Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σήμερα αποχαιρετάμε τον Φεβρουάριο και αύριο υποδεχόμαστε την άνοιξη. Για πότε πέρασε κιόλας ο μικρός κουτσοφλέβαρος ούτε που το κατάλαβα. Ένας μήνας των άκρων, είχε μέρες ζεστές με λιακάδες αλλά και πολύ κρύο, μας ταρακούνησε με τους σεισμούς που έγιναν στην πόλη μας, έφερε μία δόση αισιοδοξίας με την ύφεση της πανδημίας και την έναρξη των καρναβαλικών εκδηλώσεων, ενώ παράλληλα έφερε αβεβαιότητα, θλίψη και φόβο για το μέλλον με τον πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση και την έναρξη ενός νέου πολέμου…
Φέρνει η άνοιξη το τέλος της πανδημίας;
Τα σενάρια είναι πολλά. Η ιστορία έδειξε ότι άλλες φορές επιβεβαιωθήκαμε και άλλες διαψευστήκαμε στις προβλέψεις μας. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια το μέλλον άλλωστε κι ούτε πλέον υπάρχουν “μαντεία” ν’ απευθυνθούμε για βοήθεια. Η επόμενη μέρα διαμορφώνεται κομμάτι – κομμάτι από τις επιλογές, τις πράξεις μας, την αλληλεπίδρασή μας με άλλους.
Ο κόσμος πλέον φαίνεται να είναι “ασυγκράτητος”. Οι μάσκες “πέφτουν” σιγά σιγά, όλοι κυκλοφορούν περισσότερο, τα μαγαζιά γεμίζουν, η κίνηση στους δρόμους αφόρητη. Δεν ξέρω αν η πανδημία φτάνει στο τέλος της πάντως οι άνθρωποι δείχνουν να μην αντέχουν άλλους περιορισμούς, να μην είναι διατεθειμένοι για άλλες θυσίες.
Πόσο μας έχει αλλάξει η τελευταία διετία;
Θα φανεί καθαρά το επόμενο διάστημα αν μάθαμε να συμπεριφερόμαστε με σύνεση και ζυγίζοντας προσεχτικά τις πιθανές συνέπειες των πράξεών μας, πριν δράσουμε, ή αν απλώς καταπιεστήκαμε τόσο πολύ που μας είναι αδύνατο να πειθαρχήσουμε άλλο και έχουμε γίνει απερίσκεπτοι και επιπόλαιοι. Νομίζω ότι ίσως αξίζει να κάνει ο καθένας τον απολογισμό του, να παρατηρήσει τον εαυτό του: πως ήταν όταν μπήκε σε όλη αυτή την κατάσταση και πως είναι σήμερα. Τι έχει διαφοροποιηθεί; Η σχέση με τους ανθρώπους; Ο τρόπος σκέψης; Ο τρόπος ζωής; Οι προτεραιότητες; Η φιλοσοφία και η γενικότερη κουλτούρα που μας διακατέχει; Οι αντιδράσεις μας;
Ζωγραφιά του γιου μου για τον ερχομό της άνοιξης
Ό, τι κι αν γίνει αύριο, ο ήλιος θα ανατείλει ξανά και η άνοιξη θα έρθει. Και μαζί της θα φέρει νότες αισιοδοξίας και φως. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι επιλέγουν το σκοτάδι η φύση αδιαφορεί. Εκείνη θ’ ανθίσει, θα ραντίσει τα πάντα με τα αρώματά της, θα φορέσει τ’ αστραφτερά της χρώματα και θα έρθει.
Σήμερα αποχαιρετάμε τον Φεβρουάριο και αύριο υποδεχόμαστε την άνοιξη.
Εικόνα έναρξης: το “μπανιεράκι” κάτω από το Κόκκινο Σπίτι της Χαλκίδας, προσωπικό αρχείο