Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Επισκέφθηκα την έκθεση Unroot / Ξεριζωμένες μαρτυρίες γυναικών, της Εικαστικού Ακριώτου Θεοδώρας, στο Κόκκινο Σπίτι. Για την ακρίβεια, επισκέφθηκα την έκθεση δύο φορές…
Την πρώτη φορά διάβασα τα κείμενα, παρατήρησα τα έργα και άφησα τις γυναίκες να μου διηγηθούν τις ιστορίες τους…
Αρκετά βαρύ και καταθλιπτικό το θέμα, σε ταρακουνάει και σε βάζει στη διαδικασία να αντικρύσεις σκληρές αλήθειες κατάματα. Διότι σε όλα αυτά τα εκφραστικά πορτρέτα των γυναικών της Θεοδώρας, αντικατοπτρίζεται η πραγματικότητα, η επικαιρότητα και η καθημερινότητα, από όπου έχουμε μάθει συχνά ν’ αποστρέφουμε το βλέμμα μας, ως μια διαδικασία προσωπικής άμυνας.
Τη δεύτερη φορά είδα διαφορετικά πράγματα. Και αυτό συμβαίνει στα πλαίσια της μαγείας της Τέχνης!
Επέστρεψα στην έκθεση με μία φίλη και διαπίστωσα, όχι για πρώτη φορά βέβαια, ότι ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τις εμπειρίες και τα βιώματά του, έχει διαμορφώσει τα δικά του προσωπικά φίλτρα μέσα από τα οποία αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει τα πράγματα.
Προφανώς και οι γυναίκες της κας Ακριώτου, διηγήθηκαν στην καθεμιά από εμάς, μια διαφορετική ιστορία. Διαφορετική ακόμη και από αυτή που είχε στο μυαλό της η καλλιτέχνης. Ίσως ο καθένας βλέπει και λίγο τον εαυτό του μέσα από τα έργα (όπως μου είπε ο ευγενικός κύριος που βρίσκεται στην είσοδο, και με εξέπληξε καθώς με αναγνώρισε τη δεύτερη φορά που με είδε). Ίσως δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως «είναι» αλλά όπως «είμαστε», λοιπόν.
Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με την Εικαστικό, περισσότερο για να λύσω απορίες σχετικά με τη «ροή» της έμπνευσής της, από την ιδέα στην αποτύπωσή της:
Το κείμενο προηγείται, κι έπειτα, ένας χαρακτήρας γεννιέται και σιγά σιγά ζωντανεύει στον καμβά. Εκείνη έχει περάσει χρόνο στο hot spot της Ριτσώνας κι έτσι τα ερεθίσματα από εκείνο το μέρος δεν την άφησαν ανεπηρέαστη, γι’ αυτό και τα έργα τα σχετικά με το προσφυγικό.
Στις γυναίκες της Θεορώρας βλέπει κανείς συναισθήματα κι εμπειρίες ν’ αποτυπώνονται στις γραμμές και τις ρυτίδες των προσώπων τους, βάσανα, θλίψη, απογοήτευση, πόνο, θρήνο μέσα στα ματιά τους. Κοιτώντας τα πορτρέτα αυτά, ο καθένας από εμάς έρχεται αναπόφευκτα αντιμέτωπος με την ευθύνη που έχει ν’ αγωνιστεί για την ειρήνη και την ισότητα.
Η συνεχώς αυξανόμενη ματωμένη λίστα με τις γυναικοκτονίες, ο πόλεμος στην Ουκρανία και όχι μόνο εκεί, το προσφυγικό, η βία και η κακοποίηση, θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, αποδεικνύεται δυστυχώς ξανά ότι είναι διαχρονικά και παραμένουν άλυτα.
Σας προτείνω να πάτε λοιπόν και να γράψετε τις εντυπώσεις σας στο βιβλίο επισκεπτών!
Ακολουθούν λίγα λόγια για την έκθεση από την εκδήλωση στο Facebook:
Από την Παρασκευή 1η Ιουλίου μέχρι και την Κυριακή 10 Ιουλίου, η Εικαστικός Ακριώτου Θεοδώρα εκθέτει έργα της στο Κόκκινο Σπίτι, στο κρηπίδωμα Χαλκίδας. Η έκθεση αποτελείται από πορτρέτα γυναικών και εικαστικές εγκαταστάσεις σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η γυναικεία οντότητα τόσο σήμερα όσο και διαχρονικά. Από την ασφυκτική πατριαρχεία έως τον ξεριζωμό από την γενέτειρα πατρίδα, από την φτώχεια έως τον αποκλεισμό από την εκπαίδευση, τα πορτρέτα καταθέτουν τις προσωπικές μα συνάμα αντιπροσωπευτικές μαρτυρίες τους.
Ωράριο Έκθεσης: 10:00-14:00 και 18:00-22:00