμεΑ.

Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι απλώς ένα μεμονωμένο γεγονός. Αντικατοπτρίζει έναν κόσμο γεμάτο με προκαταλήψεις, αδιαφορία και έλλειψη ανθρωπιάς. Έναν κόσμο που δυστυχώς, παρότι θα έπρεπε να έχει προχωρήσει, συνεχίζει να αντιμετωπίζει άτομα με αναπηρία ως «διαφορετικά» ή «προβληματικά». Τέτοια περιστατικά πρέπει να μας αφυπνίσουν και να μας θυμίσουν πόσο αναγκαία είναι η ευαισθητοποίηση και η εκπαίδευση σε θέματα αναπηρίας. Ο σεβασμός και η ισότητα δεν πρέπει να είναι απλώς συνθήματα, αλλά τρόπος ζωής.

Ζούμε σε έναν παράξενο και άδικο κόσμο όπου ακόμα και τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι δεδομένα για όλους. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.

Η ανάρτηση του Δημήτρη Αντωνίου: