Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Είμαι άνθρωπος με ζωηρή φαντασία, η οποία έχει τη θετική της επίδραση στη ζωή μου αλλά πολλές φορές γίνεται και εχθρός μου!
Σκεφτείτε έναν άνθρωπο να περπατάει μόνος του σε ένα σκοτεινό μονοπάτι.. Κάθε ήχος που ακούει, κάθε σκιά που αντιλαμβάνεται, γίνονται αφορμή για να γεμίσει στο μυαλό του με σενάρια τρόμου, με σκέψεις για κινδύνους που δεν υπάρχουν, ενώ στην πραγματικότητα το μονοπάτι είναι απλώς ήσυχο και άδειο.
Αυτή η εικόνα, απλή αλλά τόσο γνώριμη, περιγράφει συνήθως αυτό που ζούμε καθημερινά… Ειδικά αν είστε γονείς, μπορεί συχνά ή και διαρκώς, η φαντασία σας να σας βασανίζει.
Μιλούσα με μια φίλη χθες και με ρώτησε γιατί δεν πήγαμε στο παγοδρόμιο. Διαπίστωσα ότι αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό η απόκριση «δεν προλάβαμε» ή «δεν μας αρέσει», αλλά αυτές οι απαντήσεις δεν αληθεύουν. Και προλαβαίναμε να πάμε, αν θέλαμε, και αρέσει στο παιδί μου, και μου το είχε ζητήσει μάλιστα..
Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που βλέπω παγοδρόμιο με παιδιά, το μυαλό μου φαντάζεται τούμπες, γλιστρήματα ή και χειρότερα, σοβαρό τραυματισμό από τα κοφτερά πέδιλα. Κάτι αντίστοιχο φαντάζομαι και κάθε φορά που το παιδί μου ζητάει να πάμε για ποδήλατο… Επειδή είχα ένα ποδηλατικό ατύχημα όταν ήμουν παιδί, κάθε φορά που βλέπω το παιδί μου να αυξάνει ταχύτητα με το ποδήλατό του, φαντάζομαι τα χειρότερα.
Έχω τσεκάρει βέβαια ότι δεν είμαι μόνη σε αυτό το μαρτύριο.. Άλλη μια φίλη τις προάλλες μου εκμυστηρεύτηκε διλήμματα με τα οποία βασάνιζε το μυαλό της, τα οποία δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να συναντήσει στη ζωή της.
Έμπνευση και αφορμή για τις σημερινές σκέψεις λοιπόν είναι η φράση “We suffer more from our imagination than in reality”, η οποία μας υπενθυμίζει μια μεγάλη αλήθεια:
Το μυαλό μας έχει τη δύναμη να μας καθηλώσει σε φόβους και ανησυχίες που συχνά είναι εντελώς ανυπόστατες.
Η φαντασία βέβαια είναι και μια εξαιρετική δύναμη. Είναι το εργαλείο μας για να δημιουργούμε, να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε και να εξελίσσουμε τον κόσμο μας. Αλλά η ίδια αυτή δύναμη μπορεί να γίνει μια μεγάλη παγίδα, όταν στρέφεται εναντίον μας:
- Φαντάζεσαι αποτυχίες πριν καν προσπαθήσεις;
- Αναπτύσσεις φόβους για καταστάσεις που δεν έχουν συμβεί;
- Φτιάχνεις σενάρια για το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα, βασισμένα μόνο σε υποθέσεις;
Τότε η φαντασία σου, αντί να σου προσφέρει έμπνευση, σε κλείνει σε έναν κύκλο αμφιβολίας και αυτοκαταστροφικών σκέψεων.
Υπάρχει διέξοδος ή καλύτερα τρόπος να την ελέγξουμε; Ναι, και λέγεται «πραγματικότητα»:
Είναι συχνά πολύ πιο απλή από τις ιστορίες που πλάθουμε στο μυαλό μας, ενώ πολλές φορές οι φόβοι μας δεν είναι τόσο τρομεροί όταν τους αντιμετωπίζουμε:
- Έχεις νιώσει ποτέ ανακούφιση όταν τελικά έκανες κάτι που φοβόσουν;
- Θυμάσαι την ικανοποίηση που ένιωσες όταν ανακάλυψες πως ο φόβος σου ήταν αβάσιμος;
Η πραγματικότητα λοιπόν μας διδάσκει ότι είμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε. Ότι μπορούμε να αντέξουμε περισσότερα από όσα φοβόμαστε. Αν νιώθεις κι εσύ ότι η φαντασία σου σε κρατάει πίσω από πράγματα που θα μπορούσες και θα ήθελες να δοκιμάσεις, υπάρχουν τρόποι να την ελέγξεις:
Αναρωτήσου: “Αυτό που σκέφτομαι είναι αλήθεια;” Δες τις σκέψεις σου ως εξωτερικός – αντικειμενικός παρατηρητής και μπορεί να διαπιστώσεις ότι είναι μόνο υποθέσεις, όχι γεγονότα.
Αντί να φοβάσαι το χειρότερο, φαντάσου το καλύτερο: Αν το μυαλό σου μπορεί να φτιάξει αρνητικά σενάρια, τότε μπορεί εξίσου εύκολα να δημιουργήσει θετικά.
Αντιμετώπισε τους φόβους σου: Οι φόβοι μας συχνά γίνονται πιο ισχυροί όσο τους αποφεύγουμε. Η δράση είναι το καλύτερο αντίδοτο.
Μείνε παρών / παρούσα: Εστίασε σε αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα, αντί να ανησυχείς για το τι μπορεί να συμβεί αύριο.
Ένα νέο μονοπάτι…
Φαντάσου τώρα τον ίδιο άνθρωπο να περπατά μόνος του στο σκοτεινό μονοπάτι. Αντί να φοβάται, παρατηρεί τα αστέρια στον ουρανό, ακούει το θρόισμα των φύλλων και τους ήχους της φύσης. Αντί να φαντάζεται κινδύνους, εκτιμά τη γαλήνη της στιγμής.
Ας αποδεχθούμε ότι ο φόβος είναι συχνά μια αυταπάτη που δημιουργεί η φαντασία μας. Μπορούμε να ζούμε με θάρρος, εστιάζοντας στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Μπορούμε ταυτόχρονα να δώσουμε χώρο στη φαντασία μας να γίνει σύμμαχος, όχι εχθρός.
Γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός που θα συναντήσεις ποτέ μπορεί να ζει μόνο στο μυαλό σου…!