Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Όταν ο παππούς μου ίδρυσε το δικό του τουριστικό γραφείο και αποφάσισε να πάρει ένα λεωφορείο και να πηγαίνει τον κόσμο εκδρομές, ονόμασε την επιχείρησή του «Η πρόοδος».
Τι όμορφη και πολυδιάστατη λέξη, σκέφτομαι σήμερα, και αν βρισκόταν στη ζωή θα τον ρωτούσα πως προέκυψε αυτή η ιδέα…
Κάθε χρόνος που περνάει, κάθε εποχή που αφήνουμε πίσω μας, για κάθε τι παλιό που τελειώνει και νέο που αρχίζει, συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνομαι απογοήτευση. Αν δεν έχω πετύχει τους στόχους μου στο 100%, αν έχω υποκύψει ξανά σε κακές συνήθειες, αν δεν μου βγήκαν τυχόν σχέδια που είχα κάνει με ενθουσιασμό…
Μερικές φορές, αυτές οι σκέψεις γίνονται τόσο δυνατές που αρχίζω να πιστεύω ότι μάλλον δεν άλλαξα καθόλου, ότι δεν προχώρησα ούτε ένα βήμα μπροστά.
περισσότερα >
