Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Μια σπουδαία γυναίκα έφυγε στον ουρανό και η Ελλάδα μας είναι πλέον φτωχότερη. Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη απεβίωσε στις 24 Ιουλίου 2023 σε ηλικία 80 ετών.. νοσηλευόμενη σε ιδιωτικό νοσοκομείο.. όντας αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα υγείας. Θα καταγράψω ορισμένα στοιχεία για τη σπουδαία αυτή Ελληνίδα.. αλλά και ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα από συνεντεύξεις της!
Η Μαριάννα Βαρδή Βαρδινογιάννη ήταν Ελληνίδα εφοπλιστής.. ακτιβίστρια και δημόσιο πρόσωπο. Επίσης ήταν πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των παιδιών και της οικογένειας και κατά της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Ερμιόνη.. τόπο καταγωγής της μητέρας της. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Ντένβερ του Κολοράντο. Ήταν παντρεμένη με τον μεγαλοεπιχειρηματία και εφοπλιστή Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη.. πρόεδρο της Motor Oil. Απέκτησαν 5 παιδιά.. τον Γιάννη.. τη Χριστιάνα.. τον Γιώργο.. τον Νίκο και τη Βαρδιάννα.
«Γνώρισα τον σύζυγό μου Βαρδή σε πολύ νεαρή ηλικία. Εγώ ήμουν ακόμα μαθήτρια και εκείνος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Παντρευτήκαμε μερικά χρόνια αργότερα, όμως από την πρώτη στιγμή νιώσαμε και οι δύο πως ο δρόμος της ζωής μας θα ήταν κοινός. Ξεκινήσαμε την οικογένειά μας σε ένα μικρό διαμέρισμα. Φυσικά τότε δεν μπορούσα να φανταστώ τα όσα θα ακολουθούσαν, που άλλαξαν μεν την εικόνα της ζωής μας, αλλά ποτέ την ουσία της: το μεγάλωμα των πέντε παιδιών μας, και με τους δυο μας πάντα δίπλα τους, η εξορία του Βαρδή στην Αμοργό κατά την περίοδο της δικτατορίας. Αμέτρητες στιγμές όμορφες αλλά και στιγμές δύσκολες, όπως άλλωστε στη ζωή κάθε ανθρώπου. Στιγμές όμως που έκαναν την αγάπη μας ακόμα πιο ουσιαστική κι εμάς δυνατότερους ανθρώπους, μοναδικά δεμένους».
«Πολύ έντονα θυμάμαι την περίοδο της εξορίας του Βαρδή στην Αμοργό. Τότε είχαμε ήδη αποκτήσει τα τρία μας παιδιά με το τρίτο νεογέννητο στην κούνια. Ένιωθα την καρδιά μου κομμένη στα δύο: ανάμεσα στον άντρα που λάτρευα και στα παιδιά μου που ήταν το κέντρο της ζωής μου. Παίρνοντας ένα καΐκι μέσα στον χειμώνα, πήγα στην Αμοργό με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας. Μέναμε σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό, πλημμυρισμένοι όμως από την αγάπη και τη συμπαράσταση των κατοίκων της Αμοργού. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ… Κάθε μέρα έβρισκα στο παράθυρό μας πότε ένα μπουκάλι γάλα, πότε δύο αυγά, ένα ζεστό ψωμί… Η αγάπη τους ήταν βάλσαμο στην ψυχή μας. Η πιο ιερή στιγμή της ημέρας είναι η ώρα του μεσημεριανού φαγητού που φροντίζω πάντοτε να είμαι σπίτι για να γευματίσουμε μαζί με τον Βαρδή. Είναι μια συνήθεια που δεν έχει αλλάξει στο πέρασμα των ετών. Όσο φορτωμένο και αν είναι το πρόγραμμα της ημέρας, όσο σοβαρές και αν είναι οι υποχρεώσεις που μπορεί να έχουμε, το μεσημέρι πάντα βρισκόμαστε στο σπίτι για να γευματίσουμε μαζί και να συζητήσουμε ό,τι μας απασχολεί. Είμαι μια γυναίκα πολυάσχολη, με ένα πρόγραμμα ιδιαίτερα απαιτητικό, το σημαντικότερο πράγμα για εμένα όμως είναι να είμαι πάντα παρούσα στην οικογένειά μου. Ακόμα και όταν ταξιδεύω, τις περισσότερες φορές φροντίζω να επιστρέφω αυθημερόν για να μην λείψω ούτε στιγμή από δίπλα τους».
Η Βαρδινογιάννη ξεκίνησε τις δραστηριότητές της ως μέλος διαφόρων συλλόγων και φιλανθρωπικών οργανώσεων.. μέσω των οποίων αγωνίστηκε για την διεθνή ειρήνη και την παγκόσμια αλληλεγγύη.. αν και το κύριο μέλημά της ήταν τα προβλήματα των παιδιών.. η υγεία.. η εκπαίδευση.. η κοινωνική πρόνοια και φτώχεια.. η παιδική κακοποίηση και εκμετάλλευση.
Ήταν Ιδρύτρια και Πρόεδρος του «Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια».. το οποίο μετονομάστηκε σε «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη».. και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ».
