Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Οι καλλιτέχνες είναι δημιουργοί που εκφράζουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις και την ψυχή τους μέσα από την τέχνη. Είτε πρόκειται για μουσική, ζωγραφική, θέατρο, χορό, λογοτεχνία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, η τέχνη είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής τους.
Με την εξάπλωση των social media, έχει διογκωθεί η τάση της κριτικής από τον καναπέ. Ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη να κρίνει και, πολλές φορές, να αποφασίζει πότε ένας καλλιτέχνης πρέπει να σταματήσει να δημιουργεί, να ερμηνεύει, να εκφράζεται.
Το δικαίωμα στην καλλιτεχνική έκφραση δεν έχει ημερομηνία λήξης. Η τέχνη δεν γνωρίζει όρια ηλικίας ή χρόνου. Πολλοί καλλιτέχνες δημιουργούν μέχρι το τέλος της ζωής τους, παραμένοντας ενεργοί, δημιουργικοί και παθιασμένοι με το έργο τους. Για εκείνους, η τέχνη δεν είναι ένα επάγγελμα, είναι τρόπος ζωής, αναπνοή και, σε πολλές περιπτώσεις, το μέσο με το οποίο αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής, ίσως και το μέσο με το οποίο βρίσκουν νόημα στη ζωή.
Τα social media έχουν δώσει φωνή σε εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, επιτρέποντάς τους να μοιράζονται τις απόψεις και τις σκέψεις τους σε κάθε θέμα. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτή η φωνή μετατρέπεται σε κραυγή αρνητικής κριτικής, στοχοποίησης, χαιρεκακίας, χλευασμού. Ποιος έχει δικαίωμα να πει πότε ένας καλλιτέχνης έχει «παλιώσει», «γεράσει», «χάσει το ταλέντο του» ή ότι θα έπρεπε να «αποσυρθεί» για να δώσει χώρο στους νεότερους;
Ένας καλλιτέχνης θεωρείται «χρήσιμος» μόνο όταν βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του;
Η τέχνη εξελίσσεται, όπως και οι καλλιτέχνες. Τα έργα, οι δημιουργίες, οι ερμηνείες αλλάζουν μορφή, ύφος ή θεματολογία, και αυτό δεν σημαίνει ότι χάνουν την αξία τους. Η τέχνη είναι υποκειμενική. Αυτό που δεν αγγίζει έναν άνθρωπο μπορεί να είναι σημαντικό για κάποιον άλλο. Έτσι, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ορίζει πότε ένας καλλιτέχνης οφείλει να αποσύρεται.
Η δημιουργική διαδικασία είναι κάτι βαθιά προσωπικό. Απαιτεί θάρρος, πάθος και αφοσίωση. Κανένας καλλιτέχνης δεν οφείλει να προσαρμόζεται στις προσδοκίες του κοινού ή να παραιτείται επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι η μπογιά του έχει περάσει. Αντιθέτως, η πορεία του κάθε καλλιτέχνη θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, καθώς καθρεφτίζει μια ζωή γεμάτη εμπειρίες, μαθήματα κι εξέλιξη.
Ο κόσμος των social media θα πρέπει να θυμάται έχει μπορεί να έχει δικαίωμα στην κριτική, αλλά όχι στο να επιβάλλει όρια και ημερομηνία λήξης στην καλλιτεχνική έκφραση.
Όπως δεν έχουμε δικαίωμα λοιπόν να καθορίσουμε μέχρι πότε η κυρία Μαρινέλα θα τραγουδάει, θα ερμηνεύει και θα δίνει συναυλίες, αντίστοιχα δεν έχουμε δικαίωμα να ορίζουμε πότε θα αποσυρθεί ένας ηθοποιός, μια χορεύτρια, ένας ζωγράφος, μια ποιήτρια. Η τέχνη είναι μια διαδρομή που δεν έχει τέλος, και κάθε καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να την ακολουθεί μέχρι εκεί που τον οδηγεί η καρδιά του.
«Ο σκοπός του ανθρώπου στη γη δεν είναι να μην πεθάνει. Ο σκοπός του ανθρώπου στη γη, είναι να ζήσει πριν πεθάνει». Από post του Dimitris Papanikolaou στην πλατφόρμα LinkedIn.