Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Το Σάββατο που πέρασε, 9 Απριλίου, συμμετείχα με πολλή χαρά σε επιστημονική ημερίδα – εκδήλωση αφιερωμένη στον αυτισμό. Η εκδήλωση ήταν συν-διοργάνωση του συλλόγου υποστήριξης ατόμων με αυτισμό “ΑΓΑΠΗ” Χαλκίδας και του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου Λυκείου Ευβοίας και πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Μεγάρου Περιφερειακής Ενότητας Ευβοίας.
Ήταν μία συγκινητική και πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία που δυστυχώς δεν έλαβε την απήχηση που της άξιζε. Η προσέλευση κόσμου ήταν μικρή, γεγονός στενάχωρο, καθώς πιστεύω ότι σύσσωμη η κοινωνία μας πρέπει να στηρίζει τέτοιες εκδηλώσεις και να συμμετέχουν, όχι μόνο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι που υποστηρίζουμε ότι θέλουμε μια κοινωνία ισότητας, αποδοχής της διαφορετικότητας, ίσων ευκαιριών και μεταχείρισης για όλους.
Ίσως δεν έλαβε την προβολή που άξιζε για να γίνει ευρύτερα γνωστή, γι’ αυτό θα φροντίσω να σας μεταφέρω τον παλμό, τα όμορφα μηνύματα και τις δράσεις που έλαβαν χώρα στη σκηνή του αμφιθεάτρου.
Οι ψυχολόγοι κα Μαρία Καλυβίτη και κα Γεωργία Κρόκου προλόγισαν σχετικά με τον αυτισμό, η διατροφολόγος κα Μαρία Ματράκα μίλησε για “Διατροφικές συστάσεις για τα άτομα με αυτισμό”, για να πάρει έπειτα το λόγο η κα Ράνια Νταλαχάνη, σκηνοθέτης, ηθοποιός, δασκάλα θεάτρου στο Αεικίνητο Θέατρο Ευρίπου. Η κα Νταλαχάνη, μοιράστηκε τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει τα 35 χρόνια που διδάσκει θέατρο. Από αυτά, 10 ολόκληρα χρόνια δουλεύει με παιδιά με αυτισμό, τα οποία εντάσσονται κανονικά σε μικτά τμήματα και συμμετέχουν σε δράσεις, μαθήματα και θεατρικές παραστάσεις.
Ακολουθεί απόσπασμα από την ομιλία της κας Νταλαχάνη:
“…Τα παδιά με αυτισμό εντάσσονται κανονικά σε μικτά τμήματα θεατρικής αγωγής, προσαρμόζονται και δουλεύουν χωρίς προκαταλήψεις και με ανοιχτή καρδιά…
Το θέατρο είναι η τέχνη του βιώματος, τα 2 χρόνια της πανδημίας εξασθένισαν τις αισθήσεις όλων των ανθρώπων, ενώ η ανάγκη να βρεθούμε όλοι μαζί, να μοιραστούμε το χώρο, όπως σήμερα, γιγαντώθηκε. Αναπτύξαμε, και αυτοί που δεν είχαμε πρόβλημα, αυτιστική συμπεριφορά, απομονωθήκαμε από τους φίλους μας, ενώ τα παιδιά με αυτισμό επικοινωνούσαν καθημερινά μαζί μου και αποζητούσαν το μάθημα και το θέατρο…
Το θέατρο είναι χώρος ισότητας, ελευθερίας, βαθιάς ακρόασης και κρυμμένης ομορφιάς που φωτίζει την ομορφιά των ψυχών των παιδιών με αυτισμό. Είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε εναλλακτικές πραγματικότητες και διαφορετικές προσεγγίσεις, σχέσεις και δεσμούς. Η θεατρική αγωγή στοχεύει στη νοητική, τη συναισθηματική και την κοινωνική ανάπτυξη ενώ είναι σημαντικό να προωθηθεί η αυτοπεποίθηση του κάθε ανθρώπου, είτε έχει αυτισμό είτε όχι. Εργαλεία του θεάτρου είναι το σώμα, η ψυχή, η έκφραση και η επικοινωνία. Στο θέατρο τα παιδιά με αυτισμό δεν κρύβουν τίποτα, αναδεικνύουν τις ικανότητές τους κι έτσι, ακόμη κι αν δυσκολεύονται