Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Κάθε φορά που ταξιδεύω εκτός Ελλάδας επιδιώκω να επισκεφθώ χώρους που φιλοξενούν τέχνες. Ανάμεσα σε μουσεία, πινακοθήκες, παλάτια και θέατρα, πάντα αναζητώ την τέχνη του χορού, σε οποιαδήποτε μορφή ή διάσταση, στην προσπάθειά μου ν’ ανακαλύψω κάτι νέο.
Στο Institute of Contemporary Art, στη Βοστώνη, φιλοξενήθηκε ένα ιδιαίτερο musical – documentary, το οποίο παρουσιάστηκε σε μία αίθουσα με δύο γιγαντο-οθόντες, η μία απέναντι από την άλλη, οι οποίες έδειχναν το ίδιο βίντεο αλλά από διαφορετικές κάμερες – λήψεις ή έδειχναν την ίδια χορογραφία αλλά από διαφορετικούς χορευτές.
Αυτή η ενδιαφέρουσα παρουσίαση του έργου σε συνδυασμό με την ξεσηκωτική μουσική του με τράβηξαν στην αίθουσα και άρχισα να παρακολουθώ, πότε τη μία οθόνη, πότε την άλλη και πότε και τις δύο ταυτόχρονα.
περισσότερα >
