Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Όταν ο πόλεμος γίνεται πρωτοσέλιδο και κυρίαρχο θέμα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα social media, τότε τα παιδιά θα δουν, θα ακούσουν, θα συζητήσουν και θα σκεφτούν διάφορα… Όσο μακριά και αν είναι από τις συγκρούσεις, όση “απόσταση ασφαλείας” κι αν έχουν, είναι πιθανό να βιώσουν συναισθήματα όπως φόβο, θλίψη, άγχος και θυμό.
Τα παιδιά αναζητούν στους γονείς τους την αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας, ακόμη περισσότερο σε περιόδους κρίσης. Και οι γονείς συχνά δεν είναι προετοιμασμένοι να απαντήσουν στις ερωτήσεις των παιδιών ή λανθασμένα νομίζουν ότι τα παιδιά, ιδιαίτερα τα μικρότερα, δεν καταλαβαίνουν ή δεν επηρεάζονται.
Ας δούμε με ποιους τρόπους μπορούμε να προσεγγίσουμε τα παιδιά μας και να τους παρέχουμε υποστήριξη και παρηγοριά, σε αυτές τις δύσκολες περιόδους.
1. Προσπαθούμε να μάθουμε πως αισθάνονται περισσότερα >
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γάζα δεν είναι πρωτόγνωρο.. είναι ο πόλεμος! Ο πόλεμος φέρνει την ίδια δυστυχία.. ότι αίμα.. ότι χαρακτηριστικά.. ότι κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο φέρουν τα θύματά του. Είτε τα θύματα είναι Ισραηλινοί.. ή Παλαιστίνιοι.. ή Ουκρανοί.. ή Ρώσοι.. ή παλιότερα και οι Έλληνες.. γιατί περάσαμε κι εμείς από πολέμους δυστυχώς!