Η ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Η ημέρα μνήμης του εθνικού μας ποιητή, που μέσω της γλώσσας ένωσε και εξέφρασε τα όνειρα, τις ελπίδες, τα ήθη και το σθένος του λαού μας!
Μια γλώσσα που μιλιέται στον τόπο που «γεννήθηκε» για αιώνες… Η γλώσσα του Ομήρου, του Πλάτωνα, του Θουκυδίδη, του Αισχύλου, του Ελύτη, του Σεφέρη, του Γκάτσου , του Ρίτσου και κυρίως η γλώσσα μας… η γλώσσα των Ελλήνων.
Και αν νομίζετε πως η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι μια γλώσσα ξένη και ακατανόητη , συλλογιστείτε τι σημαίνει «πατήρ» «θεός» «γη»…
Αυτές και η πλειοψηφία των λέξεων που χρησιμοποιούμε σήμερα αποτελούν συλλήβδην μια συνέχεια νοηματική, ετυμολογική και κυρίως πολιτισμική…
Οι αλλαγές που έχουν επέλθει με το πέρας του χρόνου είναι βέβαια αξιοσημείωτες αλλά η «γλώσσα» μας δεν άλλαξε, η ελληνική είναι ένα δέντρο που ψηλώνει… έχει ρίζες ,κορμό , κλαριά και καρπούς… από τις ρίζες μέχρι τους καρπούς θα βρεις σίγουρα διαφορές, το δέντρο όμως δεν αλλάζει! Αν η ελληνική γλώσσα είναι μια ελιά με ρίζες τα χρόνια της αρχαιότητας , εμείς σήμερα μιλούμε την νέα ελληνική, που είναι οι καρποί της… το δέντρο όμως ποτέ δεν άλλαξε… ήταν πάντα μια ελιά!
Πολλές φορές η αρχαία ελληνική θεωρείται ξένο σώμα ή η νέα ελληνική παραγκωνίζεται και η ξενομανία κυριαρχεί. Ας προσπαθήσουμε όμως να κρατάμε ένα μέτρο μια όμορφη ισορροπία ,η μελέτη της γλώσσας μας και η αγάπη για αυτήν ας ξεκινήσει από τα σχολεία και από την οικογένεια, ας δοθεί ο σπόρος και ας ανθίσει…
Ειλικρινά θεωρώ τόσο μικρό ένα άρθρο, μια ώρα ή και μια ολόκληρη ημέρα για να μιλάω για τη γλώσσα που τόσο αγαπώ , τη γλώσσα με την οποία εκφράζουμε τον πόνο μας, την αγάπη μας, τον έρωτα ή την ελπίδα μας . Η γλώσσα είναι οι άνθρωποι που την μιλούν… βελτιώνοντάς την, μαθαίνοντάς την , μαθαίνουμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό!
Και αν κάποιοι έχουν ακόμη αμφιβολίες για το αν πρέπει να την αγαπάμε και να την φροντίζουμε σκεφτείτε την πρώτη στιγμή που νιώσατε βαθιά το νόημα της λέξης «αγάπη» ,σε όποια γλώσσα και αν τη μαθαίνατε το συναίσθημα είναι το ίδιο, το μυαλό όμως υποσυνείδητα διδάχθηκε τη λέξη αυτή στα ελληνικά, οπότε αξίζει να όπως και σε κάθε άλλη μητρική γλώσσα να κρατήσουμε το συναίσθημα και να το μεταδώσουμε σε κάθε λέξη που εκφράζουμε με τον λόγο μας!
Σταυρούλα Λουκά