Μεσημέρι Τετάρτης και της μάνας μου της ήρθε η όρεξη να κάνουμε γενική στην αποθήκη μας. Πλησιάζουν βλέπεις και τα Χριστούγεννα και θέλει όλο το σπίτι να λάμπει.
Βγάζαμε και βάζαμε πράγματα, μαζεύαμε κούτες και καθαρίζαμε τα ράφια. Πετούσαμε και κρατούσαμε αντικείμενα. Γινόταν όπως και να το πεις ένας μικρός χαμούλης.
Και τότε εκεί ανάμεσα στη σκόνη και τα υπόλοιπα αντικείμενα ανακάλυψα μία κούτα που έλεγε με μεγάλα ωραία γράμματα «Προσωπικά αντικείμενα Κορίνας». Την περιεργάστηκα, την άνοιξα και τότε..ένας μικρός θησαυρός εμφανίστηκε μπροστά μου. Πράγματα των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων βρίσκονταν εκεί. Τακτοποιημένα με ευλάβεια και προσοχή. Γραφομηχανή, sega, βιντεοκασέτες, κασετίνες, τηλεκάρτες, φωτογραφική μηχανή, εκατοστάρικα και δραχμές και τόσα άλλα βρίσκονταν εκεί.
Και τότε το πήρα απόφαση. Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα κάποια πράγματα που δε θα γνωρίσουν τα σημερινά παιδιά όμως εμάς τότε μας έκαναν πραγματικά ευτυχισμένους.
Κασέτες
Τα cd και τα φλασάκια φάνταζαν όνειρο μακρινό. Εκείνα τα χρόνια έτρεχες στο δισκοπωλείο της γειτονιάς σου και ζητούσες να σου γράψουν τα τραγούδια που θες σε κασέτα. Μη θυμηθώ εκείνον τον τύπο στο ραδιόφωνο που ενώ εσύ προσπαθούσες να γράψεις το τραγούδι εκείνος μίλαγε και τελικά το τραγούδι γράφονταν μισό ή με τη φωνή του αγαπημένου σου σταθμού. Άσε δε που όταν χάλαγαν οι κασέτες έβαζες το στιλό ή το μολύβι και γύρναγες το γρανάζι μέχρι να τις φτιάξεις πάλι και να παίζουν κανονικά.
Ραδιόφωνο με βελόνα
Συνεχίζοντας στη μουσική, δε μπορούμε να μη θυμηθούμε και τα παλιά μας ραδιόφωνα, στα οποία η επιλογή του σταθμού γινόταν με το γύρισμα της βελόνας. Ποτέ δεν ξέραμε αμέσως ποιον σταθμό ακούγαμε, καθώς δεν υπήρχαν led οθόνες για να μας ενημερώσουν για την ακριβή συχνότητα, για το τραγούδι που ακούγεται και για την αφιέρωση του Τάκη στη Σούλα που της λείπει πολύ. Ακόμη και ο ήχος των παρασίτων που ακουγόταν στο ενδιάμεσο των εναλλαγών της βελόνας ίσως κάποτε ξεχαστεί τελείως.
Σταθερό τηλέφωνο με καντράν και καλώδια
Το ενδεχόμενο του φορητού τηλεφώνου δεν μας είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Η μόνη τηλεφωνική επικοινωνία τότε γινόταν με τα χαριτωμένα τηλέφωνα που διέθεταν στρογγυλό καντράν, στο οποίο έπρεπε να γυρίσεις τα νούμερα ώστε να σχηματίσεις τον αριθμό και φυσικά να μείνεις στο ίδιο μέρος κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος. Και φυσικά μη ξεχάσουμε ότι το τηλέφωνο αυτό ήταν πάντα πάνω στον τηλεφωνικό κατάλογο.
Δίσκοι βινυλίου
Οι περισσότεροι έχουν ακόμη την συλλογή τους, φυλάσσοντάς την με καμάρι σε κάποιο ράφι. Άλλοι, συμπεριλαμβανόμενης και εμένα, τους ακούνε ακόμη, στα πικ απ που λειτουργούν και σήμερα, για χάρη των νοσταλγών της βελόνας.
Οι υπερ-κασετίνες
Ποιο κορίτσι δεν είχε ενθουσιαστεί με αυτή τη φοβερή κασετίνα με τις αμέτρητες θήκες;
Δραχμές
Θυμάστε τότε που μας έδιναν ένα χιλιάρικο και με αυτό αγοράζαμε ρούχα, παπούτσια ενώ μας έμενα και χρήματα να περάσουμε την εβδομάδα μας; Ή με ένα εκατοστάρικοι μπορούσαμε να αγοράζαμε μια τυρόπιτα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει και το πράσινο πεντακοσάρικο, τη μορφή του Κολοκοτρώνη στο πεντοχίλιαρο του Παπανικολάου στο δεκαχίλιαρο; Ωραίες και πλούσιες εποχές!
