Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Το “Μπράβο” είναι μια μικρή, ιταλική λέξη που λέμε για επιβράβευση. Το κακό είναι πως την λέμε πια σπάνια, όχι μόνο στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μας τον ίδιο.
Και αυτό μπορεί να είναι εντελώς καταστροφικό για την ψυχολογία μας, αλλά και όλων γενικότερα.
Γιατί η επιβράβευση είναι ώθηση για να συνεχίσουμε τη ζωή μας, ώθηση να προοδεύσουμε, ώθηση να κάνουμε παραπάνω πράγματα από όσα μπορούμε.
Από μικροί μέχρι μεγάλοι, πρέπει να ακούμε όσα μπράβο μας αναλογούν.
Με τον τρόπο αυτό δείχνουν οι άλλοι τις ικανότητές μας, αλλά και την ευχαρίστησή τους, αφού κάτι προσφέραμε.
Αν είσαι γονιός, τότε μάθε απαραίτητα να λες “μπράβο” σε όλους όσους αγαπάς, να τους κάνεις να προσπαθούν και άλλο και να είναι συνεχώς δυνατοί.
Να είσαι γενναιόδωρος με τους φίλους και τους δικούς σου ανθρώπους, στο να τους δείχνεις τη χαρά σου για τις ικανότητές τους.
Θα δεις πως όλοι γινόμαστε πολύ καλύτεροι μετά από αυτό.