Υπάρχουν χόμπι και χόμπι.. Άλλοι ακούνε μουσική, άλλοι κάνουν γυμναστική, άλλοι ζωγραφίζουν, γράφουν κτλ κτλ. Ωστόσο υπάρχουν και κάποια χόμπι που αν δεν τα ανακαλύπταμε ψάχνοντας το διαδίκτυο δε φανταζόμασταν ότι μπορεί και να υπήρχαν.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα ταξίδι στο παρελθόν και ας δούμε έξι παράξενα χόμπι του παρελθόντος.
Πόλο με… αυτοκίνητα
Ήταν το 1912 όταν ο αντιπρόσωπος της Ford στο Κάνσας σκέφτηκε να εγκαινιάσει ένα νέο event που θα προσέλκυε περισσότερους αγοραστές στην επιχείρησή του. Το νεότερο σπορ της οικουμένης άκουγε στο όνομα «μηχανοκίνητο πόλο» και σύντομα οι δυο πρώτες ομάδες της Ιστορίας ήταν γεγονός: «Κόκκινοι Διάβολοι» εναντίον «Γκρι Φαντασμάτων»!
Οι κανόνες ήταν ακριβώς οι ίδιοι με το παραδοσιακό πόλο, απλώς τα άλογα είχαν αντικατασταθεί τώρα από αυτοκίνητα. Οι ομάδες αποτελούνταν από τρεις παίκτες: οι δύο οδηγούσαν το αμάξι και ο τρίτος προσπαθούσε με ένα πελώριο ξύλινο σφυρί να χτυπήσει ένα καουτσουκένιο μπαλάκι σε μέγεθος μπάλας μπάσκετ.
Το χόμπι αυτό έγινε αμέσως δημοφιλές στις ΗΠΑ και επέζησε για πολλά χρόνια, αφού ο τελευταίος αγώνας έλαβε χώρα στα μέσα της δεκαετίας του 1950!Πάλη με… χταπόδια
Σωστά διαβάζετε αφού οι διαγωνιζόμενοι καταβυθίζονταν στα θαλάμια των χταποδιών και ο σκοπός ήταν να ξετρυπώσουν το μεγαλύτερο και να το τραβήξουν κατόπιν στην επιφάνεια της θάλασσας, δίνοντας άνισες μάχες με τα πλάσματα του νερού. Η πάλη καλά κρατούσε και νικητής στεφόταν αυτός που θα έβγαζε το μεγαλύτερο χταπόδι από τον βυθό. Έξτρα πόντους έπαιρνες φυσικά αν βουτούσες χωρίς καταδυτικό εξοπλισμό.
Αλεπούδες στον αέρα
Στον 18ο αιώνα οι ευκαιρίες για διασκέδαση ήταν σπάνιες, όμως οι Γερμανοί φαίνεται ότι βρήκαν τη λύση σε ένα παιχνίδι με την ονομασία «Fuchsprellen», κάτι που μεταφράζεται ελεύθερα σε «Πετώντας την αλεπού».
Η ιδέα ήταν απλή: έστρωνες μια σειρά από παγίδες σε έναν αγρό και αμολούσες κατόπιν αρκετές αλεπούδες, αλλά και ασβούς ή αγριόγατες αν δεν είχες εύκαιρες αλεπούδες. Οι συμμετέχοντες τις κυνηγούσαν δεξιά και αριστερά περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να πιαστούν τα άμοιρα ζωάκια στις φάκες. Και τότε ξεκινούσε η πλάκα: Δυο παίκτες έπιαναν την παγίδα από τις άκρες τεντώνοντας με βιάση το σχοινί, κάτι που εκσφενδόνιζε το πλάσμα στον αέρα.
Εννοείται ότι κέρδιζε αυτός που πετούσε την αλεπού όσο πιο ψηλά γινόταν. Αρκετά βάναυσο χόμπι και ευτυχώς που σταμάτησε να υπάρχει.
Άλμα με… αερόστατο
Η δεκαετία του 1920 λάτρεψε τον φουτουρισμό που υποσχόταν η τεχνολογία και τίποτα δεν ήταν πιο φουτουριστικό από τις πτήσεις.
Ο παίκτης δενόταν σε ένα προσεκτικά σχεδιασμένο αερόστατο που να μπορεί μεν να τον σηκώνει στον αέρα, όχι όμως τόσο μεγάλο που να τον απογειώνει ψηλά στον ουρανό και να χάνεται για πάντα στους αιθέρες. Ο σκοπός ήταν να μπορείς να κάνεις όσο πιο μεγάλα εναέρια άλματα γινόταν και να πηδάς πάνω από δέντρα, φράχτες, σπίτια και ό,τι άλλο έβαζε ο νους σου.
Οι διαφημίσεις της εποχής το χαρακτήριζαν μάλιστα εύκολο, διασκεδαστικό και κυρίως ασφαλές(!). Μέχρι που συνέβη ένα θανατηφόρο ατύχημα στη Βρετανία του 1927 και το χόμπι αυτό εξαφανίστηκε έτσι ακριβώς όπως εμφανίστηκε.
Σπρώξιμο κρεβατιού
Η μόδα αυτή ξεκίνησε από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Ροδεσίας (σημερινής Ζιμπάμπουε) και μεταφέρθηκε άμεσα στον Καναδά, όπου και το κάλυψε το περιοδικό «Time» τον Φεβρουάριο του 1961.
Με όνομα που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, ένα κρεβάτι αποκτούσε ροδάκια και σπρωχνόταν σε μεγάλες αποστάσεις ή πάνω σε κακοτράχαλα σοκάκια. Καναδοί φοιτητές «από τη Νέα Σκωτία μέχρι και τη Βρετανική Κολούμπια» έσπρωχναν κρεβάτια παντού, από παγωμένες λίμνες και λεωφόρους μέχρι λιβάδια και άνυδρες πεδιάδες.
Το αξεπέραστο ρεκόρ πραγματοποιήθηκε το 1979 από κολεγιακή ομάδα της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ, η οποία κυλούσε ένα κρεβάτι γύρω από ένα εμπορικό κέντρο μέχρι να γράψει το κοντέρ 3.000 χιλιόμετρα…
Σκηνοθετημένες συγκρούσεις τρένων
Μεταξύ 1896-1932, o Κόνολι διοργάνωσε όχι λιγότερα από 73 τέτοια events, στέλνοντας 146 τρένα σε βέβαιο θάνατο. Η πρώτη μάλιστα και καλύτερη στο είδος της επίδειξη πήγε τραγικά κακά, παρά το γεγονός ότι είχε σπόνσορα τους σιδηροδρόμους του Τέξας και ακόμα και ψεύτικη πόλη είχε στηθεί για το υπερθέαμα. Και αυτό γιατί το Σεπτεμβρη του 1896, πάνω από 40.000 θεατές μαζεύτηκαν για τη σύγκρουση. Όμως η σύγκρουση ήταν τόσο μεγάλη που έστειλε τα δύο τρένα στον αέρα με αποτέλεσμα τα συντρίμμια τους να πέσουν πάνω στο κοινό και να χάσουν τη ζωή τους τρεις θεατές και να τραυματιστούν αρκετοί. Παρ όλα αυτά το χόμπι αυτό συνέχισε να υπάρχει και να σημειώνει και μεγάλη απήχηση στον κόσμο για πολλά χρόνια ακόμα.