«Η ΕΛΠΙΔΑ γεννήθηκε από την τραγική διαπίστωση πως χάνονταν παιδικές ζωές γιατί πριν από 32 χρόνια στη χώρα μας δεν υπήρχε η υποδομή για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου ούτε η οικονομική δυνατότητα να φύγουν στο εξωτερικό όλα τα παιδιά που έπασχαν από καρκίνο. Από τη στιγμή που πρώτο-αντίκρισα τα δακρυσμένα μάτια των μητέρων και έζησα την αγωνία τους για τα άρρωστα παιδιά τους, δεν έφευγαν από τη σκέψη μου και την καρδιά μου. Έτσι ξεκινήσαμε με τη δημιουργία της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», εν συνεχεία με τον Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ, ακολούθησε η δημιουργία του Πρώτου Ογκολογικού Νοσοκομείου για παιδιά στην Ελλάδα και λίγο αργότερα η ίδρυση του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» και της ομώνυμης Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών».
Από το 1999.. ήταν Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών καθώς και την πολιτιστική κληρονομιά.
Μέσα από το Ίδρυμά της.. στόχευε μεταξύ άλλων στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την διδασκαλία τους στα σχολεία.. στον διάλογο των πολιτισμών.. στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού.. στην καταπολέμηση της εμπορίας των ανθρώπων και της εκμετάλλευσης των παιδιών και στην αντιμετώπιση πολλών άλλων σύγχρονων ζητημάτων.. με σκοπό τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου για τις μελλοντικές γενιές.
Παράλληλα.. στήριζε παιδιά και οικογένειες ευπαθών κοινωνικών ομάδων.. πρόσφυγες και σχολεία σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια.. καθώς και περιοχές και ανθρώπους που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές όπως το χωριό Μάκιστος.. που αναβίωσε ενώ είχε καταστραφεί από πυρκαγιές.
Δραστηριοποιήθηκε επίσης ως μέλος Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.. της Διεθνούς Κίνησης Γυναικών για την Ειρήνη.. του Διεθνούς Κέντρου για τα χαμένα και κακοποιημένα παιδιά (ICMEC).. του Ιδρύματος Mentor κατά των ναρκωτικών.. ιδρυτικό μέλος του Ιδρύματος «Φως της Αφρικής» με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄.. μέλος του Προεδρικού Συμβουλίου των «Special Olympics Europe-Eurasia» κ.ά.
Ανέπτυξε ισχυρές σχέσεις με διάφορες διεθνείς προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας και η Σούζαν Μουμπάρακ και με διάφορα δίκτυα και οργανώσεις όπως ο Παγκόσμιος Συνασπισμός Γυναικών που υπερασπιζόταν την ειρήνη.
Το 2013 η Μαριάννα Βαρδινογιάννη έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Κέντρου Nizami Ganjavi μαζί με τους Ismail Serageldin, Vaira Vike-Freiberga, Tarja Halonen, Suleyman Demirel, Roza Otunbayeva, τον Πρέσβη Walter Fust και τον Federico Mayor Zaragoza.
Έγραψε το βιβλίο «Προσεγγίζοντας τη γυναικεία ταυτότητα : Αναζητήσεις στη Μινωική Κοινωνία».. που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
ΒΡΑΒΕΙΑ
- Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής. Ο τίτλος απονεμήθηκε το 2006 από τη Γαλλική Δημοκρατία. Ο τίτλος του Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής απονεμήθηκε το 2015.
- Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Ευεργεσίας από την Ελληνική Δημοκρατία.
- Βραβείο Νέλσον Μαντέλα 2020 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.
Τα σημαντικότερα ωστόσο βραβεία.. που είμαι σίγουρη ότι θα μετρήσουν στον άλλον κόσμο.. είναι εκείνα που τις έδωσαν όσα παιδιά ευεργετήθηκαν από την αγάπη και τη φροντίδα της.
«Είναι στιγμές που δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Πώς να βάλω σε λέξεις το συναίσθημα που ένιωσα όταν ο Παναγιώτης, το πρώτο μεταμοσχευμένο μας παιδί, παντρεύτηκε και εγώ ήμουν η κουμπάρα; Ή το συναίσθημα που ένιωσα όταν η Έφη, που έχασε το πόδι της δίνοντας τη μάχη ενάντια στον καρκίνο, κατάφερε να γίνει πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ξιφασκία με αμαξίδιο και μου παρέδωσε το μετάλλιο της; Ή όταν ο μικρός μου Στέλιος βγαίνοντας από το Νοσοκομείο, μου τηλεφώνησε να με προσκαλέσει στο χωριό του στην Καστοριά δίνοντάς μου ακριβείς οδηγίες πώς να πάω να βρω το σπίτι του; Δεν ξεχνώ μια ημέρα, όταν πρόσφατα βρέθηκα στο Νοσοκομείο μας, που είδα ένα μικρό αγοράκι να κλαίει. Ανήσυχη το πλησίασα για να μάθω τι συμβαίνει και μου εξήγησε πως μόλις είχε λάβει το εξιτήριο για να επιστρέψει στο σπίτι του. “Εγώ όμως δεν θέλω να φύγω από εδώ. Η αγάπη και η στοργή από όλους εδώ με έκαναν να νιώσω πως το Νοσοκομείο αυτό είναι το σπίτι μου!”. Οι στιγμές αυτές είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, βαθιά φυλαγμένος στην καρδιά και στην ψυχή μου».
Καλό ταξίδι Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Νιώθω ως Ελληνίδα.. πολύ φτωχότερη πια.
Φωτογραφίες: Facebook
Πληροφορίες από Wikipedia / DINFO / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ / news247