στην αρχή, εντάσσονται και με τον καιρό ξεκλειδώνουν. Υπάρχουν εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά και η ελληνική κοινωνία, θα ήτανε καλό να στηρίξει μια τέτοια ομάδα. Μέσα από την ένταξη θα πρέπει να ταρακουνήσουμε το ναρκισσισμό που έχουμε όλοι μας, το ναρκισσισμό του φυσιολογικού και ν’ ανακαλύψουμε τον κόσμο μαζί με τους άλλους, γιατί τελικά δεν ξέρω τι είναι φυσιολογικό. Ας γνωρίσουμε τους ανθρώπους με αυτισμό, ας ανοίξουμε γι’ αυτούς μια πόρτα στον κόσμο, με αποδοχή της διαφορετικότητας, με σεβασμό της προσωπικότητάς τους, ας υποστηρίξουμε τα θεμελιώδη δικαιώματά τους για ισοτιμία, συμμετοχή και κοινωνική ενσωμάτωση. Ήρθε η ώρα για βαθιά ανανέωση των αισθήσεων μέσα από το θέατρο, κάτι που δεν μπορεί να γίνει από ανθρώπους που δουλεύουν μόνοι τους απομονωμένοι, αλλά όλοι μαζί. Ας αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο όπως τα παιδιά με αυτισμό, γιατί είναι ένας κόσμος αληθινός, ένας κόσμος αισθήσεων και συναισθημάτων.”
Στη συνέχεια της εκδήλωσης, ομάδα του Αεικίνητου Θεάτρου, παιδιών και ενηλίκων με αυτισμό και χωρίς, έπαιξαν μουσική, τραγούδησαν και απήγγειλαν θεατρικό αναλόγιο, για να δώσουν έπειτα τη σκυτάλη σε μένα που ανέλαβα να μιλήσω για τη θεραπευτική διάσταση του χορού. Καθώς δεν έχω κάποια επιστημονική ειδίκευση στον αυτισμό, η ομιλία μου στηρίχθηκε στην εμπειρία μου από τη διδασκαλία χορού σε παιδιά όλων των ηλικιών και στη συμμετοχή μου ως χορογράφος σε θεατρικές παραστάσεις του Αεικίνητου με παιδιά και ενήλικες, ανάμεσά τους και άτομα με αυτισμό:
Μίλησα απο καρδιάς για την τέχνη του χορού, που αποτελεί μέσο έκφρασης και διαμόρφωσης του ανθρώπου, άμεση εκδήλωση συναισθημάτων μέσω του σώματος, την πρώτη μορφή κοινωνικής επικοινωνίας και την πρώτη ικανοποίηση την οποία αισθάνεται ο άνθρωπος επειδή μπορεί να εκφράζεται χωρίς δυσκολία. Ο χορός έχει μπει βαθιά στην ψυχή του ανθρώπου και έχει συνδεθεί με όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής.
Καθώς το φάσμα του αυτισμού είναι ευρύ, δεν υπάρχει πραγματικά ένας τρόπος που να λειτουργεί για όλους ως το «σημείο εκκίνησης» για τη σύνδεση με άτομα με αυτισμό. Μαθαίνοντας τον δικό τους τρόπο επεξεργασίας δεδομένων και προσπαθώντας εμείς πρώτα να μιλήσουμε τη γλώσσα τους, μπορούμε να βρούμε ένα πλαίσιο αμοιβαίας επικοινωνίας.
Η μοναδική παγκόσμια γλώσσα που τη μιλάμε αβίαστα, εύκολα, φυσικά, όλοι μας ανεξαιρέτως είναι η γλώσσα που επικοινωνείται μέσω του σώματος, της κίνησης, του χορού. Είναι μια γλώσσα καθολική γιατί όλοι επικοινωνούμε μη λεκτικά, είτε έχουμε διαταραχή αυτιστικού φάσματος, είτε όχι. Η κύρια δύναμη που έχει ο χορός ως θεραπευτικό εργαλείο είναι η ανθρώπινη επαφή και η διαμόρφωση σχέσεων μέσω της κίνησης του σώματός μας.
Έκλεισα την ομιλία μου αναφερόμενη στη σύγχρονη ζωή που έχει δημιουργήσει στους περισσότερους από εμάς προβλήματα στη σχέση με το σώμα μας και ακόμη πιο έντονα μετά από 2 χρόνια κοινωνικής αποστασιοποίησης, απαγορεύσεων και εγκλεισμού που έφερε η πανδημία.
