Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Πάλι καταφέραμε να γίνουμε “θέμα” με την κακή έννοια. Οι γονείς που συγκεντρώθηκαν κι έκαψαν παιδικό βιβλίο στην πόλη μας έγιναν θέμα συζήτησης τις τελευταίες μέρες και θύμισαν εποχές σκοταδισμού και ναζισμού. Εικόνες ντροπής έκαναν το γύρο του διαδικτύου, παίχτηκαν και σχολιάστηκαν στα τηλεοπτικά κανάλια και καταδικάστηκαν με δηλώσεις διαφόρων προσώπων. Παράλληλα με την απαγωγή του Διευθυντή Γυμνασίου στην Πιερία από τους γονείς αυτοαποκαλούμενους “θεματοφύλακες του Συντάγματος”, είναι να αναρωτιέται κανείς πραγματικά: “τι άλλο θα δούμε;”
Ξέρετε τι μου θύμισε αυτό το περιστατικό; Κάτι που σίγουρα ξέρετε, έχετε ακούσει, ή μπορεί και να κάνατε στο παρελθόν:
Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, μερικοί μαθητές, ειδικά των μεγαλύτερων τάξεων και περισσότερο της Γ’ Λυκείου, μαζεύονταν και πετούσαν τα βιβλία τους, τα έσκιζαν ή τα κατέστρεφαν και αρκετές φορές τα έκαιγαν κιόλας. Αυτά τα βιβλία, που όλη τη χρονιά τους κρατούσαν συντροφιά, που κουβαλούσαν επάνω τους σημειώσεις, μουτζούρες, ραβασάκια, που πρόσφεραν πολύτιμη γνώση και άνοιξαν ορίζοντες και το δρόμο προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αυτά τα βιβλία ξαφνικά μετατρέπονταν σε δαιμονικά αντικείμενα, στη φυλακή των μαθητών, σε κάτι που τους βασάνισε άδικα κι έτσι καίγοντάς τα ένιωθαν ελεύθεροι να απολαύσουν το καλοκαίρι τους ανέμελοι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που στην ανθρώπινη ιστορία έχουν γίνει περιστατικά “καύσης βιβλίων”…
Παραδείγματα βιβλίων που κάηκαν από τους Ναζί (Yad Vashem). Πηγή: wikimedia commons by David Shankbone