Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Θα σας αφηγηθώ μια ιστορία:
Ένας δάσκαλος κεραμικής αποφασίζει να χωρίσει τους μαθητές του σε δύο ομάδες. Στη μία ομάδα ανέθεσε να επικεντρωθεί στην ποιότητα των έργων της και στην άλλη στην ποσότητα. Η ομάδα της “ποιότητας” θα κρινόταν με βάση την ακρίβεια και την τελειότητα, ενώ η ομάδας της “ποσότητας” με βάση το πλήθος των έργων που θα παρήγαγαν. Όσο περισσότερα έργα τόσο καλύτερη θα ήταν η βαθμολογία τους.
Μερικές εβδομάδες πέρασαν και οι δύο ομάδες εργάζονταν με διαφορετική προσέγγιση…
Στο τέλος της διαδικασίας, το αποτέλεσμα ήταν κάπως απροσδόκητο και αποτελεί κι ένα μεγάλο μάθημα “δημιουργικότητας”:
Τα υψηλότερης ποιότητας έργα προήλθαν από την ομάδα που αξιολογήθηκε με βάση την ποσότητα, και όχι από την ομάδα που εργαζόταν σκληρά για το “τέλειο”.
Γιατί;
Η ομάδα της “ποσότητας” είχε την ευκαιρία να δημιουργήσει πολλά έργα, να κάνει λάθη, να μάθει από αυτά και να βελτιώνεται συνεχώς, καθώς η ομάδα της “ποιότητας” πέρασε το διαθέσιμο χρόνο της θεωρητικολογώντας, σχεδιάζοντας, προσπαθώντας να επιτύχει το τέλειο αποτέλεσμα, χωρίς ουσιαστικά να “παράγει” έργο.
Το μάθημα από αυτή την ιστορία, ή καλύτερα, η τροφή για προβληματισμό, είναι ότι η ποσότητα και η ποιότητα δεν είναι έννοιες αντίθετες και αντικρουόμενες. Στην πραγματικότητα, η επανάληψη της δημιουργίας, όταν εμπεριέχει και τη συνεχή προσπάθεια βελτίωσης, είναι αυτό που τελικά θα οδηγήσει στην καλύτερη ποιότητα μακροπρόθεσμα.
Όσο περισσότερο εξασκείται κάποιος, τόσο περισσότερα μαθαίνει και αναπτύσσει τις δεξιότητές του. Παράλληλα, μέσα από τα λάθη και τις αποτυχίες, βρίσκει τρόπους να βελτιώνεται και να παράγει όλο και πιο άρτια αποτελέσματα.
Αν θέλω να το αναπτύξω λίγο περισσότερο, θα έλεγα ότι η ιστορία θα μπορούσε να αποτελεί μια υπενθύμιση ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το λάθος. Ακόμη, δεν πρέπει να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή που θα είμαστε τέλεια προετοιμασμένοι για να προχωρήσουμε στη δράση και στην πράξη. Η τελειομανία μπορεί να μας παραλύσει και να μας αποτρέψει από το να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός!
Και το λέει άνθρωπος άκρως τελειομανής, που όμως τελευταία το αναγνωρίζει και προσπαθεί να δοκιμάζει με προθυμία και ετοιμότητα να αποτύχει και να προσπαθήσει ξανά!