Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, έφτασε και για εμένα η πολυπόθητη στιγμή της άδειας (μιας εβδομάδας, μη φανταστείτε τίποτα υπερβολές)!
Κι επειδή μου αρέσει η πρωτοτυπία, δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω άρθρο για το “τι να πάρουμε φέτος στις διακοπές”, άλλωστε υπάρχει πληθώρα τέτοιων κειμένων και προτάσεων στα blogs και στο διαδίκτυο! Λίγο – πολύ, όλοι ξέρουμε τι να πάρουμε μαζί μας! Αυτό που ίσως δεν έχουμε σκεφτεί και καταγράψει σε λίστα, είναι το “τι δεν πρέπει να πάρουμε φέτος (και γενικά) στις διακοπές μας”.
Τι είναι διακοπές για μένα;;; Σίγουρα είναι ξεκούραση, χαλάρωση, αποφόρτιση, οικογενειακές στιγμές, ήλιος και θάλασσα, καλό φαγητό, βραδιές με κοκτέιλ στο χέρι και ωραία μουσική, μεσημεριανός ύπνος, μαύρισμα, ηλιοβασιλέματα, βραδινό μπανάκι, βουτιές από βατήρα, θαλάσσια σπορ…
Τι δεν χρειάζομαι για να ζήσω όλα τα παραπάνω;
Ιδού λοιπόν τι ΔΕΝ θα πάρω μαζί μου φέτος στις διακοπές:
Έφτασε η Παρασκευή φίλες και φίλοι… Και τι Παρασκευή! 21 Ιουνίου, η μεγαλύτερη ημέρα του έτους, θερινό ηλιοστάσιο, η πρώτη επίσημη ημέρα του καλοκαιριού και για κάποιους τυχερούς θα σηματοδοτήσει την έναρξη ενός τριημέρου, του Αγίου Πνεύματος δηλαδή που είναι την ερχόμενη Δευτέρα.
Δεν είμαι από τις τυχερές, καθώς ο ιδιωτικός τομέας όπου εργάζομαι δεν αναγνωρίζει αυτή την αργία, ωστόσο έχω συνηθίσει και δεν με ενοχλεί! Θα φροντίσω να απολαύσω το Σαββατοκύριακό μου στο έπακρο!
Τις Παρασκευές θέτω τους καθιερωμένους πια στόχους για το Σαββατοκύριακο και ομολογώ είχα πολλά ερεθίσματα αυτή την εβδομάδα, τόσα που ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω! Έτσι, αποφάσισα να εστιάσω σε μια αγαπημένη “διαδικασία” αυτής της περιόδου, αυτή της συλλογής δειλινών!
Δεν ξέρω αν έτυχε να περάσετε έξω από το σινεμά της πόλης μας αυτές τις μέρες… Ουρές μεγάλων και μικρών περίμεναν υπομονετικά από νωρίς για ένα εισιτήριο της ταινίας “Τα μυαλά που κουβαλάς 2” (Inside Out 2).
Αν και καλοκαίρι, το σινεμά μας ήταν ασφυκτικά γεμάτο όλες τις μέρες προβολής της ταινίας και όλοι μιλούσαν γι’ αυτήν! Και όπως είναι λογικό, ο μικρός μου (που δεν είναι πια και τόσο μικρός), είχε δει το trailer και μας είχε βάλει να ορκιστούμε ότι θα βάλουμε ακόμη και μέσον για ένα εισιτήριο!
Μέσα από την ταινία γνωρίζουμε τα συναισθήματα ενός νεαρού κοριτσιού καθώς προσπαθούν να το βοηθήσουν να ωριμάσει και να ανταπεξέλθει τις προκλήσεις της εφηβείας. Εξαιρετική υπόθεση – πλοκή για παιδική ταινία, θα σκεφτεί κάποιος και σωστά! Ειδικά αν έχετε δει με τα παιδάκια σας την πρώτη ταινία σίγουρα έχετε την περιέργεια για τη συνέχεια!
Αν μπορούσα να συνοψίσω την τελευταία δεκαετία της ζωής μου σε μία λέξη, από τα 30 μέχρι τα 40 μου χρόνια, αυτή η λέξη θα ήταν “οικογένεια”. Παντρεύτηκα στα 30, απέκτησα το γιο μου λίγους μήνες μετά και με το σύζυγό μου αποφασίσαμε να ζήσουμε στη Χαλκίδα. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξα μια εκπαιδευόμενη μαμά, ακόμα δεν έχω αποφοιτήσει, ενώ παράλληλα εργαζόμουν και προσπαθούσα να πραγματοποιήσω μερικά από τα όνειρά μου, που σχετίζονται με τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.
