Μία από τις πιο οδυνηρές συναισθηματικές εμπειρίες στη ζωή του ανθρώπου ,είναι η απώλεια , ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου . Το να χάνεις ένα άτομο που ζήσατε τόσα μαζί ,ή γενικότερα ήσασταν κοντά , είναι πάρα πολύ δύσκολο κι επώδυνο ,πόσο μάλλον ,όταν συμβαίνει ξαφνικά κι απροσδόκητα .Ένα αιφνίδιο, άσχημο γεγονός , είναι αναμενόμενο να μας πονέσει ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν στάδια από τα οποία περνά κανείς , όταν φεύγει από τη ζωή ένα πολύ κοντινό του πρόσωπο .Ας τα δούμε με τη σειρά..
1.Άρνηση .Αρχικά δε μπορείς να πιστέψεις αυτό που έγινε , δε μπορείς να το δεχτείς. Υπάρχει ένα αίσθημα δυσπιστίας , κάτι που σε κάνει να μη μπορείς να δεις την πραγματικότητα .Γιατί ακριβώς εκείνη τη στιγμή , σου είναι αδύνατο .Η άρνηση ,όπως έχουμε ξαναπεί , είναι ένας από τους μηχανισμούς άμυνας ,που ουσιαστικά μας ‘’προστατεύει’’ .Διότι ,αν δεις την αλήθεια , το σοκ είναι μεγάλο.
2.Θυμός.Εδώ, διακατέχεσαι από ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα , θυμώνεις με το γεγονός.(γιατί σε αυτόν , γιατί σε μένα , μα είναι τόσο άδικο , δε πρόσεχε , δεν υπάρχει θεός κλπ).Θεωρείς , ότι κάποιος άλλος φταίει , για τον πόνο που βιώνεις .Έτσι, με το να κατηγορείς κάποιον για αυτό που συνέβη ,μέσα από την αρχική συνειδητοποίηση της απώλειας , είναι σα να αισθάνεσαι με το θυμό σου , ψυχικά ‘’δυνατός’’.