Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος… Από την «φυγή» του Γ. Σεφέρη.
Οι φωτογραφίες αυτές είναι τόσο ζωντανές.. Σε έναν αγώνα προπαγάνδας που κυριαρχεί στον πόλεμο.. πείτε μου.. ποιος θα αρνηθεί την αλήθεια αυτών των αγκαλιών και των φιλιών;
Είναι Ουκρανοί στρατιώτες.. θα μπορούσε να ήταν και Ρώσοι. Στη στιγμή του αποχαιρετισμού δεν χωρούν γιατί.. Γενικά δεν χωρούν τα λόγια.. Μόνο σιωπή.. Μόνο ένα σιωπηλό «μη φεύγεις»…
Εκείνη τη στιγμή ο χρόνος παγώνει.. Πόσο εύστοχοι είναι οι παραπάνω στίχοι.. Δεν πρέπει να πεθάνεις.. πρέπει να μείνεις για πάντα μέσα σ’ αυτήν την αγκαλιά..
Δυστυχώς έτσι είναι ο πόλεμος.. Στην Ουκρανία πολλοί έρωτες χάνονται.. Κι όμως.. στο τέλος ο έρωτας θα νικήσει. Αυτός ο έρωτας θα ξανακτίσει από την αρχή τη ζωή.. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη ο έρωτας.. μια ακατανίκητη διάθεση για ζωή.. για δημιουργία..
Φωτογραφίες
Xendan