Σήμερα, κοιτώντας πίσω, αισθάνομαι ότι διαρκώς και ακούραστα έχτιζα… Τον ίδιο μου τον εαυτό, να γίνει ένα πρότυπο μητέρας για το παιδί της, την εργασιακή μου εμπειρία, τις γνώσεις και τις καλλιτεχνικές σπουδές μου, τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Θεωρώ ότι έχει έρθει η στιγμή που μπορώ να πατήσω φρένο και να απολαύσω επιτέλους αυτό το οικοδόμημα. Να κοιτάξω τη θέα από ψηλά, από την ταράτσα, και να ανακαλύψω που μπορεί να με οδηγήσει στο εξής το ταξίδι της ζωής.
Σήμερα, κάνω αυτή την παύση και μοιράζομαι μαζί σας 40 σκέψεις – μαθήματα για τα 40α μου γενέθλια: περισσότερα >
Επιτέλους Παρασκευή! Να, το είπα και ηρέμησα! Ακόμη κι αν άλλαξε η χρονιά, η λαχτάρα μου να έρθει η Παρασκευή παρέμεινε ίδια.
Πέρασε μια δύσκολη εβδομάδα προσαρμογής μετά τις γιορτές και ο Ιανουάριος κοντεύει να φθάσει στα μισά του… Να χαρώ ή να λυπηθώ τελικά που ο καιρός περνάει τόσο μα τόσο γρήγορα;
Έχω ανάμικτα συναισθήματα αυτές τις μέρες φίλοι μου.. Πλησιάζουν τα γενέθλιά μου και πρόκειται για μια ηλικία ορόσημο με αποτέλεσμα να με έχει πιάσει τρόμος!
Μαζί με τον τρόμο έχω πάθει και μια φοβερή κυκλοθυμία που μου προκαλεί μεταπτώσεις στη διάθεση κι εκεί που είμαι ενθουσιασμένη και λέω “θα γιορτάσω με τις φίλες μου και θα γίνει χαμός”, μετά από λίγο σκέφτομαι να καθίσω σπίτι μου, να αποσιωπήσω το γεγονός και να καθιερώσω πάρτι κι εξόδους μόνο για την ονομαστική μου εορτή, στο εξής. περισσότερα >
Όταν ο πόλεμος γίνεται πρωτοσέλιδο και κυρίαρχο θέμα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα social media, τότε τα παιδιά θα δουν, θα ακούσουν, θα συζητήσουν και θα σκεφτούν διάφορα… Όσο μακριά και αν είναι από τις συγκρούσεις, όση “απόσταση ασφαλείας” κι αν έχουν, είναι πιθανό να βιώσουν συναισθήματα όπως φόβο, θλίψη, άγχος και θυμό.
Τα παιδιά αναζητούν στους γονείς τους την αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας, ακόμη περισσότερο σε περιόδους κρίσης. Και οι γονείς συχνά δεν είναι προετοιμασμένοι να απαντήσουν στις ερωτήσεις των παιδιών ή λανθασμένα νομίζουν ότι τα παιδιά, ιδιαίτερα τα μικρότερα, δεν καταλαβαίνουν ή δεν επηρεάζονται.
Ας δούμε με ποιους τρόπους μπορούμε να προσεγγίσουμε τα παιδιά μας και να τους παρέχουμε υποστήριξη και παρηγοριά, σε αυτές τις δύσκολες περιόδους.
Σήμερα αποχαιρετάμε ένα καλοκαίρι… Κάνουμε τον απολογισμό μας κι ετοιμαζόμαστε για το μελαγχολικό φθινόπωρο που έρχεται.
Απολαμβάνοντας το χθεσινό ηλιοβασίλεμα κι έπειτα τη μπλε πανσέληνο να ανατέλλει στον ουρανό της Χαλκίδας μας, ταύτισα το τέλος του καλοκαιριού με το δειλινό…
Πάντα κυνηγούσα ηλιοβασιλέματα.. Στα καλοκαιρινά φωτογραφικά μου άλμπουμ τα δειλινά έχουν την τιμητική τους και στο 95% των περιπτώσεων συνδυάζονται με τη θάλασσα. Μπορεί λοιπόν να έχω εκατοντάδες ηλιοβασιλέματα φυλαγμένα στην ψυχή μου, άλλα τόσα αποτυπωμένα στις φωτογραφίες των καλοκαιριών μου, ωστόσο κανένα δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο και κάθε ένα έχει τη δύναμη να ξυπνήσει απρόβλεπτα συναισθήματα.