Όπως είπα και την προηγούμενη εβδομάδα όλοι χρησιμοποιούμε λέξεις ή φράσεις που εκνευρίζουν τους άλλους. Είναι τόσες πολλές που πραγματικά θα μπορούσα να γράφω για αυτές, μέρες ολόκληρες.
Θα κάνω λοιπόν μια προσπάθεια και αυτήν την εβδομάδα να γράψω τις χειρότερες. Πρώτη στην λίστα η εκπληκτική φράση.. «Τι ανάγκη έχεις εσύ; Εσένα δεν σου λείπει τίποτα». Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω με την συγκεκριμένη, αγαπημένη φράση της πλειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας; Φαντάζομαι πως αυτό που έχει ανάγκη κάποιος να τονίσει λέγοντας την παραπάνω έκφραση είναι «Υπάρχουν και χειρότερα» και συνήθως τα χειρότερα τα ζει όλα μαζεμένα ο ίδιος.
Δεν ξέρω πως το αντιλαμβάνεστε εσείς αλλά εμένα με κάνει έξαλλη. Δηλαδή να ρωτήσω κάτι, έχω τον καημό μου, την στενοχώρια μου και αποφασίζω να την μοιραστώ μαζί σου, γιατί βρε καλέ μου άνθρωπε δεν μπορείς να μου συμπαρασταθείς; Γιατί εσύ πρέπει να υποφέρεις περισσότερο και ποιος σου είπε πως με ενδιαφέρει. Όχι δεν είμαι αχάριστη απλά είμαι απασχολημένη με το δικό μου θέμα. Δεν έχεις ανάγκη εσύ; Δεν σου λείπει τίποτα;
Που το ξέρεις; Όχι σε ρωτάω που το ξέρεις; Ίσως δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το πόσο σημαντικό είναι για εμένα αυτό που αντιμετωπίζω, αλλά ακόμα και αν το δικό σου πρόβλημα είναι χειρότερο τι θα κάνουμε αγώνες; Κάνε μου την χάρη και προσπάθησε αν μπορείς να συμπαρασταθείς στον άνθρωπο με τον οποίο μιλάς, αν δεν μπορείς μίλα ειλικρινά και πες «Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω μα αυτήν την στιγμή αντιμετωπίζω και εγώ κάτι πολύ σοβαρό. Καλή δύναμη», ή ακόμα καλύτερα μπορείς απλά να ρωτήσεις «Πως μπορώ να βοηθήσω;»
Δεύτερη στην λίστα μου είναι «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν θέλω υπάρχει». Αγαπημένη φράση όλων των απανταχού μαμάδων ιδιαίτερα αν έχει ή είχε να κάνει με διάβασμα για το σχολείο ή καθαριότητα του δωματίου μας. Θέλανε λοιπόν οι λατρεμένες μας μανούλες να μας πουν πως ήξεραν πως χρησιμοποιούσαμε δικαιολογίες προκειμένου να αποφύγουμε τις αγγαρείες και την είχαν κάνει την συγκεκριμένη φράση καραμέλα. Τι θες να πεις πως φταίγαμε και εμείς; Επειδή, πονούσε λίγο το μικρό δαχτυλάκι του χεριού μας και δεν μπορούσαμε να μαζέψουμε το δωμάτιο μας έπρεπε δηλαδή να μας λένε συνέχεια τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει;
Στο άκουσμα της φράσης αυτής λοιπόν το ξέραμε, το καταλαβαίναμε, πως η συζήτηση θα κατέληγε σε καυγά αλλά εμείς εκεί. Τις περισσότερες δε φορές παραπονιόμασταν κλαίγοντας, προσπαθώντας να λύσουμε ταυτόχρονα όλα τα προβλήματα επικοινωνίας με τις μαμάδες μας, λέγοντας τα εξής καταπληκτικά: «Δεν με αγαπάς», «Δεν με καταλαβαίνεις», «Δεν με ακούει κανένας εδώ μέσα» και φυσικά η απάντηση ήταν: «Θα με πεθάνεις!!», «Εγώ δεν σε καταλαβαίνω που δεν σε έχω αφήσει ποτέ στην γιαγιά, (την γειτόνισσα, την θεία) να πάω και εγώ μια βόλτα. Εγώ που τρέχω όλη μέρα να τα προλάβω όλα..» κλπ.
Μεγαλώσαμε λοιπόν και η φράση αυτή, ας το παραδεχτούμε, μας κατατρέχει. Όλα αυτά λοιπόν θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί εάν στην θέση της συγκεκριμένης φράσης ακούγαμε « Ξέρω πως νομίζεις πως δεν μπορείς άλλα τι θα έλεγες να δοκιμάσεις;» ή «Πιστεύω πως μπορείς να το κάνεις».
Επειδή λοιπόν όλοι μας χρησιμοποιούμε στην καθημερινή επικοινωνία μας διάφορες φράσεις κλισέ ας είμαστε λίγο πιο πρωτότυποι και ειλικρινής. Ας παρατηρήσουμε την συμπεριφορά των συνομιλητών μας στο άκουσμα αυτών που λέμε προκειμένου να πετύχουμε μια καλύτερη επικοινωνία.
Τι θες να πεις πως δεν μπορείς να το κάνεις αυτό καθημερινά; Δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν θέλω υπάρχει…..