Οι Απόκριες είναι ο εφιάλτης μου (και δεν είμαι ξενέρωτη..)

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις: η Αποκριά είναι μια χαρά γιορτή… για άλλους. Γιατί για μένα, είναι γεμάτη αμηχανία, τραγούδια που έχω σιχαθεί και υπερβολική ποσότητα σερπαντίνας και χαρτοπόλεμου που με καταδιώκει για μήνες μετά την ρίψη της…

Η γνωστή βαρετή και αναμενόμενη ερώτηση «Τι θα ντυθείς φέτος;» παίρνει μόνο ξενέρωτες απαντήσεις, τύπου:

«άνθρωπος με κανονικά ρούχα»

«ντυμένη είμαι»

Για να πυροδοτήσει την επόμενη απόκριση, τύπου: «πολύ πρωτότυπο».

Μήπως είμαι ο Grinch της Αποκριάς;

Και γιατί παρακαλώ, για λόγους οικονομίας, βιωσιμότητας κι επαναχρησιμοποίησης, δεν αξιοποιούμε τις χριστουγεννιάτικες φορεσιές για τις Απόκριες, όπως Άγιος Βασίλης, ξωτικό, χριστουγεννιάτικο δέντρο;

περισσότερα >

Αποκριά, μασκαρέματα και ξέφρενο ξεφάντωμα

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Η ελληνική Αποκριά είναι μια πολύβουη γιορτή γεμάτη χρώματα, μουσικές, μασκαρέματα και ξέφρενα γλέντια.

Αν με ρωτάτε, δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα ούτε για την τσικνοπέμπτη, ούτε για τα μασκέ πάρτι και τις παρελάσεις. Ίσως στα πλαίσια κάποιου concept με κάποια ομάδα ή μιας παρέας να ακολουθήσω κι εγώ, αλλά από μόνη μου δεν συμμετέχω ποτέ. Μάλιστα, μία μόνο φορά βρέθηκα στην Πάτρα και τρόμαξα κυριολεκτικά.

Τα μασκαρέματα, οι μεταμφιέσεις και όλο αυτό το παιχνίδι ρόλων, προσφέρει μια ευκαιρία στους ανθρώπους να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να υιοθετήσουν άλλες ταυτότητες, έστω και για λίγες ώρες. Και όλα αυτά έχουν ρίζες από την αρχαιότητα. Στη σύγχρονη εποχή, αν και δεν υπάρχει η ανάγκη να φάμε κρέας την τσικνοπέμπτη (κάθε μέρα τρώμε) ή να βγούμε να γλεντήσουμε δίχως αύριο (δεν είμαστε και κλεισμένοι μέσα), κρατάμε αυτά τα έθιμα και τα ενισχύουμε με εκδηλώσεις, καρναβάλια, μουσικές του δρόμου, λευκές νύχτες και άλλα πολλά.

περισσότερα >