Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Την προηγούμενη εβδομάδα, πήγαμε με φίλους για μπανάκι στην παραλία “πρώην Eva Camping” κοντά στην Ερέτρια. Σας έχω μιλήσει εκτενώς γι’ αυτή τη ρετρό παραλία με την καντίνα που είναι βγαλμένη από το χρονοντούλαπο των 90’s, και στην οποία πλήθος κόσμου καταφθάνει μετά το ηλιοβασίλεμα, (link στο τέλος του άρθρου). Αυτή τη φορά όμως μας επιφύλασσε μια άλλη έκπληξη…
Στον κορμό ενός δέντρου κάποιος είχε στερεώσει μια αυτοσχέδια επιγραφή: “Αντικείμενα με ανακυκλωμένα υλικά δωρεάν”. Ακριβώς από κάτω υπήρχε ένα δείγμα αυτών, διακοσμητικά κάδρα και άλλες χειροποίητες κατασκευές, και μετά από λίγη ώρα είχε γεμίσει η παραλία!
Κάθε λογής παλιό, πεταμένο και μάλλον καταδικασμένο αντικείμενο είχε πάρει ξανά ζωή και μια δεύτερη ευκαιρία μέσα από τα χέρια του κυρίου Χρήστου Κοντόπουλου, ενώ μέσω αυτής της δημιουργικής διαδικασίας και προσφοράς φαίνεται να αντλεί δύναμη και ζωή και ο ίδιος ο 92χρονος κύριος.
Τον πλησίασα και του μίλησα για λίγη ώρα. Μου είπε ότι μαζεύει κάθε λογής υλικό γιατί πιστεύει ότι τίποτα δεν πρέπει να πετιέται αλλά να χρησιμοποιείται κάπου αλλού. Γι’ αυτό κάνει εκθέσεις με τα αντικείμενα που συλλέγει κι εκείνο το απόγευμα ο δρόμος τον έφερε στην παραλία όπου υπάρχει πλήθος κόσμου. Επιθυμία του ήταν, μετά τη δύση του ήλιου και την αποχώρηση όλων των επισκεπτών από την παραλία, όλα τα έργα του να έχουν βρει το καινούριο τους σπίτι, αυλή, βεράντα, τοίχο, είσοδο πολυκατοικίας, μαγαζί..!
“…Γεμίζω το αυτοκίνητό μου με όσα περισσότερα διακοσμητικά χωράνε μέσα και πηγαίνω παντού, σε σχολεία, γηροκομεία, δημόσιους χώρους, παραλίες και κάνω εκθέσεις. Ακόμη, φτιάχνω έργα για φιλανθρωπικά bazaar και όπου με καλούν. Είναι εντελώς δωρεάν, παίρνετε ό, τι θέλετε και η χαρά μου είναι να μη μείνει τίποτα να πάρω πίσω. Μπορείτε να με βρείτε στο διαδίκτυο στο site Ανακύκλωση & Τέχνη…”
Ο κύριος Χρήστος μου θύμισε έντονα τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου…! Ειδικά η μία γιαγιά μου δεν πετούσε ούτε νάιλον σακούλα! Κάθε πραγματάκι, ακόμα και φθαρμένο ή χαλασμένο, φυλασσόταν σε μια μεριά και περίμενε υπομονετικά να ξαναχρησιμοποιηθεί κάποια απρόβλεπτη στιγμή.
Σα να υπήρχε μια νοητή λίστα στο μυαλό της γιαγιά μου και γνώριζε ανά πάσα στιγμή που θα βρει μια κλωστή, μια παραμάνα, ένα κομμάτι ύφασμα, ένα καπάκι, ένα κορδόνι… Τίποτα δεν είχε θέση στα σκουπίδια!
Να είναι καλά ο κύριος Χρήστος λοιπόν, να δίνει δεύτερη ευκαιρία στα υλικά και να περάσει αυτή την ιδέα και το μήνυμά του σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται. Με τη δική μας δημιουργικότητα και φαντασία μπορούμε να κάνουμε πράξη την επαναχρησιμοποίηση αντικειμένων και να μειώσουμε τον όγκο των απορριμμάτων.