Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Όταν ζεις σε μια επαρχία μακριά ή κοντά από την Αθήνα, το χειμώνα πάντα έχεις λιγότερες επιλογές για να κάνεις πράγματα.
Όταν όμως έρχεται το καλοκαίρι νιώθεις πολύ τυχερός άνθρωπος αφού έχεις επιλογές, έχεις χαλάρωση και πολλές φορές και τη θάλασσα δίπλα σου.
Αυτές οι επιλογές είναι διαθέσιμες αυτήν την περίοδο που τα θέατρα έχουν ξεκινήσει, όπως και οι συναυλίες.
Χθες πραγματοποιήθηκε η παράσταση «οι παίκτες» του Γκόγκολ. Μια παράσταση που είχε συζητηθεί πολύ στην Αθήνα το χειμώνα.
Καταμεστο το θέατρο στη Χαλκιδα αποδείκνυε ακριβώς αυτό.
Πως η επαρχία το καλοκαίρι δεν έχει να ζηλέψει αποκυτως τίποτα.
Μάλλον πρέπει να ζηλεύουν οι άλλοι που δεν ζουν εδώ.
Η παράσταση εξαιρετική. Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση και θέλω να μοιραστώ είναι το γεγονός πως κάποιος κάλεσε την αστυνομία, με αποτέλεσμα η μουσική να σταματήσει γρήγορα.
Και ρωτώ λοιπόν, πως είναι δυνατόν να γίνονται δρώμενα στην πόλη και όμως να υπάρχει κάποιος κακόβουλος που δεν αναγνωρίζει την χρησιμότητα των γεγονότων.
Πως γίνεται κάποιος να μην χαίρεται που η πόλη του αποκτά πνοή και πάλι;
Ακόμα περισσότερο πως γίνεται μετά από έναν κορωνοιο που μας έκλεισε σπίτι να μην χαίρεται διπλά για όσα γίνονται και μας προσφέρονται;
Συνειδητοποιώ λοιπόν πως μέσα σε έναν τόπο που το καλοκαίρι έχει τα πάντα, υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να το δει και να το αναγνωρίσει.
Δεν είναι δυσάρεστο; Δεν είναι περίεργο; Μας συμβαίνει κάτι;
Πως γίνεται κάποιος να ενοχλείται από ήχους που σίγουρα είναι μακρινοί από εκείνον αφού το θέατρο δεν είναι μέσα στην πόλη.
Δεν μας λείπει τίποτα, αλλά μας λείπει άραγε κάτι;
Και αν ναι τι είναι; Η παιδεία, η χαρα ή η κατανόηση;
Οπως και αν έχει, είναι σημαντικό για εμάς και το πνεύμα μας να έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε αυτό το καλοκαίρι δρώμενα.
Όποιο μας αρέσει και μας εκφράζει!
Ας κάνουμε όσα το χειμώνα μας είναι πιο δύσκολα!