Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Ποιες τσάντες θα φορεθούν φέτος; Θα σας απαντήσουμε οι τσάντες cute.
Οι μικρές τσάντες, που χωρούν μέσα ίσα ίσα ένα κινητό είναι αυτές που θα φορεθούν φέτος. Κύλινδρος, ή πουγκί, είναι η τελευταία τάση.
Οι μεγάλοι οίκοι μόδας, έκαναν την εισαγωγή ήδη από πέρυσι. Καταλάβαμε λοιπόν πως οι τσάντες μάλλον “μικραίνουν”.
Έχουμε όλοι μας μεγαλώσει ακούγοντας συμβουλές από τους μεγαλύτερους μας, κυρίως τις μαμάδες μας, σχετικά με την αυτογνωσία. Συμβουλές και παροιμίες που είχαν να κάνουν με το ότι πριν κρίνουμε τους άλλους και τις συμπεριφορές τους, καλό θα ήταν να έχουμε ελέγξει και αποδεχτεί τα δικά μας ελαττώματα πρώτα.
Ωραία λοιπόν μέχρι εδώ. Συναντάμε στην καθημερινότητα μας ένα σωρό ανθρώπους που από ότι φαίνεται καθόλου δεν έχουν επηρεαστεί τελικά από τις σοφές αυτές τις συμβουλές. Άνθρωποι που ποτέ δεν παραδέχονται τα λάθη τους, ποτέ δεν κάνουν αυτοκριτική σχετικά με τις πράξεις τους και φυσικά αν ποτέ το κάνουν, δεν έχουν κάνει ποτέ τους λάθη.
Αυτό λοιπόν είναι το ένα άκρο. Υπάρχει όμως και το άλλο. Στην αντίθετη πλευρά συναντάμε ανθρώπους που πήραν αυτές τις συμβουλές πολύ σοβαρά. Είναι βεβαίως σαν ομάδα μικρότερη από την άλλη, ωστόσο υπάρχουν. Άνθρωποι που συνεχώς κάνουν αυτοκριτική και βρίσκουν πως πάντα φταίνε. Άνθρωποι που βασανίζονται καθώς για ότι στραβό συμβεί στην ζωή τους πάντα θεωρούν πως ευθύνονται οι ίδιοι, μια λάθος επιλογή τους ή ακόμα πως το σύμπαν τους τιμωρεί για κάτι. Μην γελάς… υπάρχουν!
Ουπς τι έχουμε εδώ; Σου τράβηξα την προσοχή με τον τίτλο ε; Ναι έχεις δίκιο και εμένα μου αρέσει, όμως αυτά που θέλω να σου πω δεν είναι και τόσο ευχάριστα. Βλέπεις κάθε μέρα που περνάει παρατηρώ όλο και περισσότερους συνανθρώπους μου να έχουν παρόμοιους προβληματισμούς και πραγματικά αυτό είναι τόσο μεγάλο πια που εμένα προσωπικά με πνίγει. Δεν αντέχω άλλο.
Είμαι σαράντα ετών και μητέρα δύο παιδιών. Μια σύγχρονη γυναίκα, εργαζόμενη και με αρκετά ενδιαφέροντα. Όλα καλά μέχρι εδώ. Τι σημαίνει για εμένα «Το τέλος της αθωότητας»; Με τρομάζει το γεγονός πως έχω να διηγηθώ στα παιδιά μου ιστορίες για μια εποχή ήρεμη και τόσο τρομακτικά διαφορετική από αυτή που ζούμε σήμερα.
Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα υπάρχουν κάποιες φράσεις, που δυστυχώς ακούω συχνά και με εκνευρίζουν αφάνταστα. Κάποιες από αυτές μπορεί να τις ακούσει κανείς από αγαπημένα πρόσωπα, κάποιες άλλες ίσως από αντίζηλους ή «φίλους». Η επιρροή τους, παρόλα αυτά είναι ίδια. Ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια να μην είμαι αρνητική και να βρω το κρυμμένο νόημά τους.