Λίγοι τυχεροί άνθρωποι έχουν ζωντανή και αξιοζήλευτη σχέση με το σώμα τους, οι υπόλοιποι εμείς, όταν δεν υποφέρουμε από αυτό, όταν δεν πονάμε, συνήθως το ξεχνάμε παραμελώντας μαζί με αυτό και σημαντικό μέρος του ψυχικού μας εξοπλισμού. Ο Ρούντολφ Λάμπαν, ο σημαντικότερος ερευνητής και θεωρητικός του χορού και της κίνησης του 20ου αιώνα, υποστήριζε ότι η σωματική κίνηση μπορεί να επηρεάσει την ψυχική μας κατάσταση και ο χορός – κίνηση χρησιμοποιούν ακριβώς αυτή τη θεραπευτική δύναμη και ικανότητα να βοηθήσουν ανθρώπους, όχι μόνο με αυτισμό αλλά με ποικίλα διαφορετικά προβλήματα.
Η εκδήλωση έκλεισε με ελληνικό ροκ τραγούδι και το ποίημα “ειρήνη” του Γιώργου Μαρίνου.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν:
Η Δήμαρχος Χαλκιδέων κα Βάκα ‘Ελενα, ο Αντιπεριφερειάρχης Στερεάς κος Κελαϊδίτης Γιώργος, ο Πάτερ Δαμασκηνός, ο κος Βούλγαρης Αντώνης, εκπρόσωπος της “Ελεύθερης Στερεάς”, ο κος Αναγνωστάκης Δημήτρης, εκπρόσωπος της “Στερεάς υπεροχής”, η πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου κα Μιμίκα Σακελλαράκη, η εντεταλμένη σύμβουλος ΑΜΕΑ του Δήμου κα Βασιλική Κόντου, η πρόεδρος της ΕΛΜΕ κα Χαρά Νίκα.
Ακολουθεί αναφορά στους υπόλοιπους συντελεστές, που δεν αναφέρθηκαν προηγουμένως και ένα τεράστιο “μπράβο” για την ενεργή κι ενθουσιώδη συμμετοχή τους:
Ευτυχία Κολέκα, Διευθύντρια Ειδικού Σχολείου
Τραγούδι: Κατερίνα Σιμιτζή – Κιθάρα και μουσική επιμέλεια: Φουντάνας Ευάγγελος
Τραγούδι: Βασίλης Τόκαρης με τη συνοδεία του Φουντάνα Ευάγγελου
Παρουσίαση θεατρικού αναλόγιου:
Αγλαΐα Μπίρτσα: «Ο Κάστορας και η Ηχώ» της Άμυ Μακ Ντόναλντ
Ελένη Πατερίτσα: «Το Χαρούμενο λιβάδι» Διασκευασμένο απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο της Φιλιώς Νικολούδη, εκδ. ελληνικά Γράμματα
Μαρία Γάτου: «Ψέμα Πρωταπριλιάτικο» της Σοφίας Γαβριηλίδου
Αφροδίτη Μπίρτσα: «Ο Πρίγκηπας και ο Έμπορος», απόσπασμα από το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ εξιπερί: «Ο Μικρός πρίγκηπας»
Βασίλης Τόκαρης και Μαρία Ξύδη: «Ο μικρός Πρίγκηπας και η Αλεπού» απόσπασμα από το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ εξιπερί: «Ο Μικρός Πρίγκηπας»
Ράνια Μπούφη: «Ο Πρίγκηπας και ο Μπεκρής» απόσπασμα από το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ εξιπερί: «Ο Μικρός Πρίγκηπας»
Τσιμπούνης Αλέκος: Απόσπασμα από το βιβλίο «ο Τριγωνοψαρούλης», του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Άννα Αργύρη: «Χορεύοντας με ήχους… ανήκουστους» Διασκευή, Γκασμέντ Καπλάνι, Εφημερίδα τα Νέα 23-6-2003
Γιώργος Αφράτης
Γιάγκος Γκίκας: «απόσπασμα από το βιβλίο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου «Ο Τριγωνοψαρούλης»
Βασιλάκης Αφεντάκης: «ΕΙΡΗΝΗ», στίχοι του Γιώργου Μαρίνου