Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Πόσα τραγικά γεγονότα έχουν τραυματίσει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια;
Στο επίκεντρο οι γυναικοκτονίες που φαίνεται να έχουν αυξηθεί και πια να είναι η κατάσταση εκτός ελέγχου.
Φυσικά, αφορμή του σημερινού άρθρου είναι η γυναικοκτονία της 28χρονης από τους Αγίους Αναργύρους, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει το φως, μιλούσε με την άμεσο δράση, την στιγμή του εγκλήματος.
Πάλι σύμφωνα με τις πληροφορίες η κοπέλα είχε κάνει μηνύσεις στο παρελθόν, στον σύντροφό της, όμως αυτό δεν φάνηκε να σταματάει την δράση του 39χρονου.
Όμως πέραν του γεγονότος, που είναι ένα ακόμα στα πολλά που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, το πρόβλημα είναι πως ξεκινά όλο αυτό το προβληματικό κομμάτι της κοινωνίας.
Σίγουρα γινόταν με αυτήν την συχνότητα και παλαιότερα; Δεν έφταναν στα αυτιά μας αυτές οι ειδήσεις; Έχουν όντως αυξηθεί οι ανθρωποκτονίες;
Δεν έχουμε σωστά μέτρα προστασίας προς τους πολίτες; Δεν επαρκεί το δυναμικό που μας προστατεύει; Έχει πρόβλημα η ίδια η κοινωνία;
Τι από όλα συμβαίνει; Ή μήπως όλα μαζί;
Πόσα ακόμα θύματα πρέπει να θρηνήσουμε για να διορθωθεί η λάθος αυτή κατάσταση;
Πόσες γυναίκες πρέπει ακόμα να μιλήσουν, να μην ακουστούν και να φτάσουν στο θάνατο;
Ποιο είναι αυτό το καρκίνωμα της κοινωνίας που πρέπει να αφαιρεθεί, για να έρθει η εξυγείανση;
Πολλά τα ερωτήματα που γεννιούνται εδώ και χρόνια, όμως δεν δίνεται καμία απολύτως απάντηση.
Δεν μπορεί να μην υπάρχει καμία πρόοδος σε αυτήν την κατάσταση, όταν βλέπουμε μέσα σε έναν χρόνο τουλάχιστον δυο γυναικοκτονίες.
Ήρθε η ώρα να δράσουμε, ή μήπως όχι ακόμα; Πρέπει να αφήσουμε και άλλες μανάδες να κλαίνε; Και άλλες γυναίκες να τρέμουν από φόβο; Και άλλες φίλες να κλαίνε για τη φίλη που στήριζαν, αλλά δεν τα κατάφερε;
Ως πότε;