Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Αυτές τις μέρες με αφορμή την ερπετολόγο, την οποία τσίμπησε οχιά και μπήκε στην εντατική, σκεφτόμουν, πόσα πραγματικά δεν ξέρουμε για τη φύση.
Ο παλιότερος κόσμος, που η ζωή του ήταν μέσα στη φύση, ήξερε να επιβιώνει σε αυτήν, να την “χειρίζεται”.
Ήξερε πως θα διώξει το δηλητήριο της οχιάς, μόνος του, σε ένα απομακρυσμένο μέρος που έχει πάει για να κάνει γεωργικές δουλειές.
Πια, όλοι μας, μπορεί να αγαπάμε τη φύση, όμως επειδή η καθημερινότητά μας δεν έχει να κάνει με εκείνη, ρισκάρουμε, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ακόμα και τους περιπάτους, σε μέρη άγνωστα.
Όμως στην πραγματικότητα ίσως να μην υπάρχει η ασφάλεια που θα έπρεπε να έχουμε.
Η λύση λοιπόν είναι όμως η άγνοιά μας; Όχι φυσικά!
Η λύση είναι να μπορούμε να μαθαίνουμε, πράγματα που μπορεί να μην είναι χρήσιμα στην καθημερινότητά σου, αλλά μια φορά, μπορεί να σώσουν την ζωή κάποιου.
Δεν θα ήταν ιδανικό, αν κάποιος όλα αυτά μας τα μάθαινε, από όταν ήμασταν μικροί;
Νομίζω πως θα νιώθαμε πιο ασφαλείς στη φύση και ίσως να την αγαπάγαμε και ακόμα παραπάνω.
Δεν είναι κακό να μαθαίνεις, δεν είναι κακό να ξέρεις να επιβιώνεις σε κάθε συνθήκη.
Η αγαάπη μας για την φύση είναι καλή, όταν μπορούμε να προστατευτούμε και από εκείνη.