Γράφει η Σταυρούλα Λουκά.
Αμυγδαλιά, όμορφη σαν την άνοιξη, γοητευτική σα γυναίκα. Ένα δέντρο ευλογημένο με καρπούς θρεπτικούς και πολύτιμους και άνθη, που μαγεύουν με την κομψότητα και τη χάρη τους!
Αχ αυτό το δέντρο…. που ενέπνεε και συνεχίζει να εμπνέει και τους πιο μεγάλους καλλιτέχνες. Μια έκφραση της φύσης… τόσο δυνατή!
Νομίζω, ότι τη στιγμή που βλέπουμε τις αμυγδαλιές ανθισμένες, είναι η στιγμή που η ψυχή μας γεμίζει αισιοδοξία, γιατί η φύση διδάσκει. Διδάσκει πως οι ψυχές μας ανθίζουν… ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, σε χιόνια, σε κρύο, σε βροχή! Οι ψυχές μας πρέπει να ανθίζουν, όπως κάνει η αμυγδαλιά κάθε χρόνο!
Αν βέβαια είσαι τυχερός και βρεθείς σε μέρος με πολλά δέντρα αμυγδαλιάς ανθισμένα… τότε νομίζω, πως το θέαμα θα είναι απόλυτα εντυπωσιακό… ειδικά αν φυσήξει και κανένα απαλό αεράκι και αρχίζουν κάποια από τα άνθη να σκορπίζονται στον αέρα και να σχηματίζουν μικρά άσπρα και ροζ σύννεφα… ε τότε μάλλον θα νομίζεις πως ονειρεύεσαι!
Αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία η αμυγδαλιά ήταν η πριγκίπισσα Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε τον Δημοφώντα και οι θεοί την μεταμόρφωσαν σε δέντρο όταν πέθανε από τον καημό της, λόγω της απουσίας του Δημοφώντα. Όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε και αγκάλιασε το δέντρο εκείνο άνθισε, λόγω της ασύγκριτης αγάπης τους!