Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Πέρασε το πολυπόθητο Πάσχα 2022. Άφησε πίσω του ρεκόρ εξόδου από την πρωτεύουσα, ζωντάνεψε την απανταχού ελληνική επαρχία, αναβίωσε έθιμα, γλέντια και παραδόσεις, γέμισε τις εκκλησίες και τα στομάχια μας με πολύ φαγητό!
Όταν ήμουν παιδί είχα βρεθεί για Πάσχα με την οικογένειά μου στην Κρήτη. Θυμάμαι έντονα κάποιες στιγμές από τότε που μου είχαν κάνει εντύπωση, καθώς διέφεραν λίγο από τις δικές μας Ευβοιώτικες πασχαλινές συνήθειες.
Θυμάμαι τους άντρες να πυροβολούν κάθε λίγο και λιγάκι στον αέρα για να εκφράσουν τη χαρά τους και να υποδεχθούν τους επισκέπτες, τις ατελείωτες ώρες που έπιναν κι έτρωγαν ακούραστοι, την αστείρευτη ευρηματικότητα των γυναικών νοικοκυρών που ανά δύο ώρες μάζευαν το κρέας από το τραπέζι και το εμφάνιζαν ξανά με άλλο συνοδευτικό και συνταγή (με μακαρόνια, με πιλάφι, με ζουμί και χωρίς) και θυμάμαι έντονα και το κάψιμο του Ιούδα.
Ο Ιούδας πολιορκείται λίγο πριν παραδοθεί στην πυρά. Τολό Αργολίδας 2022