Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σήμερα, 22 Απριλίου 2024, είναι η 55η Ημέρα γης Γης (Earth Day) ένας ετήσιος παγκόσμιος εορτασμός που σχεδιάστηκε και ξεκίνησε το 1970! Εκδηλώσεις, ενημερώσεις και δράσεις σε περισσότερες από 175 χώρες, προωθούν την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα και την υιοθέτηση ενός περισσότερου βιώσιμου τρόπου ζωής.
Το φετινό θέμα, σύμφωνα με τον Οργανισμό Earthday.org έχει τον τίτλο: “Πλανήτης έναντι Πλαστικών” (Planet vs Plastics), κι επιδιώκει να καταστήσει σαφές ότι για χάρη της υγείας των ανθρώπων και της βιωσιμότητας του πλανήτη μας, οφείλουμε να δεσμευτούμε για τον τερματισμό της χρήσης πλαστικών, απαιτώντας μείωση κατά 60% της παραγωγής ΟΛΩΝ των πλαστικών μέχρι το 2040.
Μια περιήγηση στην ενότητα “history” του website της Ημέρας της Γης μας υπενθυμίζει πόσα κοινά μπορούμε να εντοπίσουμε στις εποχές των δεκαετιών ’70 και ’80 και στο σήμερα, 50+ χρόνια μετά! Η πρωτοβουλία για την Ημέρα της Γης, ξεκίνησε ως ένα κίνημα διαμαρτυρίας και ανησυχίας των νέων ανθρώπων για τις συνέπειες της ανθρώπινης παρέμβασης στο φυσικό περιβάλλον, σε μια εποχή που μαστιζόταν από πετρελαιοκηλίδες, ρυπογόνα εργοστάσια, λύματα και τοξικές χωματερές, φυτοφάρμακα, αυτοκινητόδρομους και καυσαέρια, απώλεια της άγριας φύσης και εξαφάνιση της άγριας ζωής.
Το αποτέλεσμα των δράσεων αυτών ήταν να δημιουργηθεί η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος στις ΗΠΑ και να ψηφιστούν νόμοι για καθαρό αέρα, καθαρό νερό και προστασία απειλούμενων ειδών, οδηγώντας στην εξάπλωση του κινήματος σε παγκόσμια κλίμακα.
Φτάνοντας στο σήμερα, το 2024, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος φαίνεται να είναι μια πολύ πιο σοβαρή απειλή από ό,τι ήταν το 1970.
Ένα ιδιαίτερα επείγον ζήτημα στο οποίο αφιερώνει την προσοχή του το επίσημο website της Ημέρας της Γης για το 2024 είναι η μάστιγα των πλαστικών και το παγκόσμιο «κίνημα 60Χ40» που επιδιώκει να μειώσει την παγκόσμια παραγωγή πλαστικών κατά 60% μέχρι το έτος 2040.
Κι εδώ είναι μερικά από τα σοκαριστικά στατιστικά στοιχεία που επέλεξα:
9,1 δισεκατομμύρια – ποσότητα σε τόνους πλαστικού που παράχθηκε από τότε που το πλαστικό πρωτοεμφανίστηκε το 1950.
79% του συνόλου του πλαστικού που έχει παραχθεί ποτέ, εξακολουθεί να βρίσκεται σε χωματερές ή στο φυσικό περιβάλλον.
50 δισεκατομμύρια – αριθμός πλαστικών μπουκαλιών νερού (περίπου 156 μπουκάλια ανά άτομο) αγοράζονται από Αμερικανούς κάθε χρόνο.
5 τρισεκατομμύρια – εκτιμώμενος αριθμός πλαστικές σακούλες, χρησιμοποιούνται παγκοσμίως κάθε χρόνο.
25 δισεκατομμύρια – αριθμός ποτηριών καφέ από φελιζόλ που πετούν κάθε χρόνο οι Αμερικανοί.
14 εκατομμύρια – ποσότητα πλαστικού σε τόνους, καταλήγει στους ωκεανούς του κόσμου κάθε χρόνο, μεγάλο μέρος της με τη μορφή επικίνδυνων μικροπλαστικών.
75 έως 199 εκατομμύρια – εκτιμώμενη ποσότητα πλαστικού σε τόνους βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους ωκεανούς του κόσμου.
2050 – το έτος κατά το οποίο υπολογίζεται ότι το συνολικό βάρος όλου του πλαστικού στους ωκεανούς του κόσμου θα ξεπεράσει το συνολικό βάρος όλων των ψαριών στους ωκεανούς.
Πάνω από 70.000 – μέσος αριθμός μικροπλαστικών σωματιδίων που καταναλώνει κάθε Αμερικανός στο πόσιμο νερό του κάθε χρόνο.
Κι αν αυτά δεν είναι αρκετά για να σας τρομάξουν ή έστω για να σας θορυβήσουν, τότε μπορείτε να βρείτε πολλά περισσότερα στο Earth Day 2024 | Activities & Resources for April 22
Το πρωί που σηκώθηκα και σκεφτόμουν το σημερινό άρθρο και τις πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει και διαβάσει, έριξα μια ματιά γύρω μου γεμάτη απογοήτευση:
Έβαλα να πιω νερό από το πλαστικό μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού που αγοράζουμε και άνοιξα το ψυγείο για να βγάλω ένα γιαούρτι για πρωινό, το οποίο όπως ξέρετε είναι σε πλαστική συσκευασία. Παράλληλα έβγαλα την πλαστική συσκευασία που είχε μέσα τα ακτινίδια για να κόψω μερικά μέσα στο γιαούρτι μου και αναζήτησα ένα πλαστικό καλαμάκι για τον καφέ μου, που θα έπαιρνα μαζί στη δουλειά.
Ευτυχώς είχα αποφασίσει το θέμα άρθρου κι έφτιαξα καφέ στο σπίτι αποφεύγοντας άλλο ένα πλαστικό ποτήρι που θα κατέληγε στα σκουπίδια.
Στη δουλειά, πήρα στο χέρι μου το χάρτινο ποτηράκι που περιλαμβάνει “πλαστικό στο προϊόν” κι έτσι δεν ανακυκλώνεται κι έβαλα νερό να πιω, ενώ σκεφτόμουν πόσο ακατόρθωτος μοιάζει ο στόχος της μείωσης παραγωγής πλαστικών κατά 60%, αν δεν βρεθούν εναλλακτικές βιώσιμες επιλογές με το ίδιο κόστος…
Ήπια νερό και κράτησα το ποτηράκι και για αργότερα!
