Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Δεν είχα την ευκαιρία να ευχηθώ “καλό μήνα” τις προηγούμενες μέρες αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι. Κάποιες απρόοπτες καταστάσεις με κράτησαν μακριά από το blogging. Ωστόσο, σκεφτόμουν πόσα πράγματα ήθελα να γράψω και να μοιραστώ για τον Αύγουστο, γι΄ αυτόν τον αντιφατικό μήνα…
Αποχαιρετίσαμε τον Ιούλιο, σχεδόν με ανακούφιση, μέχρι την τελευταία του μέρα, οπότε και ήρθαμε αντιμέτωποι με την αλήθεια των καλοκαιριών μας, αυτή τη φορά με την πυρκαγιά σε Πισσώνα και Αφράτι. Περίπου 20.000 στρέμματα δάσους κάηκαν, όπως μας ενημέρωσε η Δήμαρχος Χαλκίδας σε ανάρτησή της την περασμένη Παρασκευή. Η Εύβοια για ακόμη μία φορά πρώτη είδηση για τους λάθος λόγους.
Και πέρα από τα σύνορα του νησιού μας βέβαια, οι φωτιές αποτελούν πλέον μια αναμενόμενη κατάσταση; Μια καθημερινότητα; Κάτι το αναπόφευκτο; Έγιναν κι αυτές ρουτίνα;
Τι δύσκολα που έχουν γίνει πια τα καλοκαίρια μας; Οι μέρες περνούν με έναν μόνιμο φόβο, μια ανησυχία, σχεδόν “ντροπή” και “ενοχές” όταν για λίγο καταφέρνουμε να ξεχαστούμε και να περάσουμε ξέγνοιαστες στιγμές…
Βλέποντας από το μπαλκόνι του σπιτιού μου τον πυκνό καπνό να ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα, τα πυροσβεστικά αεροπλάνα να κάνουν ρίψεις νερού κι ενώ παρακαλούσα να καθυστερήσει, έστω λίγο, ο ήλιος τη δύση του, σκεφτόμουν ότι:
Το άγχος του καλοκαιριού είναι το πότε και πού θα ξεσπάσει πυρκαγιά.
Ο ήχος του καλοκαιριού είναι οι σειρήνες των πυροσβεστικών και οι έλικες των ελικοπτέρων.
Η μυρωδιά του καλοκαιριού είναι ο καπνός από δέντρα που φλέγονται.
Το μήνυμα του καλοκαιριού χτυπάει δυνατά ακόμη και σε αθόρυβο κινητό και είναι από το 112… Φωνάζει εκκενώστε ή κλείστε πόρτες και παράθυρα.
Τα νέα του καλοκαιριού είναι μια λίστα με δάση που καίγονται, με χωριά που εκκενώνονται, με ανθρώπους που κινδυνεύουν πολεμώντας τις φλόγες και στο τέλος αυτής πόσες χιλιάδες στρέμματα αποκαΐδια κληρονομήσαμε.
Οι εικόνες του καλοκαιριού είναι μαύρες θλιβερές βουνοπλαγιές και κάμποι. Στάχτες στα λευκά πλακάκια των αστικών μπαλκονιών.
Τα θύματα του καλοκαιριού είναι τα ζώα, τα πτηνά, τα έντομα, τα ερπετά, οι πάσης φύσεως ζωντανοί οργανισμοί που κάηκε το σπίτι τους και δεν μπόρεσαν να αποδράσουν ή να σωθούν.
Τα χρώματα του καλοκαιριού είναι το πύρινο της φωτιάς, το γκρι του ουρανού και το μαύρο της επόμενης μέρας.
Οι τρελές αντιθέσεις του καλοκαιριού είναι οι διακοπές, οι παραλίες, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, τα ποτά και τα stories των ευτυχισμένων – vacation mood στιγμών, σε πλήρη αντιπαράθεση με τη θλίψη, τον προβληματισμό, την ανασφάλεια και το φόβο για την επόμενη μέρα. Τι θα έρθει στο άμεσο μέλλον; Ξηρασία; Λειψυδρία; Πλημμύρες; Κακή ποιότητα αέρα, νερού, τροφής; Αρρώστιες;
Και αυτό που πραγματικά δεν αντέχω άλλο είναι τους κριτές των πληκτρολογίων, που ξεφυτρώνουν σε κάθε καταστροφή, σε κάθε κρίση και μονοπωλούν εκνευριστικά με την “ξερολίασή” τους τα social media: Γιατί άλλωστε έχουν πολλαπλές ιδιότητες, είναι πυροσβέστες, υπουργοί, επιστήμονες, περιβαλλοντολόγοι, δημοσιογράφοι, αναλυτές, ακόμη και προφήτες.
Έχουμε όμως κοντή μνήμη και το Σεπτέμβριο θα καλωσορίζουμε το φθινόπωρο ξεφυσώντας ανακουφισμένοι για το κακό που πέρασε.
Καλή εβδομάδα λοιπόν και καλό μήνα…!
Οι φωτογραφίες με τη Χαλκίδα είναι από το μπαλκόνι μας στις 31/7/2024. Οι υπόλοιπες είναι royalty free από το διαδίκτυο.