«Δεν σε φοβάμαι εσένα… μπορείς» και ενώ αυτό που προσπαθείς να πεις είναι μάλλον «Σου έχω εμπιστοσύνη», ο συνομιλητής σου ακούει «Έλα τώρα, εσύ σίγουρα μπορείς να τα καταφέρεις. Δεν έχεις ανάγκη τίποτα. Μην παραπονιέσαι». Σε ρωτάω λοιπόν, γιατί το κάνεις αυτό; Έχεις αναλογιστεί την επίδραση αυτού που λες στον άλλον; Τι θα πει δεν σε φοβάμαι εσένα; Και αν με φοβάμαι εγώ; Αν αισθάνομαι πως δεν μπορώ μόνη μου;
Η φρενίτιδα των γιορτών πέρασε και η ζωή μας ξαναμπαίνει σε ρυθμό ή τουλάχιστον προσπαθούμε να την βάλουμε σε ρυθμό. Με την άφιξη της νέας χρονιάς λοιπόν μας έπιασαν οι γνωστές υστερίες, όπως κάθε χρόνο. «Φέτος θα αρχίσω γυμναστήριο», «Αυτήν την χρονιά θα φροντίσω τον εαυτό μου παραπάνω», «Θα μάθω Κινέζικα» και άλλα τέτοια πετυχημένα.
Ας μιλήσουμε λίγο για θέατρο σήμερα. Ναι, ναι για το θέατρο που είναι το μεγάλο μεράκι όλων των ηθοποιών και που φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερο κοινό τα τελευταία χρόνια.
Είπες λοιπόν και εσύ να πας να παρακολουθήσεις μια παράσταση που είχε πολύ καλές κριτικές και ενδιαφέρον υπόθεση άλλα έκανες το λάθος και σε μια συζήτηση με την μητέρα σου, σου ξέφυγε και το ανέφερες. Είναι μεσημέρι. Χτυπάει το τηλέφωνο και με το που βλέπεις την οθόνη ξέρεις πως δεν είναι για καλό.
Ανοίγεις τον υπολογιστή ή το κινητό σου να χαζέψεις πριν ξεκινήσεις τις δουλειές σου, πίνοντας τον πρωινό καφέ σου, πριν πας στην δουλειά, ή πριν πας για ύπνο το βράδυ. Διαβάζεις διάφορα άρθρα για μόδα και συνταγές, αγορές και ταξίδια. Ανάμεσα σε αυτά να και μια ιστοσελίδα με ρούχα ή παπούτσια σε τιμή προσφοράς. Τα χαζεύεις και ας ξέρεις πως δεν μπορείς να τα αγοράσεις. Προσπερνάς και λίγο πιο κάτω μια άλλη διαφήμιση για ταξίδια σε τιμές σοκ. Κοιτάς τις φωτογραφίες και ας μην μπορείς να ταξιδέψεις. Ονειρεύεσαι πως θα ήταν να μπορούσες και εσύ να επισκεφτείς έναν άλλον τόπο. «Πολυτέλειες», σκέφτεσαι, εδώ ο κόσμος πεινάει. Παρόλα αυτά όμως θα ήθελες πολύ να πας ένα ταξίδι. Θα ήθελες να αγοράσεις εκείνα τα παπούτσια που είναι τόσο στην μόδα.
Ήρθε και ο Σεπτέμβρης που τόσο καιρό περίμενες και όπως διάβασα πρόσφατα ο συγκεκριμένος μήνας είναι κάτι σαν πρωτοχρονιά. Είναι, αν το σκεφτείς καλύτερα, γιατί είναι η αρχή της σχολικής σεζόν και πολλοί από εμάς, κυρίως γονείς, θέτουμε στον εαυτό μας και στους άλλους ( δηλαδή στα παιδιά μας) νέους στόχους, όρους και κανόνες.
Έλα, για σκέψου το καλύτερα. Πόσες φορές δεν έχεις πει « Από Σεπτέμβρη θα μπει ένα πρόγραμμα μέσα σε αυτό το σπίτι», ή «Τέρμα τον Σεπτέμβρη αρχίζω δίαιτα», «Αρχίζω γυμναστήριο» και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου! Τι; Το έχεις ακούσει πολλές φορές αυτό; Έχεις δίκιο αλλά είναι μια αλήθεια που δεν μπορείς να μην την πεις και να μην την μοιραστείς ξανά και ξανά.
Το καλοκαίρι… όλα είναι τόσο όμορφα, η διάρκεια της ημέρας μεγαλώνει και η θερμοκρασία συνήθως επιβάλλει βόλτες και εξορμήσεις στην θάλασσα. Γιατί πάνω από όλα το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από θάλασσα.
