Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Πόσες φορές έχετε νευριάσει στη ζωή σας πραγματικά πολύ; Το αντιμετωπίσατε;
Το να τσακώνεσαι και να φωνάζεις, από μόνο του δεν είναι κάτι υγιές.
Είναι μια τελευταία λύση, μόνο όταν πραγματικά νιώθεις πως έχουν καταπατηθεί όλες σου οι σκέψεις, τα θέλω σου και δεν μπορείς να ακουστείς.
Το να νευριάσουμε συμβαίνει, το να συγκρατηθούμε όταν κάποιος (σχέση, φίλος, δουλειά) μας φτάνει εκεί τότε τι κάνουμε;
Όταν κάποιος μας φωνάζει άδικα και εμείς πρέπει να απαντήσουμε; Όταν ακούμε πράγματα που ξεπερνούν το οφθαλμοφανές, τότε τι κάνουμε;
Θα σας πω όλα τα tips για να αφήνεις τον άλλο να φωνάζει, χωρίς πραγματικά να σκας.
- Παίρνεις βαθιές ανάσες. Άνθρωπος που δεν μπορεί να δει την οπτική του άλλου, αυτόματα είναι λάθος. Άρα ξεκινάς από αυτό. Όταν κάποιος δεν θέλει να σε ακούσει, φωνάζει ή αποφεύγει να δει την δική σου πλευρά, κάτι κάνει λάθος, εκείνος, όχι εσύ. Οφείλεις να δεις την δική του/της οπτική, να δεις μέχρι που είναι σωστά ή λάθος, να τα ζυγίσεις και να αναλογιστείς. Σίγουρα όχι να είναι κάποιος κάθετος. Η ζωή μας θέλει να έχουμε ανοιχτό μυαλό, να βλέπουμε πέρα από τον εαυτό μας.
- Σκέφτεσαι κάτι άλλο. Πρέπει να μάθεις να “αποσυνδέεσαι” από κακά συναισθήματα, για να προστατεύεις τον εαυτό σου. Φεύγεις από τον αρνητισμό και μπαίνεις σε έναν πιο ήρεμο κόσμο για λίγο.
- Μαθαίνεις να ζυγίζεις καλά τα σωστά και τα λάθη σου. Όταν ξέρεις τι κάνεις καλά, τότε δεν αμφισβητείς τον εαυτό σου. Ξέρεις πολύ καλά αν έσφαλες ή αν έσφαλε ο άλλος. Οπότε δεν έχεις ενοχές και είσαι πιο ήρεμος.
- Αν ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια σου και νευριάσεις, μάθε να συγχωρείς τον εαυτό σου και να βελτιώνεσαι.
Η μεγάλη αλήθεια είναι πως πάντα μπορούμε να έχουμε ερεθίσματα για να νευριάσουμε, σημασία όμως έχει να μπορούμε να συγκρατούμαστε, να κρατάμε την ηρεμία μας και να μην αφήνουμε κανέναν να επηρεάζει την ψυχολογία μας, παρά μόνον εμάς τους ίδιους.