Γράφει η Δήμητρα Δήμου.
Δεν χρειάζονται πάντα φωνές, προδοσίες ή μεγάλοι τσακωμοί για να τελειώσει μια σχέση. Κάποιες φορές, αυτό που την φθείρει πιο πολύ είναι κάτι πολύ πιο ήσυχο. Μια μικρή συνήθεια που περνά απαρατήρητη — μέχρι να γίνει καθημερινότητα.
Κι αυτή η συνήθεια είναι: η αδιαφορία.
Όχι, δεν είναι απαραίτητα κακία — είναι απουσία παρουσίας
Η αδιαφορία δεν μοιάζει με καυγά. Δεν κάνει θόρυβο. Δεν σου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα. Αντίθετα, είναι αυτό το “χάσιμο” που γίνεται σταδιακά. Είναι όταν ο άλλος μιλά και εσύ απλώς ακούς, αλλά δεν ακούγεσαι. Είναι όταν σταματάς να ρωτάς “πώς πέρασες σήμερα;” ή όταν απαντάς “καλά” από συνήθεια, χωρίς να μπεις στον κόπο να μοιραστείς τίποτα παραπάνω.
Πώς εκδηλώνεται η αδιαφορία στην καθημερινότητα;
Δεν κοιτάμε πια τον άλλο στα μάτια όταν μιλάμε.
Παρουσιάζεται μια μόνιμη κούραση που λειτουργεί ως δικαιολογία για να αποφύγουμε την ουσιαστική επαφή.
Το κινητό γίνεται η νέα “παρέα” ακόμα και όταν είμαστε στο ίδιο δωμάτιο.
Οι αγκαλιές, τα χάδια, τα μικρά “σ’ αγαπώ”… αρχίζουν να μειώνονται ή και να εξαφανίζονται.
Κι όλα αυτά δεν συμβαίνουν απαραίτητα από κακή πρόθεση. Συχνά είναι θέμα ρουτίνας, πίεσης, κούρασης. Όμως αυτό δεν αλλάζει το αποτέλεσμα: η σχέση αρχίζει να φθείρεται. Αθόρυβα.
Γιατί είναι τόσο επικίνδυνη αυτή η συνήθεια;
Επειδή δεν χτυπά συναγερμός. Δεν υπάρχει κάποια “κόκκινη σημαία” να σε προειδοποιήσει. Ξυπνάς μια μέρα και νιώθεις απλά ότι κάτι έχει χαθεί. Κι αν δεν το προλάβεις, γίνεται πολύ πιο δύσκολο να το ξαναβρείς.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε;
Να ξαναθυμηθούμε το “γιατί”. Τι μας έφερε κοντά; Τι μας ενώνει ακόμα;
Να ακούμε ενεργά. Να κοιτάμε, να ρωτάμε, να δίνουμε χώρο στον άλλο να μιλήσει.
Να δίνουμε μικρές καθημερινές “δόσεις” αγάπης — ένα μήνυμα μέσα στη μέρα, ένα “σε σκέφτηκα”, ένα φιλί πριν τον ύπνο.
Να κάνουμε πράγματα μαζί, ακόμα κι αν είναι απλά. Ένα βράδυ χωρίς οθόνες. Μια βόλτα. Μια συζήτηση χωρίς βιασύνη.
Οι σχέσεις δεν καταστρέφονται μόνο από τις μεγάλες καταστροφές. Μπορεί να χαθούν και από μια σιωπή που μεγαλώνει λίγο λίγο κάθε μέρα. Γι’ αυτό, ας είμαστε παρόντες. Ας μην θεωρούμε τον άλλο δεδομένο. Και ας μην ξεχνάμε ότι η αγάπη χρειάζεται φροντίδα, ακόμη κι όταν όλα δείχνουν ήσυχα.
Φωτό: unsplash.com