Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Μπορεί να πέρασαν λίγες μέρες από τις πυρκαγιές, όμως κανείς δεν ξεχνά το τι έγινε.
Βρέθηκα δίπλα στο πύρινο μέτωπο, για να καλύψω τα γεγονότα και αυτό που είδα ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία ζωής που αν κάτι μου δίδαξε, είναι πως μόνο η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μπορεί να σώσει.
Νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι με ότι μέσο διέθεταν και μπορούσαν να βρουν στάθηκαν μπροστά στη φωτιά, για να πολεμήσουν και να σώσουν περιουσίες.
photo: Κάτια Καραχάλιου
Άυπνοι, χωρίς φαγητό, γεμάτοι στάχτη, να παλεύουν για να μην φτάσει η φωτιά στο χωριό.
Και όχι μόνο το δικό τους χωριό, αλλά και το διπλανό και το πιο διπλανό, ακόμα και το χωριό που απέχει χιλιόμετρα από το δικό τους.
photo: Κάτια Καραχάλιου
Ζούμε σε μια χώρα που επιβιώνουμε μάλλον περισσότερο από φιλότιμο, παρά από παροχές, δυστυχώς.
Και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή φάνηκε, όσο ποτέ.
Συγκίνηση για όλους εκείνους που βρέθηκαν εκεί και πάλεψαν, που πήραν άδειες από τις δουλειές τους, όχι για να πάνε διακοπές, αλλά για να βρεθούν στη μάχη.
Για όλους εκείνους που καμαρώνουμε και που είναι η νέα γενιά της χώρας.
Αυτοί είναι οι ήρωές μας!