Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Τρίτη 4 Απριλίου 2023. Το πρωί με βρίσκει στο εργαστήριο. Περίεργη η μέρα σήμερα.. σχεδόν καταθλιπτική. Βρέχει πολύ.. η βροχή από την Ιλίνα (το όνομα αυτής της κακοκαιρίας) χτυπάει με βία το περβάζι του παραθύρου μου. Τα φυτά μου ευωδιάζουν νότες φρεσκάδας.. το μόνο που διακόπτει αυτήν την ανάσα φρεσκάδας.. είναι η έντονη μυρωδιά του ελληνικού καφέ. Διπλός ελληνικός με ολίγη.. και ένα παξιμάδι! Συνταγή από τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου.. Σύμπλεγμα αναμνήσεων και στοχασμών.. έτσι έλεγε γι αυτό το πρωινό που ήταν σχεδόν ιεροτελεστία για εκείνη!
Η γιαγιά μου ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος. Λιτοδίαιτη.. γαλήνια.. με θετική αύρα. Πέρασε πολλά.. αλλά δεν μπορώ να τη θυμηθώ συνοφρυωμένη.. Ταξίδευε πάντα και συχνά με το τρένο.. και έπαιρνε μαζί της 2 μανταρίνια ή αχλάδια ή ένα τσαμπί σταφύλια.. και μια φέτα ζυμωτό ψωμί με λευκό πρόβειο τυρί. Δεν ήταν τυχαία αυτά τα προϊόντα.. ήταν η ζωή της.. οι μυρωδιές του σπιτιού της.. το κολατσιό που έπαιρναν με τον παππού μου στα πρόβατα (εκείνη δεν είχε καν πενηνταρίσει όταν πέθανε ο παππούς μου). Η γιαγιά μου.. μου έμαθε να είμαι απλός άνθρωπος. Η ευτυχία είναι οι αναμνήσεις και οι στοχασμοί μας.. είναι οι άνθρωποι της ζωής μας..
Καμιά φορά.. όταν βρέχει.. να φέρνετε στο νου σας εκείνους τους ανθρώπους που σας γαλούχησαν.. (Φωτογραφία: Δημόσια στο Facebook)
