Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Υπάρχουν σχέσεις που “θάβουν” προβλήματα κάτω από το χαλί και άλλες που προσπαθούν και λύνουν τις διαφορές τους.
Όλοι μας θέλουμε μια σχέση πετυχημένη, όμως το ζήτημα είναι πόσες θυσίες είναι έτοιμος κάποιος να κάνει, για να την έχει.
Οι καυγάδες είναι αναπόφευκτοι, αφού πρόκειται για δυο ανθρώπους, με διαφορετικό τρόπο σκέψης και μεγαλώματος από τους γονείς.
Μάλιστα όσο πιο μεγάλος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο έχει δημιουργήσει την προσωπικότητά του, οπότε κάνει και πιο δύσκολα πίσω.
Έτσι λοιπόν τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν καυγά, να γίνει τοξικός;
Το stonewalling, η κοινώς το να υψώνει ο ένας από τους δυο, ένα αόρατο τείχος που ο άλλος δεν μπορεί να σπάσει με τίποτα.
Αυτό είναι επιζήμιο και μπορεί να οδηγήσει στον χωρισμό άμεσα.
Οι άνθρωποι που το κάνουν βέβαια αυτό δεν το κάνουν απαραίτητα με κακό σκοπό, ούτε γιατί το καταλαβαίνουν. Ίσως έτσι να έμαθαν από την οικογένεια να λύνουν τις διαφορές τους.
Είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, νομίζοντας πως θα περάσει. Όντως μπορεί να περάσει, όμως υπάρχει ένα πρόβλημα, που μπαίνει κάτω από το χαλί.
Το άλλο μέλος απομακρύνεται και νιώθει απογοήτευση, με αποτέλεσμα να ανοίγει ένα κύκλος που γίνεται φαύλος κύκλος και επαναλαμβάνεται σε κάθε διαφωνία.
Δεν είναι απαραίτητο να καυγαδίσεις για να ξεκινήσει, μπορεί να ξεκινήσει από μια μικρή διαφωνία.
Αν είσαι αυτός που υψώνει το τείχος, τότε μάλλον πρέπει να το διαχειριστείς. Μάθε να ανοίγεσαι περισσότερο και να βλέπεις την συζήτηση ως τρόπο επίλυσης κάθε προβλήματος και όχι να αναβάλλεις.
Αν είσαι εκείνος που βιώνει την κακή αντιμετώπιση του άλλου, τότε προσπάθησε να επικοινωνήσεις τις ανάγκες σου και την απαραίτητη κατάσταση συζήτησης.
Πρέπει να δείξεις στον άλλο πως αυτό που γίνεται είναι κακό και να το καταλάβει. Μην προσπαθήσεις να αλλάξεις εσένα, προσπάθησε να αλλάξεις τη συνθήκη.
Να το δεις ως ένα πρόβλημα προς επίλυση. Διότι αν δεν το δεις έτσι, τότε θα μεγαλώσει το πρόβλημα, σε σημείο που δεν θα αντιμετωπίζεται εύκολα και θα δημιουργεί θέμα στα θεμέλια της σχέσης.
Πρέπει να μάθουμε να ανοιγόμαστε στους ανθρώπους που επιλέγουμε, να τους αγαπάμε και να μην υψώνουμε τείχος.