Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Χαθήκαμε για λίγο φίλοι μου. Υπήρξε σημαντικό οικογενειακό πρόβλημα υγείας και όλες μου οι δυνάμεις στράφηκαν εκεί. Έχουμε δρόμο ακόμη μπροστά μας για να τα θεωρήσουμε “περαστικά”, ωστόσο αισθάνομαι έτοιμη να επιστρέψω σιγά σιγά…
Αν και δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τις εκλογές, που ήταν το καυτό θέμα αυτής της περιόδου, κατέστη αδύνατο να μη γνωρίσω τους υποψηφίους όλων των κομμάτων! Και αυτό γιατί μου επιβλήθηκαν κατά κάποιο τρόπο, υποχρεώνοντάς με να παρατηρήσω τις φωτοσοπαρισμένες μούρες τους με τα κατάλευκα χαμόγελα. Που;
Αρχικά τους έβρισκα σωρηδόν στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου. Έπειτα στην είσοδο της πολυκατοικίας, όπου μάλιστα τα προεκλογικά φυλλάδια έφτασαν να ξεπεράσουν αυτά των καταστημάτων και delivery. Αργότερα, τους συνάντησα στα πεζοδρόμια, στη μέση του δρόμου, σε θάμνους, παιδικές χαρές, στην ακρογιαλιά, επάνω σε δέντρα.
στη γειτονιά μου…
Επειδή περπάτησα αρκετά στην Αθήνα αυτό το διάστημα, σε περιοχές του Χολαργού, του Παπάγου και του Ψυχικού, είδα προεκλογικά φυλλάδια στις αυλές και στις πόρτες ακατοίκητων και εμφανώς εγκαταλελειμμένων σπιτιών. Ποιος μπορεί να αδικήσει όμως τον καημένο τον διανομέα, ε; Άλλο ένα σπίτι θα σκέφτηκε, τι πειράζει που είναι μισογκρεμισμένο και η αυλή μοιάζει με ζούγκλα, μπορεί να το βρει το αναποφάσιστο στοιχειό και να πάει την Κυριακή στις κάλπες…
Τελικά, τα μόνα μέρη που δεν έριξαν προεκλογικά φυλλάδια ήταν τα κοιμητήρια, αλλά δεν παίρνω και όρκο…
Να μη μιλήσω για τις αφίσες σε όλες τις πιθανές κολώνες των πόλεων! Εγώ πάντως αναρωτιέμαι χρόνια τώρα: δεν μπερδεύονται εκείνοι που ψηφίζουν “μ-λ ΚΚΕ” με εκείνους που ψηφίζουν “ΚΚΕ μ-λ”; Ξέρουν τις διαφορές;
Κλείνοντας τη χιουμοριστική προεκλογική διαμαρτυρία μου, θα ήθελα να σας πω πόσο πολύ θα προτιμούσα υποψηφίους απλούς, να κάνουν το κάτι διαφορετικό. Αντί να ρυπαίνουν με τα φυλλάδιά τους και να γεμίζουν σκουπίδια κάθε γωνιά της πόλης, να κάνουν δράσεις τάξης και καθαριότητας. Να βγουν με τους πολίτες να καθαρίσουν καμιά ακτή, να συμμετέχουν σε εθελοντική αιμοδοσία, να μοιράσουν φαγητό στους φτωχούς, να ακούσουν τα παράπονα του κόσμου. 
Και αντί να μιλάνε σε αίθουσες και καταστήματα, στα οποία όσοι πάνε το κάνουν για το catering, να αρχίσουν να ακούνε καλύτερα. Και να ρωτάνε…
“Ακούω – Ρωτάω – Ενεργώ”, χωρίς πολλά λόγια. Πράξεις θέλει να δει ο κόσμος, ανθρωπιά και κατανόηση. Όχι φωτοσοπαρισμένα γυαλιστερά φυλλάδια με copy – paste κείμενα.
Καλό Σαββατοκύριακο εκλογών εύχομαι!