Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Καθώς κύλησε κι έφυγε ο Σεπτέμβριος, προσπαθώ να αφουγκραστώ τα συναισθήματά μου και να καταλάβω αν έχω μπει σε διαδικασία προσαρμογής ή είμαι ακόμη σαν το ψάρι έξω από το νερό…
Αυτές τις μέρες μιλάω με αρκετούς γονείς που συμπάσχουν και δίνουν τον δικό τους αγώνα στη μάχη για προσαρμογή στη φθινοπωρινή καθημερινότητα με τις αυξημένες υποχρεώσεις και τα παιδιά μας στο προσκήνιο! Γιατί ποιος γονιός δεν προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του; Υπάρχει όριο σε αυτό άραγε; Ποιο είναι το κρίσιμο σημείο εκείνο που αρχίζεις να παραμελείς (πολύ) τον εαυτό σου;
Σήμερα οι σκέψεις μας εδώ στο Blog αφορούν κυρίως γονείς… Όχι ότι δεν μπορούν να ταυτιστούν κι άλλες κατηγορίες ενηλίκων πάντως!
περισσότερα >