Γραφομηχανές
Σαν τώρα θυμάμαι την πρώτη γραφομηχανή που μου έφερε ο Άγιος Βασίλης μία πρωτοχρονιά. Ήταν άσπρη με μπλε γράμματα. Την πήρα με τόση λαχτάρα και άρχισα να γράφω, να γράφω. Μου άρεσε ο ήχος του χτυπήματος των πλήκτρων και πως έγραφαν με μανία αφήνοντας το δικό τους στίγμα πάνω στο χαρτί. Και όταν τελείωνε μία γραμμή με μία κίνηση επανέφερες το μηχανισμό της γραφομηχανής στην προτεραία κατάσταση του και άρχιζες πάλι από την αρχή..
Walkie Talkie
Το πρώτο μου walkie talkie το είχε φέρει ο μπαμπάς μου από τη δουλειά του τότε. Θυμάμαι πως τα παίρναμε με τα αδέρφια μου και κλεινόμασταν στα δωμάτια και μιλούσαμε με τις ώρες. Άλλες φορές πάλι γυρνούσαμε τις συχνότητες και πιάναμε διάφορες συχνότητες όπως των ταξί, μέχρι που το καταλάβαινε ο μπαμπάς και γινόταν χαμός. Τα Walkie Talkie ήταν η τεχνολογική εξέλιξη των πλαστικών ποτηριών που συνδέαμε με κλωστή, την οποία αργότερα αντικατέστησαν τα κινητά τηλέφωνα, που βλέπεις να τα χρησιμοποιούν σήμερα μέχρι και παιδιά δημοτικού.
Τηλεκάρτες
Πόσες φορές δεν τρέχαμε στο περίπτερο να αγοράσουμε μία τηλεκάρτα για να τηλεφωνήσουμε στο σπίτι μίας φίλης μας να δούμε αν ξεκίνησε, πότε ξεκίνησε, ώστε να υπολογίσουμε και σε πόσο χρόνο θα είναι στο σημείο ραντεβού μας; Και μπορεί σήμερα τα καρτοτηλέφωνα να στέκονται ερημωμένα στις πλατείες, όμως εμάς δεν παύουν να μας θυμίζουν ωραίες εποχές.
Dial-up συνδέσεις
Σαν τώρα θυμάμαι που έβγαζα το καλώδιο του τηλεφώνου και το έβαζα στον υπολογιστή και με ειδική κάρτα που χρεωνόνταν έμπαινα στο διαδίκτυο. Και φώναζε η μαμά γιατί ήθελε να μιλήσει με τη θεία Ελένη αλλά εγώ του κεφαλιού μου. Επικοί καβγάδες αλλά το διαδίκτυο, διαδίκτυο!
Βίντεο
Ποιος θα ξεχάσει τις cult ταινίες με τον Μουστάκα, τον Ψάλτη, τον Τσάκωνα, τον Γαρδέλη, τη Βάνα Μπάρμπα ή τη Σοφία Αλιμπέρτη και άλλους πολλούς που μεσουράνησαν εκείνες τις δεκαετίες κάνοντας κατάληψη στο σαλόνι μας, πάνω στο βίντεο μας. Και έβαζες την κασέτα και έπαιζε η ταινία και εσύ γέλαγες μέχρι δακρύων. Αν έβλεπε κάποιος νέος ταινία εκείνης της εποχής σε βιντεοκασέτα, αμφιβάλλω αν θα άντεχε έστω και 5 λεπτά.
Φωτογραφικές μηχανές με φιλμ
Ναι, εκείνες που έβαζες το φιλμ και τις μπαταρίες και τις έπαιρνες μαζί σου σε εκδρομές ή σε εκδηλώσεις. Και μετά όλο αγωνία έτρεχες στο φωτογραφείο της γειτονιάς να στις εμφανίσει. Και κράταγες και τα αρνητικά, συμβουλή του φωτογράφου σου, μήπως ήθελες να εμφανίσεις μία διπλή και να τη χαρίσεις σε κάποιον δικό σου ή να τη βάλεις στο άλμπουμ που τόσα χρόνια κοσμεί το έπιπλο του σαλονιού σου…
Είδατε λοιπόν τι σου κάνουν λίγα αντικείμενα; Σου ξυπνάνε αναμνήσεις. Και σίγουρα υπάρχουν και άλλα πολλά. Εγώ απλά θυμήθηκα αυτά που σας ανέφερα παραπάνω.. Και όσο για τα αντικείμενα μου; Έφυγαν από την κούτα και θα τοποθετηθούν σε ειδικά ράφια που θα φτιάξω για την περίσταση. Είπαμε, είναι συλλεκτικά…
Κορίνα Γιαννάκη